Czasami warto umrzeć. Jack Reacher. Tom 15 - (pocket)

To nie jest rodzaj książki za którą przepadam. Moja żona kupiła ją w księgarni na lotnisku, gdy czekaliśmy na odprawę i wyczekiwaną podróż na długi weekend. Postanowiłem ją przeczytać. Czytanie powieści o Jacku Reacherze - jestem pewien, że moi koledzy wiedzą i rozumieją - dostarcza mi pewnego rodzaju bólu. Bohater Childa, "samotny wilk", jest prototypowym bohaterem westernu, a "Czasami warto umrzeć" jest najbardziej oczywistą próbą Childa na nowoczesną westernową opowieść przygodową. Jest tak samo brutalna i gwałtowna jak poprzednie powieści o Reacherze, ale w tej Reacher niemal wykracza poza swoją zimną, twardo stąpającą po ziemi osobowość bohatera akcji, stając się czymś mroczniejszym i bliższym antybohaterowi, którym wszyscy skrycie go znamy. A jednak, zwłaszcza w tej części, jeszcze bardziej mu kibicujemy, ponieważ złoczyńcy w tej historii zasługują na wszystko, co Reacher im rzuca. Ponieważ za całą pirotechniką i sekwencjami akcji Child zazwyczaj ma coś do powiedzenia na jakiś temat, a temat w tej książce jest bardziej niepokojący, niż cokolwiek w jakiejkolwiek poprzedniej książce o Jacku Reacherze.<br> <br> Podejmuje temat, który jest w wiadomościach stale, a mimo to ludzie nadal nie chcą o tym mówić, lub czują się bardzo nieswojo dyskutując o tym, ale jest to problem, który niestety i przerażająco, może nigdy nie odejść, ponieważ jest to również wielomiliardowy przemysł. Dzięki niemu ludzie na całym świecie są coraz bogatsi, podczas gdy miliony ludzkich istnień są rujnowane z tego powodu. Reacher jest bohaterem fantastycznym, który ratuje każdy dzień z tej historii, ale w prawdziwym życiu, nie ma wielu Reacherów, którzy mogą wkroczyć i położyć kres tym złym facetom. Bo ci źli ludzie żyją wokół nas. Prawdopodobnie wyglądają jak twój sąsiad. Najprawdopodobniej wyglądają jak ten dziwny, cichy facet, który mieszka na końcu ulicy, ten, który rzadko wychodzi z domu.<br> <br> Oprócz zwyczajowej dawki akcji, Child zawarł w "Czasami warto umrzeć" niezwykłą ilość humoru (przynajmniej jak na typową powieść o Reacherze, która z natury jest pozbawiona humoru) głównie dlatego, że temat jest tak niepokojący i przerażający, że jestem pewien, iż Child czuł potrzebę wtrącenia okazjonalnego śmiechu lub "chwili wytchnienia". Niestety, część humoru, co prawda, wypada blado lub całkowicie zawodzi w tym przypadku, ponieważ po prostu nie czuje się tego, ale całkowicie rozumiem i szanuję, dlaczego Child podjął taką próbę.

