Folwark zwierzęcy

„Folwark zwierzęcy” George'a Orwella to bezsprzecznie jedna z najlepszych krótkich powieści, jakie kiedykolwiek powstały w języku angielskim. Jest to zwodniczo prosta opowieść, którą mogą przeczytać nawet starsze dzieci. Opowiada o powstaniu zwierząt i jest napisana w stylu bajki, a jednak można ją czytać na wielu poziomach. Jest to oczywiście zarówno satyra, jak i alegoria, dystopijna opowieść, a jej autor George Orwell nie ukrywał, jaki reżim i jakich polityków tak bezlitośnie parodiuje. A jednak, jak wszystkie wielkie powieści, przemawia ona do nas dzisiaj i zawiera wiele ponadczasowych prawd. Jest to ten rodzaj powieści, w której czytelnik przy każdym ponownym czytaniu odnajduje nową głębię.<br> George Orwell był pisarzem socjalistycznym, więc fakt, że zdecydował się na tak ostrą krytykę Związku Radzieckiego, może być pewnym zaskoczeniem dla współczesnego czytelnika.<br> <br> W swojej opowieści George Orwell kronikarsko przedstawia dojście do władzy Józefa Stalina, który w powieści występuje pod postacią świni "Napoleona". Opowieść śledzi, jak Stalin staje się naturalnym przywódcą i stopniowo dochodzi do władzy jako dyktator. Na początku powieści zwierzęta hodowlane obalają swojego ciemiężyciela, farmera "Mr Jonesa". Jest to bezpośrednia analogia do rewolucji bolszewickiej z października 1917 roku, kiedy to abdykujący w lutym car Rosji Mikołaj II został stracony przez bolszewików wraz z resztą rodziny w lipcu 1918 roku. Co ciekawe, Orwell powiedział, że pijany farmer Jones, który zaniedbuje swoje zwierzęta, był wzorowany na prawdziwym carze Mikołaju II.<br> <br> Jednak demokratyczna koalicja zwierząt, z których wszystkie mają wizję niezależności, wygody i wolności od ograniczeń, stopniowo się rozpada. Od razu dochodzi do konsolidacji władzy wśród świń, które nie wykonują żadnej pracy, ponieważ są "mózgowcami" o, jak się milcząco przyjmuje, wyższej inteligencji. Podobnie jak sowiecka inteligencja, świnie ustanawiają się klasą rządzącą w nowym, "wolnym" społeczeństwie. W Folwarku zwierzęcym natychmiast zaczynają manipulować nowym państwem i kontrolować je dla własnych korzyści.<br> Na początku powieści "Major", średni biały dzik, ma sen, który opowiada wszystkim zwierzętom w długiej, beznamiętnej mowie. Jest to sen o przyszłości i o wolności dla wszystkich stworzeń. Zachwyca ich wyobraźnię i inspiruje do dalszych działań. Major opiera się na połączeniu Karola Marksa i Włodzimierza Lenina. Tak jak zabalsamowane ciało Lenina zostało wystawione na widok publiczny, tak zasady Majora stanowią podstawę kodeksu rewolucji i filozofii "Animalizmu".<br> Drugą główną postacią na początku powieści jest świnia, "Snowball", który jest pierwowzorem Leona Trockiego. Podobnie jak w Związku Radzieckim, te dwie postacie walczą o władzę, przy czym "Napoleon" stosuje podstępy i manipulacje dla własnych celów. "Piskorz" to świnia, która pracuje na rzecz Napoleona, stosując różne podstępne środki, aby wprowadzić zwierzęta w błąd i zmylić je. Najwyraźniej jego pierwowzorem jest Mołotow. Piskorz przemawia, używając wyszukanych filozoficznych idei, za którymi zwierzęta nie do końca nadążają, często stosując dialog sokratejski, aby uzyskać pożądaną przez siebie odpowiedź. A to zawsze służy do usprawiedliwiania chciwego i niesumiennego zachowania świń; wszystkiego, co służy im samym i jest sprzeczne z pierwotnymi ideami sprawiedliwości. George Orwell pragnie pokazać zepsucie ideałów "Animalistów" przez rządzących, a nie to, że same ideały były błędne. <br> <br> Ironia jest największa w przedstawieniu korupcji, tyranii i hipokryzji świń pod przywództwem Napoleona. Racje żywnościowe stają się coraz mniejsze, a mimo to "udowadnia się" im, że żyje im się znacznie lepiej niż za czasów Farmera Jonesa. Ideologia wyzwolenia i równości zwierząt stopniowo się rozpada. Zasady zmieniają się potajemnie, powoli i po cichu, tak że nikt już nie jest pewien, co jest prawdą. Historia jest pisana na nowo, wspomnienia stają się zawodne, pranie mózgu jest powolne i subtelne. Zwierzęta potrafią czytać, ale nie mają zbyt wielu dokumentów, poza siedmioma przykazaniami, namalowanymi na ścianie stodoły,<br> Z biegiem czasu każda z nich jest zmieniana na korzyść świń, aż w końcu nie ma żadnych słów, a ostatnia słynna bezsensowna maksyma jest powtarzana bez zastanowienia,<br> <br> Zakończenie książki jest przewidywalne, ale być może nie w tak prosty sposób, jakiego spodziewa się czytelnik. Owszem, prześladowcy stają się prześladowcami, ale w diabelnie sprytnym zakończeniu.<br> <br> Wszystkie polityczne manipulacje, o których mowa w powieści, są dziś rozpoznawalne. Gdziekolwiek mieszkasz, nie musisz szukać daleko od domu, aby znaleźć taki reżim. Błyskotliwość tej powieści polega również na tym, że intrygi, nieuczciwość, cynizm i podstępne sposoby osiągania celów nie ograniczają się do polityki. Któż z nas nigdy nie obserwował zręcznego manipulatora, który odwraca uwagę od jednego poważnego problemu, koncentrując się na mniej ważnym? Mogło to mieć miejsce w polityce, na posiedzeniu komisji, a nawet, ośmielę się to powiedzieć, przy własnym stole. Na małą czy dużą skalę, te obserwacje George'a Orwella są, niestety, prawdą o kondycji ludzkiej i ludzkich zachowaniach. Są one ponadczasowe i obecne w każdej instytucji, współpracy, biznesie, rodzinie - w zasadzie w każdej grupie ludzi. Jeden z krytyków zasugerował nawet, że Orwell umieścił w powieści samego siebie jako Benjamina, osła, mądrego, starego stwora, który jako jedyny pesymistycznie powtarza: "Życie będzie toczyć się tak, jak zawsze - czyli źle".<br> <br> Czy rzeczywiście czytaliście Folwark zwierzęcy? Nie? To proszę bardzo. Czytaliście go lata temu? To spróbujcie przeczytać go jeszcze raz. To znakomita powieść, która ma cechy prawdziwego klasyka: jest zarówno zabawna, jak i głęboka.

Folwark zwierzęcy to alegoryczna nowela autorstwa George'a Orwella, opublikowana po raz pierwszy w Anglii 17 sierpnia 1945 roku.<br> Według Orwella książka odzwierciedla wydarzenia poprzedzające rewolucję rosyjską 1917 roku, a następnie epokę stalinizmu w Związku Radzieckim.<br> Orwell, demokratyczny socjalista, był krytykiem Józefa Stalina i wrogo nastawiony do kierowanego przez Moskwę stalinizmu, a jego postawę ukształtowały doświadczenia z czasów hiszpańskiej wojny domowej.<br> Uważał, że Związek Radziecki stał się brutalną dyktaturą, opartą na kulcie osobowości i wymuszoną przez rządy terroru.<br> <br> Major, stary dzik z Folwarku, zwołuje zwierzęta w gospodarstwie na spotkanie, podczas którego nazywa ludzi "wrogami" i uczy je rewolucyjnej pieśni "Bestie z Anglii".<br> Kiedy Major umiera, dwie młode świnie, Snowball i Napoleon, przejmują dowództwo i uznają za swój obowiązek przygotowanie rebelii. Zwierzęta buntują się i wypędzają z farmy pijanego i nieodpowiedzialnego farmera, pana Jonesa, zmieniając jej nazwę na "Folwark zwierzęcy".<br> Przyjmują siedem przykazań animalizmu, z których najważniejsze brzmi: "Wszystkie zwierzęta są równe".<br> Snowball uczy zwierzęta czytać i pisać, a Napoleon wychowuje młode szczenięta w duchu animalizmu. Jedzenie jest obfite, a gospodarstwo funkcjonuje bez zakłóceń.<br> Świnie wywyższają się na stanowiska przywódcze i odkładają na bok specjalne produkty żywnościowe, rzekomo dla własnego zdrowia.<br> Jakiś czas później kilku mężczyzn atakuje Folwark Zwierzęcy.