Już nie przyjaciel

<p>W końcu razem i tym razem na dobre. Czy będą żyli długo i szczęśliwie? Najpierw True musi ogarnąć nowe życie przy Jake’u w Los Angeles i pogodzić się z faktem, że jest narzeczoną popularnego rockmana. Dotyczy to także jego rozrywkowej i skrywającej wiele niespodzianek przeszłości i lekkomyślnych fanek, które wiele dałyby za noc w objęciach idola. Wciąż kręcące się wokół niego kobiety są dla Tru większym problemem niż myślała, ale to do momentu, gdy nadejdą naprawdę duże problemy. Podczas romantycznych wakacji dwoje zakochanych zdaje sobie sprawę, że nie rozmawiają o naprawdę ważnych sprawach i nie zgadzają się na to, jak powinno wyglądać ich wspólne życie... Tak więc rockstar i dziennikarka muszą mierzyć się (zresztą jak wszyscy ludzie) ze wzlotami i upadkami, jednakże Samantha Towle wplata w to humor, emocje i sporo niespodzianek. W „Już nie przyjaciel” w przeciwieństwie do pierwszego tomu „Rockmanów” narracja prowadzona jest przez obojga bohaterów, a to pozwala nam wejść również w myśli Jake'a i zrozumieć, co napędza go do działania w określony sposób, a także zobaczyć, jak bardzo naprawdę kocha Tru i jak ona stała się jego słońcem, jego skupieniem, esencją jego życia. Dlaczego bardzo lubię „Już nie przyjaciel”? Ponieważ struktura i temat, na których opiera się fabuła powieści są absolutnie takie, o jakich uwielbiam czytać w romansach.&nbsp;</p><p>„Już nie przyjaciel” nie jest tylko historią Jake'a i Tru. To przede wszystkim historia ich wielkiej miłości, ich umacniania się jako para, ale co ważne również jako jednostki. „Już nie przyjaciel” jest też o odwadze kochania mimo przeciwności. Bo kiedy ryzykujesz utratę kogoś, kogo zawsze kochałeś, tego kogoś, kto jest w stanie wypełnić twoje życie i nadać sens wszystkiemu, co robisz, tego kogoś, kto sprawia, że czujesz, że żyjesz, to wiesz, że byłbyś gotów zrobić wszystko, by nie stracić tej osoby. To jedna z tych serii, o których nie zapomnicie tuż po przewróceniu ostatniej strony, ale będziecie mieli ochotę sięgać po te książki ponownie czytać przez lata. Jake Wethers będzie potrafił całkowicie zrujnować wszystkie wasze przyszłe lektury. Będziecie o nim myśleć, gdy znajdziecie się w trakcie czytania historii z udziałem muzycznych kontekstów. Zawsze będzie kojarzył się z gwiazdą rocka, bo nikt nie potrafi być tak przystojny, seksowny i arogancki, a jednocześnie tak słodki i romantyczny jak on.</p><p>Koleje losu opisane przez Towle są niesamowicie romantyczne i ekscytujące, a książka jest jedną z tych, które czytasz za jednym posiedzeniem i jak tylko skończysz, otwierasz ją ponownie na pierwszej stronie, abyś mógł nadal doświadczać tych bardzo silnych emocji, które Ci dała. Jednocześnie styl Samanthy Towle jest tym, co kocham w autorce romansów, prosty i jednocześnie wciągający, wystarczająco zbadany, ale zdolny do pozostawienia czytelnikowi swobody w wyobrażaniu sobie scen i przeżywaniu historii, którą opowiada.</p><p>Polecam gorąco</p>