"Czasami warto umrzeć" Lee Child<br> <br> Jack Reacher znajduje się w Nebrasce, tylko przejazdem, w drodze do Wirginii. Jak to często bywa w tych książkach, mały i zupełnie nieoczekiwany incydent popycha Reachera w główną i zagrażającą życiu przygodę. W tym przypadku Reacher spotyka w barze pijanego lekarza, który dostaje telefon od kobiety mającej krwotok z nosa, który nie ustępuje. Doktor odmawia leczenia kobiety, więc Reacher, jak zawsze Biały Rycerz, zmusza go do tego. Po przybyciu do domu kobiety, Reacher szybko wnioskuje, że kobieta jest ofiarą przemocy domowej. Kiedy doktor leczy kobietę, Reacher udaje się na poszukiwanie męża, aby dać mu nauczkę. Ale, oczywiście nieuchronnie, Reacher niechcący wpada na trop. Mąż, w porozumieniu ze swoim ojcem i dwoma wujkami, mają władzę nad farmerami i innymi mieszkańcami tego małego i odizolowanego zakątka świata. <br> <br> Nasz bohater, który posiada moce wykraczające poza możliwości większości śmiertelników, wjeżdża do miasta - zazwyczaj autobusem lub samochodem, gdy ktoś zaryzykuje podwózkę - i odkrywa jakąś fundamentalną niesprawiedliwość. Często mieszkańcy miasta zdają sobie sprawę, że niesprawiedliwość istnieje, ale są zbyt słabi, zbyt przerażeni lub zbyt zdezorganizowani, by cokolwiek z tym zrobić. Reacher analizuje problem, staje na wysokości zadania i rozprawia się z bandziorami, ratując w ten sposób miasto. Następnie odjeżdża w stronę zachodzącego słońca -a w tym przypadku właściwie w stronę wschodu słońca. Jak dotąd żaden słodki chłopiec nie depcze mu po piętach, błagając, by został, choć od czasu do czasu pojawia się piękna i zazwyczaj boska kobieta, która chciałaby, by został.<br> <br> Złoczyńcy w "Czasami warto umrzeć" są jednymi z najlepszych, jakie Child stworzył i mają mroczny sekret, który jest dobrze ukryty przez praktycznie całą książkę. Jest też stara tajemnica, która musi zostać rozwiązana, a rezultatem jest kolejna książka Reachera, której nie możemy odłożyć. Składa się z 62 ściśle napisanych rozdziałów, z których każdy jest wystarczająco krótki, aby przekonać cię, że możesz przeczytać "jeszcze tylko jeden" przed odłożeniem go na noc. Potem, zanim się zorientujesz, jest trzecia nad ranem, a twoja żona budzi się po raz piąty lub szósty, zastanawiając się, kiedy, do cholery, zamierzasz zgasić to przeklęte światło, żeby mogła zasnąć. Do tego czasu jednak, jesteś już na tyle daleko, że będzie musiała wytrzymać jeszcze około trzydziestu minut ;)

To nie jest rodzaj książki za którą przepadam. Moja żona kupiła ją w księgarni na lotnisku, gdy czekaliśmy na odprawę i wyczekiwaną podróż na długi weekend. Postanowiłem ją przeczytać. Czytanie powieści o Jacku Reacherze - jestem pewien, że moi koledzy wiedzą i rozumieją - dostarcza mi pewnego rodzaju bólu. Bohater Childa, "samotny wilk", jest prototypowym bohaterem westernu, a "Czasami warto umrzeć" jest najbardziej oczywistą próbą Childa na nowoczesną westernową opowieść przygodową. Jest tak samo brutalna i gwałtowna jak poprzednie powieści o Reacherze, ale w tej Reacher niemal wykracza poza swoją zimną, twardo stąpającą po ziemi osobowość bohatera akcji, stając się czymś mroczniejszym i bliższym antybohaterowi, którym wszyscy skrycie go znamy. A jednak, zwłaszcza w tej części, jeszcze bardziej mu kibicujemy, ponieważ złoczyńcy w tej historii zasługują na wszystko, co Reacher im rzuca. Ponieważ za całą pirotechniką i sekwencjami akcji Child zazwyczaj ma coś do powiedzenia na jakiś temat, a temat w tej książce jest bardziej niepokojący, niż cokolwiek w jakiejkolwiek poprzedniej książce o Jacku Reacherze.<br> <br> Podejmuje temat, który jest w wiadomościach stale, a mimo to ludzie nadal nie chcą o tym mówić, lub czują się bardzo nieswojo dyskutując o tym, ale jest to problem, który niestety i przerażająco, może nigdy nie odejść, ponieważ jest to również wielomiliardowy przemysł. Dzięki niemu ludzie na całym świecie są coraz bogatsi, podczas gdy miliony ludzkich istnień są rujnowane z tego powodu. Reacher jest bohaterem fantastycznym, który ratuje każdy dzień z tej historii, ale w prawdziwym życiu, nie ma wielu Reacherów, którzy mogą wkroczyć i położyć kres tym złym facetom. Bo ci źli ludzie żyją wokół nas. Prawdopodobnie wyglądają jak twój sąsiad. Najprawdopodobniej wyglądają jak ten dziwny, cichy facet, który mieszka na końcu ulicy, ten, który rzadko wychodzi z domu.<br> <br> Oprócz zwyczajowej dawki akcji, Child zawarł w "Czasami warto umrzeć" niezwykłą ilość humoru (przynajmniej jak na typową powieść o Reacherze, która z natury jest pozbawiona humoru) głównie dlatego, że temat jest tak niepokojący i przerażający, że jestem pewien, iż Child czuł potrzebę wtrącenia okazjonalnego śmiechu lub "chwili wytchnienia". Niestety, część humoru, co prawda, wypada blado lub całkowicie zawodzi w tym przypadku, ponieważ po prostu nie czuje się tego, ale całkowicie rozumiem i szanuję, dlaczego Child podjął taką próbę.

