Kołomyjka

Kołomyjka była integralnym elementem huculskich wesel oraz rodzinnych spotkań, gdzie rozbrzmiewała w wykonaniu zarówno tradycyjnych kapel, jak i profesjonalnych muzyków. Ta wyjątkowa melodia nosi w sobie ślady tańców żydowskich z czasów starożytnej Palestyny, żywiołowej hiszpańskiej muzyki flamenco oraz węgierskich czardaszy. Przywędrowała na cygańskich wozach do regionów Prutu i Czeremoszu, przybierając nazwę od stolicy Pokucia i Huculszczyzny. To muzyka pełna niezwykłości, której najważniejszym aspektem jest jej poruszająca dusza. Kołomyjka wywołuje i wyraża najgłębsze emocje: radość, smutek, tęsknotę, tragedię, ale przede wszystkim miłość. Taniec do tej melodii to intensywne przeżycie — przyspiesza w szaleńczym rytmie, aż bywało, że tancerki mdlały przy końcu. Choć muzyka może wydawać się chaotyczna i improwizowana, to jednak dokładnie odzwierciedla złożone ludzkie losy, porównywane do jej rytmicznych zawirowań. Ta huculska melodia została wybrana na tytuł książki, bo idealnie uchwytuje esencję ludzkiego doświadczenia.