<p>Ewidentnie bawiłam się wybornie podczas czytania i nawet podczas kilku rozdziałów chichotałam z radości jak nastolatka, co jest znakiem, że to dobry romans dla młodzieży. Historia urzekła mnie od samego początku – Tru, dwudziestosześcioletnia dziennikarka rockowa, odnajduje swojego najlepszego przyjaciela i pierwszą wielką miłość, Jake'a, który stał się mega gwiazdą rocka. Rozstali się około 12 lat temu, gdy Jake był zmuszony do przeprowadzki. Nigdy nie wiedział, że w tym czasie True za nim szalała. Ponowne spotkanie jest dla niej trudne, ponieważ uświadamia sobie, że nadal coś do niego czuje, chociaż sama jest w 2-letnim związku z innym...</p><p>Choć to kolejna „zwykła” powieść z gatunku romansu, to muszę przyznać, że Pani Towle bardzo solidnie udało się spleść słodką i burzliwą historię, która trzyma przyklejoną do kartek. Do tego stopnia, że nie mogłam zasnąć w nocy, póki jej nie skończyłam. Styl Samanthy Towle jest jak zawsze nienaganny, a historia miłosna naprawdę cudowna. Ponowne odkrywanie swojej pierwszej prawdziwej miłości, tej z dzieciństwa, pierwszego mężczyzny (lub kobiety), którego się kochało... krótko mówiąc, nie można pozostać obojętną na emocje, jakie wzbudzają w nas linijki tekstu „Dawnego przyjaciela”. Historia pomiędzy Jake’m i Tru jest tak piękna, naturalna, prawdziwa... ich lęki i niezdecydowanie stają się również naszymi, bo naprawdę je czujemy. Tru to typowa bohaterka romansów: prosta, może trochę naiwna, ale reprezentująca pod każdym względem przeciętną dziewczynę z sąsiedztwa i z tego powodu czytelniczki mogą się łatwo z nią utożsamiać.&nbsp;</p><p>„Dawny przyjaciel” jest tym, co można nazwać typową książką o gwiazdach rocka. Opowiada o imprezach, łatwych kobietach, narkotykach, ale ponad wszystko jest to książka, która zagłębia się w wiele innych tematów: mówi o porzuceniu, przemocy, depresji, walce o ludzi, których się kocha, mówi o uniwersalnej mocy muzyki zdolnej przekazać to, czego słowa zwykle nie potrafią, mówi o tym, jak miłość może pokonać największe trudności.</p><p>Powieść troszeczkę za długa jak na mój gust, ale zakończenie boskie i niestety bolesne! Czułam cierpienie Jake'a, jakby to dotyczyło samej mnie :( awww nie mogę się doczekać, aż przeczytam drugą część.</p>

<p>„Dawny przyjaciel”, bardzo długa przyjaźń przerwana wyprowadzką jeszcze nastoletniego rockmana... to podstawa tej znakomitej serii autorstwa Samanthy Towle, brytyjskiej pisarki, która wykorzystuje wszystkie elementy, które zapewniły jej popularność wśród przede wszystkim młodszej część płci pięknej. Książka opowiedziana jest z punktu widzenia bohaterki i tutaj niestety pojawia się jeden mały problem, o którym napiszę chwilę później.</p><p>„Minęło tak dużo czasu, tak dużo czasu spędziliśmy osobno, nasze życia podążyły różnymi ścieżkami. Co będziemy mieli sobie do powiedzenia? Czy cokolwiek? Czy będzie mnie w ogóle pamiętał?”</p><p>Trudy Bennett od zawsze była mniej lub bardziej zakochana w swoim sąsiedzie i przyjacielu Jake’u. Po kilku latach bliskiej przyjaźni Jake, który ma skomplikowaną sytuację rodzinną, przeniósł się do Stanów Zjednoczonych. Całkowicie zmienił swoje życie i został gwiazdą rocka, stojąc na czele światowej sławy zespołu The Mighty Storm. Założył też wytwórnię płytową. Jake przeszedł więc długą i niełatwą drogę. Trudy podziwiała go z daleka, dopóki nie dowiedziała się, że magazyn, dla którego pisze, prosi ją o wywiad z gwiazdą, która odwiedza jej rodzinny kraj. Oczywiście zgadza się, a ponowne spotkanie jest bardzo stresujące. Pomimo dwunastu lat bez kontaktu, dwoje młodych ludzi natychmiast odnawia bardzo silną przyjaźń. Trudi ma jednak chłopaka, fajnego chłopaka, którego uwielbia.