Felicia zaginęła. Cykl William Wisting. Tom 2

<p>"Felicia zaginęła" jest podobnie jak poprzednia książka Jørna Liera Horsta z serii o Williamie Wistingu pod tytułem "Kluczowy świadek" oparta na prawdziwym wydarzeniu. Nierozwiązana sprawa zaginięcia sprzed wielu lat powraca. Horst snuje swoją opowieść dalej kontynuując historię Wistinga i robi to w sposób, który sprawia, że czytelnik nie jest w stanie oderwać się od kolejnych stron.</p><p>Tej książki kryminalnej nie sposób przestać czytać. Zagadki są liczniejsze i bardziej zawiłe niż w poprzedniej części, która wydawała mi się nieco banalna, a zwroty akcji raz po raz nas zaskakują. Dodatkowo autor podkręcił nieco tempo - tym razem można wręcz poczuć, jak Wisting naprawdę ściga się z czasem. Autor robi to za pomocą dość prostych trików (chociażby krótkie, szybie dialogi), ale na mnie to zadziałało. Tam, gdzie w pierwszej książce zatrzymywałem się, dumałem nad zagadką i zastanawiałem się kto może być winny morderstwa, tak teraz Jørn Lier Horst nie pozwalał mi na takie chwile. Wszystko gna do przodu, aby przedstawić spektakularne rozwiązanie.</p><p>“Felicia zniknęła” opowiada o dwóch tajemniczych zaginięciach. Mniej więcej w tym samym czasie, gdy służby drogowe odkopują starą szafę z wiekowymi szczątkami, który okazuje się być zaginioną Felicią Natholm, w tej samej okolicy znika kolejna dziewczyna. Stara sprawa z 1979 roku i nowa z 2004 roku mają tak wiele zbieżności, zarówno w sposobie zaginięcia, jak i niezwykłym podobieństwie obu kobiet, że William Wisting i jego towarzysze nie mogą się powstrzymać od znalezienia powiązania łączącego obydwie te sprawy. Niestety z godziny na godzinę przedawnienie sprawy Felicii zbliża się do końca. Wisting zostaje w końcu wystawiony na znacznie większą próbę w tej sprawie i za każdym razem, gdy wydaje mu się, że ma już gotowe rozwiązanie, sprawa przybiera obrót… a nawet powiem więcej - wywraca się do góry nogami i dręczy go fakt, że nie jest w stanie jej zakończyć.</p><p>Styl powolnego kryminału Jørna Liera Horsta przypadł mi do gustu już od pierwszej strony pierwszej książki i w książce drugiej, choć nieco przyspiesza, to nadal jest to wolniej rozwijający się kryminał względem innych współczesnych pozycji. Odpowiada to klimatowi życia w sennym miasteczku, gdzie sprawy rozwijają się powoli i spokojnie. Mało jest pościgów samochodowych, strzelanin, bomb i granatów. Główni bohaterowie nie są ścigani przez bandytów. William Wisting powoli, ale pewnie pokonuje drogę do rozwiązania poprzez dobrą, dokładną i uczciwą pracę śledczą. To dużo bardziej wiarygodne, bliskie i prawdziwe, niż inne skandynawskie kryminały z setkami zwrotów akcji.</p><p>To przesłuchania, badanie wskazówek, badanie miejsc zbrodni i odrobina poirotowskiej intuicji prowadzą Wistinga i jego zespół coraz bliżej rozwiązania. Pod wieloma względami w książkach Jørna Liera Horsta czuję się znacznie bliżej rzeczywistości niż w historiach o Harry'm Hole'u Jø Nesbo, czy innych dziełach Remigiusza Mroza (co by polskich autorów tu też przywołać. To już samo w sobie czyni te książki kryminalne ciekawymi i emocjonującymi. Nic nie jest bardziej przerażające niż prawda.