Kapłana błaznem. List do Janusza Palikota

Cezary Wodziński przedstawia traktat, który w wyjątkowy sposób bada język polskiej polityki, posługując się ironią w stylu przypominającym Gombrowicza. Jego analiza wnikliwie obnaża przesadny patos i pompatyczność, często kojarzone z rodzimą sceną polityczną, co uchyla zasłonę śmieszności nad polskim życiem publicznym. Wodziński nawołuje do tego, aby Polacy częściej śmiali się z tego, co obserwują w polityce. Niemniej jednak, mimo humorystycznego tonu, książka stanowi głęboką analizę języka używanego przez polityków oraz apel o jego reformę. Ciekawą cechą tego traktatu jest forma, nawiązująca do słynnego listu Machiavellego skierowanego do władcy, a w tym przypadku Wodziński zwraca się do Janusza Palikota.