Kiedy Bóg odwrócił wzrok

Wiesław Adamczyk w swojej książce opisuje wojenne dzieciństwo, które przyszło mu spędzić na Syberii, doświadczając okrutnej rzeczywistości życia pod sowieckim jarzmem. W roku 1940, jako mały chłopiec, został deportowany razem z matką i rodzeństwem na tę nieprzyjazną ziemię po tym, jak jego ojciec, polski oficer, zginął w masakrze katyńskiej. Rozdzielenie rodziny było początkiem dziesięcioletniej odysei pełnej cierpienia. Trudne warunki w Kazachstanie, dotkliwy głód, ucieczka z ZSRR, śmierć matki, przebywanie w obozach dla uchodźców oraz życie w rodzinach zastępczych to wspólne elementy podróży, którą przebyło wielu Polaków. Adamczyk w swoich wspomnieniach celnie oddaje głos ofiarom represji sowieckich. Bez osłonek ukazuje bolesną utratę dziecięcej niewinności i wewnętrzną walkę z rozpaczą, jakiej doświadczał. Historia, którą opowiada, odsłania często pomijany fragment dziejów II wojny światowej, stanowiący mroczną, lecz istotną część europejskiej historii, czekającą na pełne uznanie i zrozumienie.