Identyczność i różnica

Ten zwięzły zbiór późniejszych esejów Martina Heideggera, jednego z najważniejszych niemieckich filozofów XX wieku, odgrywa kluczową rolę w współczesnej filozofii. Rozważane w nim pojęcia identyczności i różnicowania stanowią próby uchwycenia procesu, w którym świat wyłania się z pierwotnej jednorodności „niczego”; są to centralne problemy związane z dziejami bycia. Heidegger przedstawia analizę kondycji człowieka w czasach zdominowanych przez technologiczną cywilizację i „ontoteologię”. Zajmuje się miejscem, jakie metafizyka zajmuje w ludzkim myśleniu i omawia pojęcie „Boga filozofów”, które kontrastuje z bardziej tradycyjnym wyobrażeniem „boskiego Boga”. Stwierdza, że do tego filozoficznego boga człowiek nie może się modlić, oddawać mu czci, ani wyrażać wobec niego głębokiej emocji – nie ma miejsca na muzykę ani taniec. Heidegger nawołuje do „bez-bożnego myślenia”, porzucenia ontoteologii i zwrotu ku „istocie metafizyki”, poruszając fundamentalne kwestie istotne dla współczesnego człowieka w swym złożonym stylu.