Irlandia. Celtycki Splot

Trudno sobie wyobrazić, jak można zachować poczucie przynależności do wspólnoty i dziedzictwa kulturowego, tracąc jednocześnie dostęp do ojczystego języka. To tak, jakbyśmy dzisiaj musieli czytać dzieła Reja, Kochanowskiego, Mickiewicza, Norwida czy Leśmiana w językach tych, którzy nasze dziedzictwo nam zabrali. Język to więcej niż słowa łatwe do przetłumaczenia—niesie ze sobą specyficzne obrazy, humor i sposoby odczuwania rzeczywistości. Z podobnym dylematem zmagała się Irlandia, kiedy w XX wieku odzyskiwała niepodległość. Choć ten problem nie zniknął, irlandzka tożsamość nadal fascynuje.

Książka ta przybliża nam, jak Irlandczycy doświadczają tego fenomenu. Spoglądamy zarówno na Dublin, jak i ku najdalszym zachodnim krańcom wyspy, poznając dwa różne sposoby wyrażania się i odczuwania rzeczywistości. Jedno z tych ujęć przedstawia życie i twórczość Joyce'a, który pokazuje, że choć można kochać irlandzką tożsamość, można jednocześnie czuć się obco we własnym języku, będąc mistrzem tego, który został narzucony.

Drugie spojrzenie pochodzi z Wysp Blasket, gdzie według irlandzkiej tradycji, na zachód, do krainy wiecznej młodości, wędrują duchy zmarłych, a z nimi dusze irlandzkiej poezji, gdy umierają słowa. Nie jeden Irlandczyk, śpiewając po angielsku słynne irlandzkie pieśni, czuje potrzebę przywołania tych dusz. I my również doświadczamy tej tęsknoty.