"Czasami warto umrzeć" Lee Child<br> <br> Jack Reacher znajduje się w Nebrasce, tylko przejazdem, w drodze do Wirginii. Jak to często bywa w tych książkach, mały i zupełnie nieoczekiwany incydent popycha Reachera w główną i zagrażającą życiu przygodę. W tym przypadku Reacher spotyka w barze pijanego lekarza, który dostaje telefon od kobiety mającej krwotok z nosa, który nie ustępuje. Doktor odmawia leczenia kobiety, więc Reacher, jak zawsze Biały Rycerz, zmusza go do tego. Po przybyciu do domu kobiety, Reacher szybko wnioskuje, że kobieta jest ofiarą przemocy domowej. Kiedy doktor leczy kobietę, Reacher udaje się na poszukiwanie męża, aby dać mu nauczkę. Ale, oczywiście nieuchronnie, Reacher niechcący wpada na trop. Mąż, w porozumieniu ze swoim ojcem i dwoma wujkami, mają władzę nad farmerami i innymi mieszkańcami tego małego i odizolowanego zakątka świata. <br> <br> Nasz bohater, który posiada moce wykraczające poza możliwości większości śmiertelników, wjeżdża do miasta - zazwyczaj autobusem lub samochodem, gdy ktoś zaryzykuje podwózkę - i odkrywa jakąś fundamentalną niesprawiedliwość. Często mieszkańcy miasta zdają sobie sprawę, że niesprawiedliwość istnieje, ale są zbyt słabi, zbyt przerażeni lub zbyt zdezorganizowani, by cokolwiek z tym zrobić. Reacher analizuje problem, staje na wysokości zadania i rozprawia się z bandziorami, ratując w ten sposób miasto. Następnie odjeżdża w stronę zachodzącego słońca -a w tym przypadku właściwie w stronę wschodu słońca. Jak dotąd żaden słodki chłopiec nie depcze mu po piętach, błagając, by został, choć od czasu do czasu pojawia się piękna i zazwyczaj boska kobieta, która chciałaby, by został.<br> <br> Złoczyńcy w "Czasami warto umrzeć" są jednymi z najlepszych, jakie Child stworzył i mają mroczny sekret, który jest dobrze ukryty przez praktycznie całą książkę. Jest też stara tajemnica, która musi zostać rozwiązana, a rezultatem jest kolejna książka Reachera, której nie możemy odłożyć. Składa się z 62 ściśle napisanych rozdziałów, z których każdy jest wystarczająco krótki, aby przekonać cię, że możesz przeczytać "jeszcze tylko jeden" przed odłożeniem go na noc. Potem, zanim się zorientujesz, jest trzecia nad ranem, a twoja żona budzi się po raz piąty lub szósty, zastanawiając się, kiedy, do cholery, zamierzasz zgasić to przeklęte światło, żeby mogła zasnąć. Do tego czasu jednak, jesteś już na tyle daleko, że będzie musiała wytrzymać jeszcze około trzydziestu minut ;)