Igrzyska śmierci. Tom 1

“Niszczenie jest znacznie łatwiejsze od tworzenia.”<br> <br> Wreszcie wzięłam się za te sławne Igrzyska. Moim oczekiwaniem było głównie to, żeby przywiązać się do ich klimatu. Stało się to po części, bo nie do końca wszystko mi grało tak, jak bym chciała. <br> <br> Powiedzmy już na wstępie, że są to ponure książki, obejmujące dramatyczne tematy i okrutne sceny. Czytając czułam spowolnienie spowodowane tym szarym światem. Ta historia to głównie opisy, więc raczej odradzam ją osobom, które za nimi nie przepadają. <br> <br> Umiejętności Katniss i paru innych bohaterów, biorących udział w igrzyskach naprawdę zachęcają do odkrywania ich dalszych losów. Jednak w tym samym momencie coś z tyłu głowy mówi, żeby odłożyć sobie tę książkę na bok i wrócić później, żeby nie zanudzać. <br> <br> Mam wrażenie, że mimo dynamicznych, terenowych wydarzeń z pewną ilością uczuć, fabuła była przedstawiona w dosyć bezosobowy sposób. <br> <br> A jeśli chodzi o tę pewną ilość uczuć, to szkoda, że historia niektórych postaci nie została pogłębiona. Najbardziej chyba przywiązałam się do Rue, mimo że nie było jej wcale aż tak dużo. Myślę że do Thresha i może nawet Liszki także mogłabym poczuć wiele sympatii, ale autorka nie wybrała tej drogi, a szkoda.<br> <br> Wątek romantyczny ani trochę mnie nie zachwycił, a momentami wszystko to wydawało mi się tak niepotrzebne, mimo że to był w pewnym sensie ważny punkt rozwiązania wydarzeń. Zakończenie nie ciągnie za sobą myśli, żeby z miejsca rzucić się na kolejną część, wręcz mnie trochę zniechęca tym romansem. <br> <br> Sam zamysł Igrzysk mi się podobał od zawsze, więc cieszę się, że w końcu mogłam się za te książki zabrać. Jednak pierwsza część lekko ostudziła mój zapał swoją monotonicznością. <br> <br> Mimo wszystko, na pewno będę kontynuować czytanie następnych części, aby w końcu dotrzeć do ballady, która mnie niesamowicie interesuje. <br> <br> Ocena: 3,25/5 ⭐️