Kilka sekund od śmierci. Mickey Bolitar. Tom 2

"Kilka sekund od śmierci" Harlan Coben 2013 rok<br> Książkę zakupiłam za 9,67 zł w stanie "jak nowa". Technicznie rzeczywiście wydawała się jak nowa, miała jedynie kilka delikatnie zagiętych kartek. <br> <br> "Kilka sekund od śmierci" to seria określana w stanach mianem "young adult mystery", przez co rozumiem, że język i opisywana historia mają być przystępniejsze dla młodszych odbiorców. Zapewne również z tego powodu, książka pozbawiona jest wszelkiej zbędnej brutalności. Seria opowiada o nastoletnim Mickey'm Boliatrze, który po ciągłych podróżach po świecie ze swoimi rodzicami, w końcu osiedla się w rodzinnym mieście swojego ojca. Wydawało się, że najbliższe lat przyniosą chłopakowi wiele miłych chwil, lecz kilka miesięcy po przeprowadzce życie Bolitara diametralnie zmienia swój bieg. On i jego ojciec ulegają wypadkowi samochodowemu, w którym ten drugi ginie. W związku z późniejszym wysłaniem matki do ośrodka odwykowego, młody trafia pod opiekę swojego wuja - Myrona Bolitara. Dalej wcale nie jest spokojniej i Mickey stale będzie mierzył się z niebezpieczeństwami. Na szczęście dla siebie, będzie robił to w miłym towarzystwie grupy przyjaciół. <br> <br> Sama kacja "Kilku sekund od śmierci" rozpoczyna się zaraz po wydarzeniach ze "Schronienia" i nie wyobrażam sobie nie mieć za sobą lektury pierwszej części. Dla tych, którzy czytali "Schronienie" dłuższy czas temu, pomocne okażą się liczne przypomnienia zawarte w początkowych rozdziałach. Po zapoznaniu się z komentarzami na temat pierwszej części trylogii, wiem, że niektórzy czytelnicy byli nieco zdezorientowani po zakończeniu "Schronienia". Wydawało się, że Coben zawarł w kryminalnej historii jakiś element nadprzyrodzony, co wydaje się być nie na miejscu w tym gatunku. W końcu czy dziewięćdziesięcioletni naziści mogą wciąż wyglądać młodo? W "Kilka sekund od śmierci" Coben ujawnia więcej szczegółów na ten temat, co pozwala o wiele lepiej zrozumieć o co tak naprawdę chodzi. <br> <br> Główny bohater książki był przezabawny. Jego poczucie humoru na stronach tej powieści jest jednym z powodów, dla których cieszę się, że przeczytałam tę książkę. Relacja Myrona i Micky'ego nie należy do gatunku tych, w których obydwaj wyznają sobie wszelkie sekrety, ale łączy ich miłość do koszykówki. Podczas gry w nią, nastolatek czuje się naprawdę szczęśliwy. Myślę, że dla czytających nastolatków okaże się to bardzo wiarygodne, gdyż faktem jest, że sport daje bezpieczną przystań, gdy w życiu młodego człowieka dzieje się wiele złego. <br> <br> "Kilka sekund od śmierci" czytałam stosunkowo długo, bo aż dwa tygodnie, ale wynika to z tego, że jednocześnie lubię rozpocząć kilka książek. Całość była napakowana akcja, a język powieści sprzyjał płynnemu czytaniu. Postacie stworzone przez Cobena okazały się prawdziwą petardą i wszyscy byli wiarygodni. Na koniec można naprawdę żałować, że jako nastolatka nie posiadałam takiego przyjaciela jak Mickey przy swoim boku.

Ech, myślę, że jestem za stara na tę książkę. Przeznaczona jest dla nastolatków (tak powiedzmy młodzież przedlicealna) i raczej czuć to podczas czytania. Uważam, że bohaterowie są zbyt niestabilni emocjonalnie. Zamiast skupić się na rozwiązywaniu zagadki morderstwa, wciąż poświęcają czas na swoje emocjonalne rozterki. Było to dla mnie irytujące. Tak naprawdę, to książka skupia się na Mickim porównującym dwie różne dziewczyny, nie wiedzącym, do której coś naprawdę czuje, a dopiero ostatnia część przechodzi do wyjaśniania zagadki. Coben jest znakomitym pisarzem i wciąż wiele dobrego można powiedzieć o książce, ale gdyby oderwać wszystkie wątki przeznaczone dla całej serii, to samą tajemnicę morderstwa w "Kilka sekund od śmierci" określiłbym jako dość prozaiczną. Nie można narzekać na nudę, bo akcja jest wartka, rozrywkowa, a po dłuższym czasie nawet rozterki młodocianych bohaterów stają się dla nas istotne. <br> <br> Cieszyłam się, że Miki i Myron zaczynali się lepiej dogadywać pod koniec, ale całkowita zmiana nastawienia szeryfa względem Mickeya wydawała się zbyt nieprawdopodobna. W "Kilka sekund od śmierci" bratanek Myrona stał się bardziej podobny do swojego wuja. Mickey ma podobny sarkazm, wydaje się, że również identyczną wrażliwość na sprawiedliwość i determinację. Jako, że użyto pierwszoosobowej narracji, to tym bardziej da się dostrzec te cechy charakteru. Choć damskie postacie nie zyskały do tej pory mojej sympatii, tak bardzo polubiłam Łyżkę. Scena, w której ogłasza założenie nowego klubu o nazwie MILF była komiczna. <br> <br> Na pewno przeczytam ostatnią część, z kilku powodów. Raz, że czytam niemal każdą wydaną książkę Cobena. Dwa, że ilość niewyjaśnionych kwestii jest spora. Co dalej z Rzeźnikiem z Łodzi, Schroniskiem Abeona czy Nietoperzycą? Trzy, to dobra zabawa. <br> <br> Jeśli więc nie znacie Harlana Cobena, to lepiej na początek przeczytać od niego np. "Tylko nie mów nikomu" albo "W głębi lasu". Jeżeli nie czytaliście "Schronienia", to koniecznie najpierw to zróbcie nim kupicie/wypożyczycie "Kilka sekund od śmierci". Poza tym warto przeczytać pomimo pewnych niedoskonałości.

