I więcej nic nie pamiętam

Autorka książki, która pełniła funkcję lekarki w szpitalu dziecięcym Bersonów i Baumanów, od stycznia 1943 roku działała jako łączniczka Żydowskiej Organizacji Bojowej na aryjskiej stronie. Jej zaangażowanie w Powstanie Warszawskie było znaczne, mimo niezwykle trudnych warunków, w jakich przyszło jej pomagać małym pacjentom. Codziennie mierzyła się z brakami leków, pożywienia oraz środków higienicznych. Zawsze pozostawała przy dzieciach, aż do ostatecznego momentu, kiedy to, wiedząc, że szpital wkrótce przejmą Niemcy, zdecydowała się podać dzieciom truciznę, by oszczędzić im cierpienia. Marek Edelman opisał jej działania jako wstrząsające świadectwo nieludzkich czasów, które ukazał z głęboką empatią i czułością wobec cierpienia.