Komora

Adam Hall dorastał, przenosząc się z miejsca na miejsce, a jego rodzina nigdy nie wspominała o żadnej historii rodzinnej. Z tego, co Adam wiedział, nie miał żadnej innej rodziny poza rodzicami i młodszą siostrą. Wszystko to zmieniło się na pogrzebie ojca Adama, kiedy miał siedemnaście lat. Siostra jego ojca uczestniczyła w pogrzebie i podzieliła się z młodym Adamem niektórymi historiami rodzinnymi. <br> <br> Adam był wnukiem Sama Cayhilla, mordercy przebywającego w celi śmierci. Kiedy chłopak ukończył college i szkołę prawniczą, obsesyjnie starał się dowiedzieć wszystkiego o historii swojej rodziny. Adam przyjmuje swoją pierwszą pracę w żydowskiej kancelarii prawnej, która do niedawna reprezentowała jego dziadka. Gdy do egzekucji pozostało cztery tygodnie, Adamowi udało się przekonać szefa działu pro bono swojej kancelarii, by pozwolił mu spróbować przekonać dziadka do ponownego zatrudnienia w kancelarii z Adamem jako adwokatem. Sam został skazany za zamach bombowy, w którym zginęło dwoje dzieci, a jedno zostało okaleczone. <br> <br> Historia obraca się wokół nastrojów rasowych panujących w czasie zamachu i ostatnich wysiłków podejmowanych na rzecz Sama, który oczekuje na egzekucję. Adam nie wierzy w karę śmierci i walczy, by udowodnić, że jest ona okrutna i nieludzka. Po drodze Adam dowiaduje się wiele o swojej dalszej rodzinie i choć na początku tej podróży gardzi swoim dziadkiem, w końcu przekonuje się, że darzy go sympatią.<br> <br> Podróżując z Adamem i Samem, odkrywamy, że nie tylko oni się zmieniają, ale i my sami się zmieniamy. Mieszkając na Południu w czasach segregacji i towarzyszących jej napięć na tle rasowym, ta książka przywołała mroczne wspomnienia z tamtego okresu historii naszego kraju. To była wspaniała lektura.

Adam Hall dorastał, przenosząc się z miejsca na miejsce, a jego rodzina nigdy nie wspominała o żadnej historii rodzinnej. Z tego, co Adam wiedział, nie miał żadnej innej rodziny poza rodzicami i młodszą siostrą. Wszystko to zmieniło się na pogrzebie ojca Adama, kiedy miał siedemnaście lat. Siostra jego ojca uczestniczyła w pogrzebie i podzieliła się z młodym Adamem niektórymi historiami rodzinnymi. <br> <br> Adam był wnukiem Sama Cayhilla, mordercy przebywającego w celi śmierci. Kiedy chłopak ukończył college i szkołę prawniczą, obsesyjnie starał się dowiedzieć wszystkiego o historii swojej rodziny. Adam przyjmuje swoją pierwszą pracę w żydowskiej kancelarii prawnej, która do niedawna reprezentowała jego dziadka. Gdy do egzekucji pozostało cztery tygodnie, Adamowi udało się przekonać szefa działu pro bono swojej kancelarii, by pozwolił mu spróbować przekonać dziadka do ponownego zatrudnienia w kancelarii z Adamem jako adwokatem. Sam został skazany za zamach bombowy, w którym zginęło dwoje dzieci, a jedno zostało okaleczone. <br> <br> Historia obraca się wokół nastrojów rasowych panujących w czasie zamachu i ostatnich wysiłków podejmowanych na rzecz Sama, który oczekuje na egzekucję. Adam nie wierzy w karę śmierci i walczy, by udowodnić, że jest ona okrutna i nieludzka. Po drodze Adam dowiaduje się wiele o swojej dalszej rodzinie i choć na początku tej podróży gardzi swoim dziadkiem, w końcu przekonuje się, że darzy go sympatią.<br> <br> Podróżując z Adamem i Samem, odkrywamy, że nie tylko oni się zmieniają, ale i my sami się zmieniamy. Mieszkając na Południu w czasach segregacji i towarzyszących jej napięć na tle rasowym, ta książka przywołała mroczne wspomnienia z tamtego okresu historii naszego kraju. To była wspaniała lektura.