"Kilka sekund od śmierci" - 4/5<br> <br> Osobiście uważam, że pierwsza część była lepsza od tej. Łatwiej śledziło się linie fabularną, gdy było mniej otwartych wątków. Zbyt wiele szczegółów, które nie miały zbyt wielkiego znaczenia burzyły moją uwagę. Nie można na pewno zarzucić książce braku ciągłości. "Kilka sekund od śmierci" rozpoczyna się dokładnie tam, gdzie zakończyło się "Schronienie" i kontynuuje napoczęte motywy. Pomimo 400 stron, jakie zawierała zakupiona przeze mnie edycja, skończyłam ją stosunkowo szybko, bo w niecałe dwa dni. Poza rzeczywistą rzeczywistą zagadką, bo w końcu mówimy o kryminale, książka porusza temat przyjaźni, rodziny, kłamstwa mającego krótkie nogi, a także prób dopasowania się do otaczającego środowiska przez nastolatków. Niektóre wątki zrobiły się naprawdę zakręcone i nie mam pojęcia, jak Coben odkręci je w trzeciej części. Łyżka i Ema są tak samo ujmujący jak w "Schronieniu". Dowiadujemy się dość dużo o Emie i niektóre z tych faktów były dość zaskakujące. Mocno zawiódł mnie brak ostatecznego wyjaśnienia, co stało się z ojcem Mickeya. Ogólnie na ten temat było bardzo mało. Podoba mi się za to, że w książce użyto motywu Holokaustu (dodaje mroku) i ogólnie drugiej wojny światowej. To ważne, jako że książka skierowana jest do młodych, a myślę, że przypominanie o tamtych wydarzeniach z upływem czasu staje się coraz istotniejsze. W książce jest dużo sarkazmu, typowych dla Cobena zwrotów do czytelników i momentami męczącego superbohaterstwa postaci. Choć książka nie może rywalizować z książkami dla dorosłych od Cobena, to jednak wciąż może być atrakcyjna zarówno dla młodszych i starszych. Koniec końców, to przede wszystkim przyjemna lektura i szansa na odprężenie. Jeśli już to czytasz, to ogólnie zachęcam Cię do zapoznania się. <br> <br> "Kłamstwo zawsze ma swoją cenę. Kiedy kogoś okłamiesz, nawet w najlepszej wierze, kłamstwo pozostanie. Ilekroć spotkasz się z tą osobą, to kłamstwo będzie z wami. Będzie siedziało na twoim ramieniu. Czy było dobre, czy złe, już zawsze będzie ci towarzyszyć. Rozumiesz?"<br> <br> Ps. Myron pojawia się znacznie częściej, więc jeśli jesteś jego wielbicielem, to tak, warto kupić!!

