Współczesna literatura rosyjska, tom 4. Kolejka

Na jednej z głównych ulic Moskwy zaczyna się tworzyć kolejka, gdy ktoś rzucił coś w przestrzeń. Początkowo chaotyczna, z czasem kolejka staje się bardziej zorganizowana dzięki tworzeniu listy społecznej. Ludzie stoją tam godzinami, dniami, nie zawsze wiedząc, co jest celem ich oczekiwania, ale zdaje się im to nie przeszkadzać. W tej żywej linii uczestnicy prowadzą codzienne życie: drzemią, upominają dzieci, nawiązują romanse, piją, plotkują i wracają myślami do dawnych czasów. Kolejka staje się miejscem refleksji nad szarością i brakiem nadziei, jakie charakteryzowały życie w ZSRR za rządów Leonida Breżniewa. Książka, zawarta w dwustu stronach, jest mocnym oskarżeniem wobec słabnącego i niepewnego siebie imperium. Motyw kolejki, choć obecny w wielu utworach literatury, dopiero w realnym socjalizmie stał się samodzielnym sposobem spędzania czasu. Wiele osób, w tym pisarze i satyrycy jak Tadeusz Konwicki w "Kompleksie polskim", przyglądało się temu zjawisku. W pełni jego brutalną prawdę uchwycił jednak dopiero Władimir Sorokin.