<br> Jones i jego ludzie próbują odzyskać farmę, w czym pomaga im kilku innych farmerów, którzy boją się podobnych buntów zwierząt. Snowball i zwierzęta, które ukrywają się w zasadzce, pokonują ludzi, przeprowadzając atak z zaskoczenia, gdy tylko wchodzą na podwórze. Snowball zyskuje ogromną popularność, a wydarzenie to zostaje ogłoszone "Bitwą o oborę".<br> Jest ona obchodzona co roku w rocznicę rewolucji, w momencie wystrzału z armaty. Napoleon i Snowball walczą o dominację. Kiedy Snowball ogłasza swoje plany modernizacji farmy poprzez budowę wiatraka, Napoleon każe swoim psom przegonić Snowballa i ogłasza się przywódcą. <br> <br> Jestem zdumiona, jak Orwell krytykuje manewry polityczne i rządy totalitarne, używając zwierząt do wyjaśnienia tego, co robią ludzie. Autor pięknie przedstawia sposób, w jaki rozpoczyna się rewolucja, aby powstrzymać to, co się dzieje, i zatoczywszy pełne koło, dochodzi do tego samego punktu, od którego się zaczęła. Zmienia się tylko oblicze władzy.<br> Ta książka opowiada o tym, jak klasa rządząca ogłupia klasę robotniczą, wykorzystuje jej energię i zasoby dla własnej przyjemności. Co dzieje się za zamkniętymi drzwiami władzy.<br> W jaki sposób piorą mózgi klasie robotniczej, że jest szczęśliwa, zadowolona i wolna, mimo oczywistego niewolnictwa, jakiemu jest poddawana.<br> Moją ulubioną postacią był Benjamin (tak, osioł), który przez cały czas pozostaje neutralny i nic nie mówi, mimo że wszystko rozumie.<br> Wielkie brawa dla Orwella za umiejętność wyjaśnienia ludzkiej psychiki, dylematów politycznych i społecznych w formie tej opowieści.

„Folwark zwierzęcy” George'a Orwella to bezsprzecznie jedna z najlepszych krótkich powieści, jakie kiedykolwiek powstały w języku angielskim. Jest to zwodniczo prosta opowieść, którą mogą przeczytać nawet starsze dzieci. Opowiada o powstaniu zwierząt i jest napisana w stylu bajki, a jednak można ją czytać na wielu poziomach. Jest to oczywiście zarówno satyra, jak i alegoria, dystopijna opowieść, a jej autor George Orwell nie ukrywał, jaki reżim i jakich polityków tak bezlitośnie parodiuje. A jednak, jak wszystkie wielkie powieści, przemawia ona do nas dzisiaj i zawiera wiele ponadczasowych prawd. Jest to ten rodzaj powieści, w której czytelnik przy każdym ponownym czytaniu odnajduje nową głębię.<br> George Orwell był pisarzem socjalistycznym, więc fakt, że zdecydował się na tak ostrą krytykę Związku Radzieckiego, może być pewnym zaskoczeniem dla współczesnego czytelnika.<br> <br> W swojej opowieści George Orwell kronikarsko przedstawia dojście do władzy Józefa Stalina, który w powieści występuje pod postacią świni "Napoleona". Opowieść śledzi, jak Stalin staje się naturalnym przywódcą i stopniowo dochodzi do władzy jako dyktator. Na początku powieści zwierzęta hodowlane obalają swojego ciemiężyciela, farmera "Mr Jonesa". Jest to bezpośrednia analogia do rewolucji bolszewickiej z października 1917 roku, kiedy to abdykujący w lutym car Rosji Mikołaj II został stracony przez bolszewików wraz z resztą rodziny w lipcu 1918 roku. Co ciekawe, Orwell powiedział, że pijany farmer Jones, który zaniedbuje swoje zwierzęta, był wzorowany na prawdziwym carze Mikołaju II.<br> <br> Jednak demokratyczna koalicja zwierząt, z których wszystkie mają wizję niezależności, wygody i wolności od ograniczeń, stopniowo się rozpada. Od razu dochodzi do konsolidacji władzy wśród świń, które nie wykonują żadnej pracy, ponieważ są "mózgowcami" o, jak się milcząco przyjmuje, wyższej inteligencji. Podobnie jak sowiecka inteligencja, świnie ustanawiają się klasą rządzącą w nowym, "wolnym" społeczeństwie. W Folwarku zwierzęcym natychmiast zaczynają manipulować nowym państwem i kontrolować je dla własnych korzyści.