</p><p>Być może w „Dawnym przyjacielu” spodziewałam się więcej „sex, drugs &amp; rock'n'roll”, choć muszę przyznać, że Towle niczego nie brakuje. Problem jest taki, że po dwóch linijkach zdałam sobie sprawę, że nie mogę znieść głównej bohaterki Tru. Po prostu niektóre jej zachowania i wymówki podnosiły mi ciśnienie, podczas gdy Jake’a uwielbiałam. Szkoda, że odczuwałam taką niechęć w jej kierunku, bo ewidentnie przeszkadzało mi to w czytaniu. &nbsp;Styl autorki, jak w najlepszych romansach, charakteryzuje się prostym i porywającym językiem, bardzo współczesnym, który prowadzi do zanurzenia się w lekturze już od pierwszych stron.</p><p>Wyróżniłabym powieść za popkulturowe odniesienia, które mocno dają o sobie znać w konstrukcji książki silnie opartej na muzyce, poświęcając kilka scen na zbudowanie jak najbardziej realnej muzycznej panoramy, cytując wielu odnoszących sukcesy współczesnych piosenkarzy i artystów.</p><p>Uważam, że w typowych aspektach „Dawny przyjaciel” świetnie się sprawdza. Wciąga, rozgrzewa serce, pobudza wyobraźnie. Fabuła trzyma się kupy, a zakończenie pozostawia osłupioną z wrażenia. „Dawny przyjaciel” Samanthy Towle jest ponadto bardzo zaskakujący ?</p>

<p>„Dawny przyjaciel” równie dobrze mógłby zostać samodzielnym romansem i nie być kontynuowany, ale najwyraźniej Samantha Towle miała jeszcze coś do powiedzenia o tej dwójce bohaterów.</p><p>Jake i Tru są na wyspie, a konkretnie na Wyspie Żółwi na Fidżi w archipelagu Yasawa. Uciekli od całego chaosu, który rozpętał się w Los Angeles po tym, jak wszyscy dowiedzieli się, że do siebie wracają. Te wakacje to dla nich ucieczka i mimo, że zostawili wszystko na pastwę losu, będzie to dla nich oświecenie, bo zaczynają rozumieć, jak będzie wyglądało ich wspólne życie. Konfrontują się ze sobą, wyznają sobie miłość i kochają się jakby nie było jutra, ale zaczynają się też pierwsze starcia. Kiedy wracają do Los Angeles, oczywiście, pojawiają się inne problemy.</p><p>Podczas gdy w poprzednim tomie byliśmy świadkami narodzin romansu Jake'a i Tru, w „Już nie przyjacielu” widzimy zmagania pary z życiem. Może się to wydawać nudną koncepcją na dalszą historię książki, ale spokojnie. Są tak zwane perturbacje ?Jednak nie ma już wątpliwości co do głębokich uczuć, które wiążą głównych bohaterów, nawet jeśli często zachowują się zbyt lekkomyślnie. Jake jest seksownym, pociesznych głupcem, ale jednocześnie potrafi być też bardzo romantyczny i słodki.&nbsp;</p><p>Przewidziana już w fabule „Już nie przyjaciela” kwestia dzieci będzie jednym z głównych aspektów, które będą powodować niezgody, ale biorąc pod uwagę motywy Jake'a możemy też przymknąć na to oko. Problemy, z którymi się borykają, są zrozumiałe i realistyczne, takie z jakimi spotykamy się na co dzień. Oni pomimo nich uszyli do przodu i oboje są tak absolutnie zakochani w sobie, że mogą pokonać wszystko, nawet niektóre z ich największych lęków i niepewności.</p><p>Ostatnie trzydzieści procent książki było niesamowicie intensywne. Ciężko było opanować emocje. Nie zamierzam nikomu tego psuć, ale trochę się rozpłakałam. Myślę, że ten zwrot akcji jest tym, co spowodowało, że te dwie postacie naprawdę się rozwinęły. Wspaniale było widzieć, jak się przeobrażają, a jednocześnie nadal są sobą.&nbsp;</p><p>Uwielbiam tę książkę i zdecydowanie polecam przeczytać ją zaraz po przeczytaniu lub ponownym przeczytaniu „Dawnego przyjaciela”. 5 gwiazdek dla „Już nie przyjaciela”.</p>