Gorejące śniegi

Na początku 1034 roku, gdy zimowa burza nieustannie przetacza się przez zaśnieżone lasy Jaćwingów, w grodzie pod panowaniem kniazia Szjurpy trwają intensywne przygotowania. Mimo trudnych warunków atmosferycznych, miasto szykuje się na przybycie delegacji z sąsiednich plemion. Mazowszanami przewodzi ambitny wojewoda Miecław, który zamierza oderwać swoją prowincję od państwa Piastów. Nie jest jednak świadomy, że do Szjurpapilis przybywają także szpiedzy i sabotażyści, gotowi do podjęcia drastycznych kroków, by pokrzyżować jego plany.

Z wysiłkiem pokonując przeciwności, przedstawiciele plemion docierają do celu podróży. Wkrótce jednak miasto staje się areną niepokojących zdarzeń. Gdy kolejni członkowie spisku tajemniczo giną, rosnące przekonanie o klątwie wiszącej nad Szjurpą wywołuje ogromne zamieszanie wśród jego mieszkańców. W tej atmosferze strachu, jedyną nadzieją na ratunek staje się samotny wędrowiec, łucznik Nielub. Przemierzając zaspy śnieżne, dąży on do miasta, przezwyciężając własne lęki. Przed nim stoi jednak trudne wyzwanie, gdyż wkrótce będzie musiał stawić czoła skandynawskiej magii seidr, której obawiają się nawet potężni słowiańscy bogowie.