Kołomyjka

Kołomyjka, taniec pełen energii i emocji, od zawsze gościła na huculskich weselach i rodzinnych spotkaniach. Wykonywana przez tradycyjne kapele i klezmerów, ale także przez profesjonalnych muzyków, łączy w sobie elementy różnych kultur: żydowskich tańców z Palestyny, hiszpańskiego flamenco i węgierskich czardaszy. Przybyła do regionu Huculszczyzny na cygańskich wozach, a jej nazwa pochodzi od miejscowości Kołomyja, uważanej za serce tego obszaru. Charakterystyczna dla kołomyjki jest jej duch, zdolny wyrazić szeroką gamę emocji: od radości po smutek, od nostalgii przez tragedię, aż po miłość. Taniec ten wymaga od tancerzy pełnego zaangażowania, a jego tempo potrafi być tak zawrotne, że prowadzi do omdleń. Muzyka, choć wydaje się chaotyczna i improwizowana, doskonale oddaje skomplikowane ludzkie losy, co znajduje swoje odbicie w tytule książki.

Powieść ta opowiada o miłości dwojga młodych ludzi – jego z Wrocławia, jej z Kołomyi. Ich związek musi stawić czoła trudnościom wynikającym z historii, która na przestrzeni wieków naznaczyła relacje między sąsiednimi narodami. Ich życie to prawdziwa kołomyjka, pełna niespodziewanych zwrotów akcji i pozornie nieprzezwyciężonych problemów. Mimo to bohaterom udaje się pokonać przeciwności losu, udowadniając, że miłość potrafi przezwyciężyć nawet najtrudniejsze przeszkody.