<br> Na początku powieści "Major", średni biały dzik, ma sen, który opowiada wszystkim zwierzętom w długiej, beznamiętnej mowie. Jest to sen o przyszłości i o wolności dla wszystkich stworzeń. Zachwyca ich wyobraźnię i inspiruje do dalszych działań. Major opiera się na połączeniu Karola Marksa i Włodzimierza Lenina. Tak jak zabalsamowane ciało Lenina zostało wystawione na widok publiczny, tak zasady Majora stanowią podstawę kodeksu rewolucji i filozofii "Animalizmu".<br> Drugą główną postacią na początku powieści jest świnia, "Snowball", który jest pierwowzorem Leona Trockiego. Podobnie jak w Związku Radzieckim, te dwie postacie walczą o władzę, przy czym "Napoleon" stosuje podstępy i manipulacje dla własnych celów. "Piskorz" to świnia, która pracuje na rzecz Napoleona, stosując różne podstępne środki, aby wprowadzić zwierzęta w błąd i zmylić je. Najwyraźniej jego pierwowzorem jest Mołotow. Piskorz przemawia, używając wyszukanych filozoficznych idei, za którymi zwierzęta nie do końca nadążają, często stosując dialog sokratejski, aby uzyskać pożądaną przez siebie odpowiedź. A to zawsze służy do usprawiedliwiania chciwego i niesumiennego zachowania świń; wszystkiego, co służy im samym i jest sprzeczne z pierwotnymi ideami sprawiedliwości. George Orwell pragnie pokazać zepsucie ideałów "Animalistów" przez rządzących, a nie to, że same ideały były błędne. <br> <br> Ironia jest największa w przedstawieniu korupcji, tyranii i hipokryzji świń pod przywództwem Napoleona. Racje żywnościowe stają się coraz mniejsze, a mimo to "udowadnia się" im, że żyje im się znacznie lepiej niż za czasów Farmera Jonesa. Ideologia wyzwolenia i równości zwierząt stopniowo się rozpada. Zasady zmieniają się potajemnie, powoli i po cichu, tak że nikt już nie jest pewien, co jest prawdą. Historia jest pisana na nowo, wspomnienia stają się zawodne, pranie mózgu jest powolne i subtelne. Zwierzęta potrafią czytać, ale nie mają zbyt wielu dokumentów, poza siedmioma przykazaniami, namalowanymi na ścianie stodoły,<br> Z biegiem czasu każda z nich jest zmieniana na korzyść świń, aż w końcu nie ma żadnych słów, a ostatnia słynna bezsensowna maksyma jest powtarzana bez zastanowienia,<br> <br> Zakończenie książki jest przewidywalne, ale być może nie w tak prosty sposób, jakiego spodziewa się czytelnik. Owszem, prześladowcy stają się prześladowcami, ale w diabelnie sprytnym zakończeniu.<br> <br> Wszystkie polityczne manipulacje, o których mowa w powieści, są dziś rozpoznawalne. Gdziekolwiek mieszkasz, nie musisz szukać daleko od domu, aby znaleźć taki reżim. Błyskotliwość tej powieści polega również na tym, że intrygi, nieuczciwość, cynizm i podstępne sposoby osiągania celów nie ograniczają się do polityki. Któż z nas nigdy nie obserwował zręcznego manipulatora, który odwraca uwagę od jednego poważnego problemu, koncentrując się na mniej ważnym? Mogło to mieć miejsce w polityce, na posiedzeniu komisji, a nawet, ośmielę się to powiedzieć, przy własnym stole. Na małą czy dużą skalę, te obserwacje George'a Orwella są, niestety, prawdą o kondycji ludzkiej i ludzkich zachowaniach. Są one ponadczasowe i obecne w każdej instytucji, współpracy, biznesie, rodzinie - w zasadzie w każdej grupie ludzi. Jeden z krytyków zasugerował nawet, że Orwell umieścił w powieści samego siebie jako Benjamina, osła, mądrego, starego stwora, który jako jedyny pesymistycznie powtarza: "Życie będzie toczyć się tak, jak zawsze - czyli źle".<br> <br> Czy rzeczywiście czytaliście Folwark zwierzęcy? Nie? To proszę bardzo. Czytaliście go lata temu? To spróbujcie przeczytać go jeszcze raz. To znakomita powieść, która ma cechy prawdziwego klasyka: jest zarówno zabawna, jak i głęboka.

