Heliogabal wnuk Mezy

W roku 218 Heliogabal został obwołany cesarzem przez rzymskie legiony. Jego postępowanie wzbudzało ogromne kontrowersje, a jego zachowanie często opisywano jako transseksualne i pełne rozwiązłości. Wyróżniał się również dość niezwykłym zainteresowaniem – zbieraniem pajęczych sieci. Rzymianie niejednokrotnie byli świadkami, jak przemierzał ulice miasta w rydwanie zaprzężonym w nagie młode dziewczęta. W 222 roku, pod wpływem swojej babki Julii Mezy, pretorianie przeprowadzili zamach, w którym Heliogabal, jego matka i najbliżsi zginęli.

W książce Nowackiej, jak opisuje Lidia Winniczuk, Heliogabal ukazany jest jako chłopiec, który rozwijał się wolniej niż jego rówieśnicy. Z czasem ujawniał lenistwo, niesforność i liczne kompleksy. Te cechy ewoluowały w osobliwe perwersje i dewiacje, posuwając go nawet do działań przestępczych. Nowacka, łącząc literacki kunszt z precyzją filologiczną, umiejętnie sięga po materiały historyczne. Poprzez barwne opisy życia codziennego, miejskich scen i zwyczajów, antyczny Rzym ożywa na stronach książki, niemalże stając się dla czytelnika materialnie namacalny.