"Kilka sekund od śmierci" jest kolejną książką z serii o Mickey'm Bolitarze, bratanku zdecydowanie bardziej znanego Myrona Bolitara, na temat którego Coben stworzył jedenaście powieści. Recenzjonowana przeze mnie część stanowi drugą z trzech z serii o młodym chłopaku, który ma za sobą dość nieprzyjemne wydarzenia np. śmierć własnego ojca w jego obecności czy też matka na odwyku. <br> <br> Akcja "Kilku sekund od śmierci" rozpoczyna się dokładnie tam, gdzie zakończyła się fabuła "Schronienia". W tej części oczywiście po raz kolejny śledzimy losy Mickey'a i jego wiernej grupy przyjaciół, którzy z nadzieją starają się ustalić, kto strzelał do ich przyjaciółki Rachel oraz kto zabił jej matkę. Pytań bez odpowiedzi pozostaje cała masa. Mickey chce przede wszystkim wyjaśnić, dlaczego wciąż wszystko prowadzi go do organizacji chroniącej dzieci, w której działał jego ojciec. Oczywiście nieustępliwe poszukiwania prawdy zaprowadzają całą grupę w rejony, w których ich bezpieczeństwo znajduje się w dużym niebezpieczeństwie. Ze względu na niezbyt udane kontakty z policją we wcześniejszej części, grupa ciągle napotyka spory opór ze strony służb, a szef policji zachowuje się jakby nienawidził Mickey'ego. Znowu dochodzi do postrzelenia jednego z przyjaciół. Paczka będzie musiała zadać sobie pytanie, czy ich działania nie są zbyt niebezpieczne. <br> <br> Pierwsza część pozostawiła mnie z wieloma pytaniami bez odpowiedzi, które z pewnością sprawiły, że miałem ochotę sięgnąć po "Kilka sekund od śmierci". Jest to dobra książka, jednak okazała się rozczarowująca w paru sprawach. Na przykład, oczekiwałem zdecydowanie więcej odpowiedzi na powstałe u mnie zagwozdki dotyczące zawiłej fabuły "Schronienia". W zasadzie Harlan tylko dolał oliwy do ognia, z którego jak iskry wyleciały kolejne pytania. Druga odsłona tego cyklu momentami była dla mnie wręcz zbyt dramatyczna, a przez to zbyt fantastyczna. Chyba pokusiłbym się nawet powiedzieć, że momentami odczuwałem lekkie zażenowanie. Rzecz jasna, właśnie to musi czynić tę historię tak wciągającą, a przecież seria jest chyba przeznaczona dla nieco młodszych czytelników, którzy być może potrzebują więcej fajerwerków, nawet wątpliwej jakości. <br> <br> Licząc na uzyskanie odpowiedzi i chcąc jednak znów zakosztować napięcia i sposobu pisania Cobena, dam szansę serii i kupię również "Odnalezionego" - za 17 zł powinno być warto.

"Kilka sekund od śmierci" Harlan Coben 2013 rok<br> Książkę zakupiłam za 9,67 zł w stanie "jak nowa". Technicznie rzeczywiście wydawała się jak nowa, miała jedynie kilka delikatnie zagiętych kartek. <br> <br> "Kilka sekund od śmierci" to seria określana w stanach mianem "young adult mystery", przez co rozumiem, że język i opisywana historia mają być przystępniejsze dla młodszych odbiorców. Zapewne również z tego powodu, książka pozbawiona jest wszelkiej zbędnej brutalności. Seria opowiada o nastoletnim Mickey'm Boliatrze, który po ciągłych podróżach po świecie ze swoimi rodzicami, w końcu osiedla się w rodzinnym mieście swojego ojca. Wydawało się, że najbliższe lat przyniosą chłopakowi wiele miłych chwil, lecz kilka miesięcy po przeprowadzce życie Bolitara diametralnie zmienia swój bieg. On i jego ojciec ulegają wypadkowi samochodowemu, w którym ten drugi ginie. W związku z późniejszym wysłaniem matki do ośrodka odwykowego, młody trafia pod opiekę swojego wuja - Myrona Bolitara. Dalej wcale nie jest spokojniej i Mickey stale będzie mierzył się z niebezpieczeństwami. Na szczęście dla siebie, będzie robił to w miłym towarzystwie grupy przyjaciół. <br> <br> Sama kacja "Kilku sekund od śmierci" rozpoczyna się zaraz po wydarzeniach ze "Schronienia" i nie wyobrażam sobie nie mieć za sobą lektury pierwszej części. Dla tych, którzy czytali "Schronienie" dłuższy czas temu, pomocne okażą się liczne przypomnienia zawarte w początkowych rozdziałach. Po zapoznaniu się z komentarzami na temat pierwszej części trylogii, wiem, że niektórzy czytelnicy byli nieco zdezorientowani po zakończeniu "Schronienia". Wydawało się, że Coben zawarł w kryminalnej historii jakiś element nadprzyrodzony, co wydaje się być nie na miejscu w tym gatunku. W końcu czy dziewięćdziesięcioletni naziści mogą wciąż wyglądać młodo? W "Kilka sekund od śmierci" Coben ujawnia więcej szczegółów na ten temat, co pozwala o wiele lepiej zrozumieć o co tak naprawdę chodzi. <br> <br> Główny bohater książki był przezabawny. Jego poczucie humoru na stronach tej powieści jest jednym z powodów, dla których cieszę się, że przeczytałam tę książkę. Relacja Myrona i Micky'ego nie należy do gatunku tych, w których obydwaj wyznają sobie wszelkie sekrety, ale łączy ich miłość do koszykówki. Podczas gry w nią, nastolatek czuje się naprawdę szczęśliwy. Myślę, że dla czytających nastolatków okaże się to bardzo wiarygodne, gdyż faktem jest, że sport daje bezpieczną przystań, gdy w życiu młodego człowieka dzieje się wiele złego. <br> <br> "Kilka sekund od śmierci" czytałam stosunkowo długo, bo aż dwa tygodnie, ale wynika to z tego, że jednocześnie lubię rozpocząć kilka książek. Całość była napakowana akcja, a język powieści sprzyjał płynnemu czytaniu. Postacie stworzone przez Cobena okazały się prawdziwą petardą i wszyscy byli wiarygodni. Na koniec można naprawdę żałować, że jako nastolatka nie posiadałam takiego przyjaciela jak Mickey przy swoim boku.