Krnąbrne dzieci wieku świateł

Liczba przypisów i odniesień do literatury przedmiotu w tej książce może na pierwszy rzut oka wydawać się przytłaczająca, ale warto zrozumieć, dlaczego autor zdecydował się na tak szczegółowe podejście. Wynika to z doświadczeń, kiedy trafił na inspirujące cytaty w różnych publikacjach, które niestety często brakowały odpowiednich adresów bibliograficznych. W wyniku tego, niektóre źródła pozostają dla niego nieosiągalne, co jest irytujące i czasochłonne. Chcąc oszczędzić czytelnikom podobnych frustracji, autor zadbał o to, by każde odniesienie było starannie udokumentowane.

Pomimo obecności rozbudowanego aparatu naukowego, teksty zamieszczone w tej książce są przede wszystkim esejami, poświęconymi próbom interpretacji dzieł literackich powstałych głównie w XVIII i XIX wieku. Książka ta stawia sobie za zadanie zgłębić myśli, które wciąż wydają się warte uwagi oraz refleksji. Jak zauważył Schiller, w naszym życiu wszystko tylko cyklicznie się powtarza. Dlatego też, jeśli czytelnik czasami odczuje przygnębienie związane z nieustannym powracaniem tych samych błędów w historii, autor czuje, że jest to naturalne i zrozumiałe.