Gry codzienne i pozacodzienne. O komunikacyjnych aspektach aktorstwa

W teatrze rozwinięte zostały techniki, które mogą znacząco ulepszyć komunikację międzyludzką. Dotyczy to zarówno zdolności kontrolowania tremy, jak i pracy nad ciałem i głosem jako narzędziami ekspresji. Choć stosowane na scenie metody aktorów mogą wydawać się specyficzne dla świata sztuki, w rzeczywistości są głęboko zakorzenione w codziennej ludzkiej interakcji. Społeczne interakcje przypominają niekończący się spektakl, w którym każdy z nas pełni rolę aktora.

Teatralne techniki, bazujące na naturalnych ludzkich instynktach, unoszą bezwiedne odruchy na poziom świadomego doświadczenia, przemieniając je w artystyczne wyrażenie. Technologie te należą zarówno do sfery artystycznej, jak i codziennego życia. Z tego powodu, zasady treningu aktorskiego nie muszą być zarezerwowane wyłącznie dla profesjonalistów. Mogą stać się powszechnie dostępną formą komunikacji, przyczyniając się do rozwoju osobowości i świadomości siebie.

W omawianej książce teatr jest analizowany jako model ludzkich zachowań, który bada granice między sztuką a rzeczywistością. Idea oryginału i jego artystycznego odwzorowania stała się, dzięki myśli Jacques’a Derridy, przedmiotem refleksji, a odpowiedzi na pytanie o prymat rzeczywistości nad jej medialnymi kopiami mogą być różnorodne.