</p><p>Pozostaje więc pytanie, co mnie powstrzymuje, aby wystawić najwyższą notę za tę książkę Horsta? Cóż, właściwie trochę trudno mi to ująć w słowa, bo część tego, czego mi tutaj brakuje, na wiele sposobów zagroziłoby części tego, co kocham w twórczości tego autora. "Felicia zaginęła" jest ekscytująca, ale nie napakowana emocjami. Nie obgryzam paznokci i nie krzyczę na żonę, gdy przerywa mi czytanie. Ale jednocześnie trochę się boję, że tworzenie jeszcze większej dramaturgii zniszczy wiarygodność i zdrowy rozsądek, na którym opierają się te niezwykłe powieści.</p><p>Zauważam znaczny postęp względem pierwszej książki. Ostrzejsza i dokładniej napisana akcja. Lepsze poprowadzenie historii. Nieco szybsze tempo. Więcej zwrotów akcji i zagadek. To dobrze wróży kolejnym książkom z serii o Williamie Wistingu. Liczę na to, że będą one tylko lepsze pod tym względem.</p>

<p>Małe miasteczka mogą wydawać się być całkowicie przejrzyste i pozbawione tajemnic. Niby sąsiedzkie podglądanie i plotki ujawniają wszystko, ale zaskakująco niektóre sekrety nigdy nie wychodzą na światło dzienne. "Felicia zaginęła" Jørna Liera Horsta obraca się wokół nierozwiązanego zaginięcia z małego miasteczka.</p><p>Tym razem Horst zaczyna swoją historię "z wysokiego c" - podczas remontu drogi zostaje odnalezione ciało kobiety, które leżało zakopane przez prawie dwadzieścia pięć lat. Inspektor śledczy, detektyw William Wisting nie może długo czekać, bo sprawa niebawem ulegnie przedawnieniu. Jak się okazuje to kwestia jedynie kilku dni. Odnalezienie mordercy, który był na wolności przez te wszystkie lata może już wkrótce nie być możliwe. W tym samym czasie znika kolejna młoda kobieta, a Wisting i jego zespół walczą z czasem, aby sprawiedliwość mogła dosięgnąć winnego. Niestety, w obu przypadkach śledztwo toczy się powoli, co dodatkowo zwiększa presję na Wistinga.</p><p>Jestem bardzo podekscytowana fabułą i podoba mi się sposób, w jaki czytelnik zostaje przeniesiony w czasie dwadzieścia pięć lat wstecz do sprawy zaginięcia młodych kobiet, które oparte są na prawdziwych wydarzeniach. W przypadku starego morderstwa Wisting naprawdę musi się postarać, ponieważ nie daje się przekonać do pierwszej wersji wydarzeń o ciele w szafie. Na szczęście jest typem człowieka, z którego zdaniem otoczenie musi się liczyć i w obu przypadkach powoli odkrywa prawdę. To ponura i szalona historia, która ujawnia wiele kłamstw i tajemnic w lokalnej społeczności, wywołuje nowe dramaty, a stare strachy wyciąga z szafy (pun intended).</p><p>W efekcie otrzymujemy przyzwoitą książkę kryminalną, choć szybko staje się jasne, gdzie musi leżeć rozwiązanie. Policyjne doświadczenie autora sprawia, że sceneria i całe otoczenie wydają się autentyczne, codzienne i momentami makabryczne.</p><p>W życiu prywatnym Wisting stara się znaleźć więcej czasu dla swojej ukochanej żony, ale to trudne, gdy jest się całkowicie oddanym swojej pracy, tak jak on. Ingrid wielokrotnie próbuje nakłonić go do rozmowy, ale kiedy w końcu udaje jej się przekazać wiadomość, jest to coś zupełnie innego niż Wisting sobie wyobrażał. Nie jest zadowolony z jej decyzji, ale nie może zrobić nic, by ją zmienić.</p><p>Uważam, że świetnie jest poznawać również prywatne życie głównych bohaterów, a w tej serii nigdy nie przejmuje ono fabuły ani nie staje się irytujące. Balans jest po prostu idealny i dodaje książkom Horsta kolejnego wymiaru. Obsada bohaterów jest pierwszorzędna i z niecierpliwością czekam na kolejne lektury o ich dochodzeniach i innych przygodach. Podobnie jak fabuła, wszystkie wydają się wiarygodne i realistyczne. Polecam lekturę powieści &nbsp;"Felicia zaginęła" wszystkim fanom kryminałów.</p>