Księżniczka z lodu. Saga kryminalna, tom 1

"Księżniczka z lodu" jest jedną z moich ulubionych powieści kryminalnych, przede wszystkim ze względu na silny nacisk na rozwój postaci. Wykonany w tej książce sprawia, że są one zadziwiająco wyraziste i barwne. Ich opisy są tak dobre, że nie musiałem wracać wstecz, aby przypomnieć sobie, co dany bohater miał na myśli, gdy dokonywał jakiś decyzji. To prawdopodobnie jeden z większych plusów jeśli mowa o warsztacie autorki Camilli Lackberg.

Zaprezentowana tajemnica morderstw jest przyzwoita, ale nie należy do tych z najwyższej półki. Dość wcześnie domyśliłem, dlaczego dokonywano zbrodni i kto za ta tym stoi. Mimo wszystko do końca pozostawałem ciekawy końcowych rozstrzygnięć w różnych wątkach, ale w thrillerze (jakim również jest przecież "Księżniczka z lodu") zbyt wczesne domyślenie się prawdziwego obrotu spraw może sprawić, że dalsza lektura będzie się przeciągać.
Szkoda, że kilka postaci, które wydawały mi się szczególnie intrygujące i barwne, występowały w książce tak krótko i odeszły siną dal. Biorąc pod uwagę znakomity rozwój innych aktorów powieści, byłoby naprawdę fajnie wiedzieć, co działo się z nimi później.

Największym problem z "Księżniczką z lodu" jest pewien często występujący element w powieściach kryminalnych - chodzi mi o bohatera, który dokonuje jakiegoś wielkiego odkrycia, zmieniającego sposób patrzenia na sprawę, ale narrator za nic w życiu nie zdradzi tego czytelnikowi... Tak samo jak bohater ukrywający nowe poszlaki przed innymi bohaterami, którzy przecież mogliby wspólnie z nim współdziałać na bazie zdobytych informacji. To naprawdę irytujące dla mnie.

Pomijając te negatywy, o których wspomniałem, "Księżniczka z lodu" jest naprawdę super powieścią, która wciąga, interesująco rozwija WSZYSTKIE wątki, które zapoczątkuje i potrafi zmusić człowieka do głębszej refleksji na stanem niemoralności ludzi nawet z, jakby się wydawało, najspokojniejszych miasteczek na świecie. Nie wiem jak wy, ale ja już zawsze grając w skojarzenia, na słowo Szwecja będę mówił Lackberg.

Bez wahania polecam książki tej pani miłośnikom dobrej literatury.

Coś co podkreśliłabym na samym początku, to połączenie jakie występuje w "Księżniczce z lodu". To splątanie dwóch różnych stylów: klasycznego, niemal archetypowego kryminału rodem z Wielkiej Brytanii oraz skandynawskiego kryminału, określanego często nordic noir. Osobiście myślę, że łącząc te dwie sfery, bierze z obydwu to, co najlepsze - brytyjską tendencję do skupianiu się na zagadce zbrodni, a nie szczegółowych jej opisach oraz skandynawską chęć skupienia się na głębszym problemie i bezpośredniość w rozprawie.

Czytając "Księżniczkę z lodu" byłam niebywale oczarowana stworzoną zimową scenerią. Nic dziwnego, skoro sama autorka pochodzi z miejscowości, w której rozgrywa się akcja. W warstwie wizualnej/scenograficznej wszystko jest idealne. Począwszy od pięknej lodowej okładki do opisów Läckberg ponurej, surowej i pięknej jednocześnie zimowej scenerii. Ponadto bohaterowie, gdyby wyjąć ich z tej książki i wsadzić do innej, od razu byłoby czuć, że mają coś wspólnego ze Skandynawią - są rzeczowi, nieco zimni, ale miłują ciepło, którego pragną w tych rejonach. Przez całą książkę delektowałam się postacią Erici, która była bardzo przekonującą postacią ze wspaniałą moralnością. Ona i Patrik to na pewno osoby, z którymi łatwo się identyfikować i życzyć im wszystkiego, co najlepsze. Na pewno ten wyjątkowy duet to jedna przyczyn sukcesu Läckberg.

"Nienawiść, zawiść, chciwość i zemsta – wszystko to zamiatano pod dywan, bo „co ludzie powiedzą”".
"Nie da się wymazać milczenia".

Momentami książka, pomimo że to pozornie tylko jeden z wielu kryminałów, a więc najchętniej czytanego gatunku przez Polaków, sprawiała wrażenie głębokiej. Skrupulatnie przyglądała się ludzkiej psychologii, a przede wszystkim znaczeniu zdarzeń z przeszłości na to wydarzy się w przyszłości. Pragnęłabym, ażeby wszyscy polscy autorzy kryminałów wzięli sobie to do serca i zapamiętali, że literatura, to coś więcej niż sama akcja i napięcie z niej płynące. To sztuka i nauka.

Ponadto, "Księżniczka z lodu" zawierała sporo, dobrze pomyślanych zwrotów akcji, które sprawiały, że nie chciałam odłożyć książki na bok. Osobiście, w odróżnieniu do części komentujących, nie przeszkadzała mi kluczowa wskazówka umiejscowiona w początkowym etapie powieści. Bawiłam się doskonale do samego końca. Mnogość wątków była duża, a niektóre z nich dodawały prawdziwego uroku tej dość srogiej historii.

CAN'T WAIT! Nie mogę doczekać się, aż zakupię kolejną część. Zapowiedź serii jaką jest "Księżniczka z lodu" wzbudziła we mnie olbrzymią chęć przeczytania wszystkich książek.