Kiedy zacząłem czytać tę książkę, myślałem, że będzie to kolejny stereotyp Johna Grishama, ale książka okazała się być intensywną powieścią z kilkoma szczerymi opiniami na temat systemu sądowniczego stworzonego przez człowieka.<br> <br> John po raz kolejny poruszył to samo pytanie: "Czy śmierć powinna być ostateczną karą?". <br> <br> Powieść opowiada o więźniu celi śmierci Samie, który liczy swoje ostatnie dni za to, że był nieletnim współsprawcą 23-letniego zamachu bombowego dokonanego przez klan, który wziął na swoje barki całą odpowiedzialność za ukrycie prawdziwego sprawcy, aby zapewnić bezpieczeństwo swojej rodzinie. Nagle pojawia się jego dawno zaginiony wnuk Adam, który okazał się być utalentowanym młodym prawnikiem i próbuje wszelkimi sposobami uratować swojego dziadka przed zagazowaniem. <br> <br> Najbardziej przerażającą rzeczą dla więźnia celi śmierci jest to, że codziennie umiera po trochu. Odliczanie staje się coraz bardziej intensywne, z miesiąca na dzień, z dni na godziny, z godzin na minuty, z minut na sekundy..... Zjedzenie ostatniego posiłku, odmówienie ostatniej modlitwy, ostatni uścisk, uronienie ostatniej łzy i wreszcie oczekiwanie na komorę..... Co może zyskać państwo, wykonując egzekucję na 70-latku? <br> <br> Grisham wykazał się przebiegłością w przedstawianiu całej sprawy, co sprawiło, że stawała się ona coraz bardziej przejmująca dla czytelników. Przytłaczające emocje, wilgotne oczy po długim czasie - te rzeczy przytrafiły mi się po przeczytaniu książki. Ujęcie czytelników w 700-stronicowej, łamiącej serce książce wymaga mistrzowskiego posunięcia i oto on, jedyny w swoim rodzaju John Grisham.

Kiedy zacząłem czytać tę książkę, myślałem, że będzie to kolejny stereotyp Johna Grishama, ale książka okazała się być intensywną powieścią z kilkoma szczerymi opiniami na temat systemu sądowniczego stworzonego przez człowieka.<br> <br> John po raz kolejny poruszył to samo pytanie: "Czy śmierć powinna być ostateczną karą?". <br> <br> Powieść opowiada o więźniu celi śmierci Samie, który liczy swoje ostatnie dni za to, że był nieletnim współsprawcą 23-letniego zamachu bombowego dokonanego przez klan, który wziął na swoje barki całą odpowiedzialność za ukrycie prawdziwego sprawcy, aby zapewnić bezpieczeństwo swojej rodzinie. Nagle pojawia się jego dawno zaginiony wnuk Adam, który okazał się być utalentowanym młodym prawnikiem i próbuje wszelkimi sposobami uratować swojego dziadka przed zagazowaniem. <br> <br> Najbardziej przerażającą rzeczą dla więźnia celi śmierci jest to, że codziennie umiera po trochu. Odliczanie staje się coraz bardziej intensywne, z miesiąca na dzień, z dni na godziny, z godzin na minuty, z minut na sekundy..... Zjedzenie ostatniego posiłku, odmówienie ostatniej modlitwy, ostatni uścisk, uronienie ostatniej łzy i wreszcie oczekiwanie na komorę..... Co może zyskać państwo, wykonując egzekucję na 70-latku? <br> <br> Grisham wykazał się przebiegłością w przedstawianiu całej sprawy, co sprawiło, że stawała się ona coraz bardziej przejmująca dla czytelników. Przytłaczające emocje, wilgotne oczy po długim czasie - te rzeczy przytrafiły mi się po przeczytaniu książki. Ujęcie czytelników w 700-stronicowej, łamiącej serce książce wymaga mistrzowskiego posunięcia i oto on, jedyny w swoim rodzaju John Grisham.