Folwark zwierzęcy to alegoryczna nowela autorstwa George'a Orwella, opublikowana po raz pierwszy w Anglii 17 sierpnia 1945 roku.<br> Według Orwella książka odzwierciedla wydarzenia poprzedzające rewolucję rosyjską 1917 roku, a następnie epokę stalinizmu w Związku Radzieckim.<br> Orwell, demokratyczny socjalista, był krytykiem Józefa Stalina i wrogo nastawiony do kierowanego przez Moskwę stalinizmu, a jego postawę ukształtowały doświadczenia z czasów hiszpańskiej wojny domowej.<br> Uważał, że Związek Radziecki stał się brutalną dyktaturą, opartą na kulcie osobowości i wymuszoną przez rządy terroru.<br> <br> Major, stary dzik z Folwarku, zwołuje zwierzęta w gospodarstwie na spotkanie, podczas którego nazywa ludzi "wrogami" i uczy je rewolucyjnej pieśni "Bestie z Anglii".<br> Kiedy Major umiera, dwie młode świnie, Snowball i Napoleon, przejmują dowództwo i uznają za swój obowiązek przygotowanie rebelii. Zwierzęta buntują się i wypędzają z farmy pijanego i nieodpowiedzialnego farmera, pana Jonesa, zmieniając jej nazwę na "Folwark zwierzęcy".<br> Przyjmują siedem przykazań animalizmu, z których najważniejsze brzmi: "Wszystkie zwierzęta są równe".<br> Snowball uczy zwierzęta czytać i pisać, a Napoleon wychowuje młode szczenięta w duchu animalizmu. Jedzenie jest obfite, a gospodarstwo funkcjonuje bez zakłóceń.<br> Świnie wywyższają się na stanowiska przywódcze i odkładają na bok specjalne produkty żywnościowe, rzekomo dla własnego zdrowia.<br> Jakiś czas później kilku mężczyzn atakuje Folwark Zwierzęcy.<br> Jones i jego ludzie próbują odzyskać farmę, w czym pomaga im kilku innych farmerów, którzy boją się podobnych buntów zwierząt. Snowball i zwierzęta, które ukrywają się w zasadzce, pokonują ludzi, przeprowadzając atak z zaskoczenia, gdy tylko wchodzą na podwórze. Snowball zyskuje ogromną popularność, a wydarzenie to zostaje ogłoszone "Bitwą o oborę".<br> Jest ona obchodzona co roku w rocznicę rewolucji, w momencie wystrzału z armaty. Napoleon i Snowball walczą o dominację. Kiedy Snowball ogłasza swoje plany modernizacji farmy poprzez budowę wiatraka, Napoleon każe swoim psom przegonić Snowballa i ogłasza się przywódcą. <br> <br> Jestem zdumiona, jak Orwell krytykuje manewry polityczne i rządy totalitarne, używając zwierząt do wyjaśnienia tego, co robią ludzie. Autor pięknie przedstawia sposób, w jaki rozpoczyna się rewolucja, aby powstrzymać to, co się dzieje, i zatoczywszy pełne koło, dochodzi do tego samego punktu, od którego się zaczęła. Zmienia się tylko oblicze władzy.<br> Ta książka opowiada o tym, jak klasa rządząca ogłupia klasę robotniczą, wykorzystuje jej energię i zasoby dla własnej przyjemności. Co dzieje się za zamkniętymi drzwiami władzy.<br> W jaki sposób piorą mózgi klasie robotniczej, że jest szczęśliwa, zadowolona i wolna, mimo oczywistego niewolnictwa, jakiemu jest poddawana.<br> Moją ulubioną postacią był Benjamin (tak, osioł), który przez cały czas pozostaje neutralny i nic nie mówi, mimo że wszystko rozumie.<br> Wielkie brawa dla Orwella za umiejętność wyjaśnienia ludzkiej psychiki, dylematów politycznych i społecznych w formie tej opowieści.