Tylko mnie poproś

<p>Jako wieloletnia czytelniczka romansów historycznych, z niecierpliwością czekałam na „Tylko mnie poproś” autorstwa Sylvii Day, zwłaszcza że jest to część jej serii „Georgian”, okresu, który uważam za nieskończenie fascynujący. Od momentu, gdy zaczęłam czytać, wiedziałam, że czeka mnie intensywna jazda pełna pasji, napięcia i całej masy nierozwiązanych emocji. Pisarstwo Day zawsze wydaje się mieć sposób na wciągnięcie cię dzięki mieszance zmysłowości i intrygi, a ta powieść nie była wyjątkiem.</p><p>Historia koncentruje się na Lady Elizabeth Hawthorne, kobiecie nawiedzanej zarówno przez tajemniczy pamiętnik pozostawiony przez jej zmarłego męża, jak i jej skomplikowaną przeszłość z Marcusem Ashfordem, hrabią Westfield. Niegdyś Elizabeth i Marcus byli w sobie głęboko zakochani, zaręczyli się, ale zrządzenie losu i nieporozumienia sprawiły, że Elizabeth znalazła się w ramionach innego mężczyzny. Wiele lat później Elizabeth owdowiała i znalazła się w niebezpieczeństwie, a jej ochroną zajął się nie kto inny jak Marcus.</p><p>Elizabeth była dla mnie fascynującą postacią. Z pozoru wydaje się być chłodna i opanowana, niemal do granic możliwości. Jej upór był czymś, co zarówno mnie irytowało, jak i imponowało. Nie była osobą, która łatwo poddawała się woli Marcusa, co sprawiało, że ich interakcje były jeszcze bardziej dynamiczne. Kibicowałam jej, chociaż były momenty, w których chciałam, aby po prostu poddała się emocjom. Ale jej niechęć jest zrozumiała, biorąc pod uwagę ich przeszłość. Została głęboko zraniona, a Marcus reprezentował zarówno ból utraconej miłości, jak i pasję, którą próbowała ukryć przez lata.</p><p>Z drugiej strony Marcus był zaskoczeniem. Początkowo spodziewałam się, że będzie stereotypowym samcem alfa, żądnym zemsty i zdeterminowanym, by Elizabeth zapłaciła za porzucenie go. I chociaż odgrywa to pewną rolę w jego motywacji, okazało się, że jest on znacznie bardziej złożoną i wielowymiarową postacią, niż się spodziewałam. Jest zmotywowany, tak, ale także cierpliwy i czasami niesamowicie czuły. Jego podróż od chęci ukarania Elizabeth do uświadomienia sobie, że jego uczucia do niej były dalekie od rozwiązania, była satysfakcjonująca. Jego determinacja, by ją odzyskać - czy to poprzez uwodzenie, czy prawdziwą więź emocjonalną - była fascynująca i trzymała mnie przy lekturze.</p><p>Jednym z wyróżniających się aspektów tej książki była dla mnie ewolucja związku Elizabeth i Marcusa. Nie chodzi tylko o odnowienie romansu z przeszłości. Ich namiętność jest niezaprzeczalna i od samego początku jest jasne, że ich fizyczna chemia jest poza skalą. Ale to, co doceniłam, to sposób, w jaki Day pozwolił, aby ich związek pogłębiał się z czasem. Początkowo ich spotkania są gorące i napędzane pożądaniem, ale w miarę rozwoju fabuły staje się jasne, że stawką jest coś więcej. Nie tylko fizycznie ich do siebie ciągnie - bardzo im na sobie zależy, ale oboje boją się do tego przyznać. Powolne wypalanie się ich emocjonalnego połączenia było tak samo wciągające, jak ich gorące spotkania.</p><p>Mówiąc o gorących spotkaniach, jest to zdecydowanie powieść erotyczna, a sceny seksu stanowią znaczącą część książki. Obawiałam się trochę, że ich ilość może stać się powtarzalna lub nużąca, ale Day udało się zachować świeżość. Sceny są szczegółowe i intensywne, ale służą również rozwojowi relacji między bohaterami, a nie są po prostu wrzucane na siłę. Szczególnie doceniłam to, że Marcus, pomimo swojej reputacji rozpustnika, poświęcił czas na wprowadzenie Elizabeth w nowe doświadczenia i upewnienie się, że czuje się w pełni komfortowo. Nie chodziło tylko o fizyczną satysfakcję, ale o budowanie zaufania i intymności między nimi.</p><p>Kolejną rzeczą, która mi się podobała, był element tajemnicy otaczający pamiętnik i złoczyńcę zagrażającego Elizabeth. Day wykonał świetną robotę, utrzymując napięcie przez całą historię. W pewnym momencie zaczęłam podejrzewać prawie każdą z pobocznych postaci, co dodało napięcia do fabuły opartej na romansie. Kiedy w końcu doszło do wielkiego ujawnienia, byłam naprawdę zaskoczona i doceniłam, że rozwiązanie nie wydawało się pospieszne ani nie na miejscu. Wiązało się to z szerszą narracją, nie przyćmiewając romansu będącego sercem książki.</p><p>Sceneria XVIII-wiecznego Londynu dodała uroku tej historii. Normy społeczne, ekstrawaganckie bale, niebezpieczeństwo czające się w cieniu - wszystko to przyczyniło się do atmosfery książki. Dbałość Day o szczegóły historyczne nie jest przytłaczająca, ale wystarcza, aby osadzić czytelnika w tym okresie, nie odrywając się od fabuły lub rozwoju postaci.</p><p>To powiedziawszy, było kilka rzeczy, które nie do końca mi odpowiadały. O ile polubiłam głównych bohaterów, były momenty, w których ich relacje były nieco powtarzalne. Marcus naciskał, Elizabeth stawiała opór, a potem znowu lądowali w łóżku. Ten cykl powtórzył się o kilka razy za dużo jak na mój gust i doceniłbym nieco więcej różnorodności w sposobie rozwiązywania ich konfliktu. Dodatkowo, niektóre postacie drugoplanowe wydawały mi się nieco niedopracowane, szczególnie te z kręgu Marcusa. Chciałabym zobaczyć więcej ich osobowości, zwłaszcza że odgrywają one rolę w większej historii.</p><p>Podsumowując, naprawdę podobało mi się. To dobrze napisany, namiętny romans historyczny z wystarczającą intrygą i napięciem, aby utrzymać cię w napięciu. Historia Elizabeth i Marcusa to historia odkupienia, drugiej szansy i niezaprzeczalnej chemii. Jeśli jesteś fanką twórczości Sylvii Day lub po prostu uwielbiasz dobry, gorący romans z odrobiną tajemnicy, ta książka jest zdecydowanie warta uwagi. Może nie jest przełomowa, ale zapewnia dokładnie to, co obiecuje: zmysłową, wciągającą ucieczkę do świata namiętności i pożądania.<br>&nbsp;</p>