Dziewczyna, która wiedziała za dużo

<p>„Dziewczyna, która wiedziała za dużo” pierwsza książka z cyklu „Burning Cove” to zdecydowanie najlepsza książka Jayne Ann Krentz, jaką czytałam od dłuższego czasu. Ustawienie akcji w Kalifornii lat trzydziestych nadało nowej energii i świeżości tej często schematycznej fabule, jaką popełnia Krentz. Mam nadzieję, że będziemy więcej powieści osadzonych w tym okresie.</p><p>Kalifornia roku 1930 jest miejscem, gdzie ludzie mogą odkryć siebie na nowo. Irene Glasson przybyła tu uciekając przed swoją dramatyczną i przerażającą przeszłością. Jest teraz reporterką małej gazety plotkarskiej, gdy zostaje wplątana w morderstwo.</p><p>Morderstwo aktorki ma miejsce w hotelu Olivera Warda. Oliver również zaczyna swoje życie od nowa. Wcześniej znany magik, którego kariera zakończyła się krwawym wypadkiem podczas występu, Oliver jest zdeterminowany, aby chronić swój hotel przed skandalem, kiedy odkrywa, że Irene wydawała się nie istnieć przed czterema miesiącami.</p><p>Książki Jayne Ann Krentz czytam od dobrych kilku-kilkunastu lat. W międzyczasie były książki, które absolutnie pokochałam i takie, które uznałam za całkowicie niezapomniane oraz takie, które nie do końca przypadły mi do gustu. Najnowsze książki były ciekawe, ale brakowało im energii i żywiołowości najlepszych dzieł tej autorki.</p><p>„Dziewczyna, która wiedziała za dużo” przenosi czytelników w nowy, ciekawy czas nieznany wcześniej z książek Jayne Ann Krentz. Byłam bardzo ostrożna wobec tej zmiany, ponieważ lata trzydzieste nie są okresem często wykorzystywanym w powieściach romantycznych i nie wiedziałam, jak Jayne Ann Krentz odnajdzie się w tych czasach. Z przyjemnością muszę stwierdzić, że pokochałam tę nowość.</p><p>Bohaterowie w „Dziewczynie, która wiedziała za dużo” są nietuzinkowi, a cała książka ma żywiołowość i przyciągnęła moje zainteresowanie w zupełnie nowy sposób.</p><p>Irene jest karierowiczką, która dba o siebie. Przybywa do Kalifornii w czasie, kiedy może całkowicie wymyślić siebie na nowo (bez komplikacji, takich jak numery ubezpieczenia społecznego i potrzeba identyfikacji rządowej). Jest twarda, sprytna i zdeterminowana. Uwielbiam inteligentne bohaterki i Irene nie jest tu wyjątkiem. Ona ciągle podnosi się po swoich niepowodzeniach. Jest niezależna i dlatego jej gotowość do zaufania Oliverowi jest głównym punktem w ich związku.</p><p>Oliver jest uroczy. To było słodkie, że pomimo zranienia w przeszłości, tak chętnie angażował się w swoją relację z Irene. Bardzo podobały mi się ich zabawne słowne potyczki. To mężczyzna, który dba o bliskich. Podobnie jak Irene, jest również człowiekiem, który stworzył siebie na nowo (z różnych powodów). Siła i umiejętność dostosowania się jest ciekawym motywem w tej książce.</p><p>Wraz z romansem rozwija się niesamowicie ciekawa kryminalna historia, która utrzymuje dość szybkie tempo przez całą książkę. Wątek kryminalny dobrze i ciekawie współgra z romansem i nie przytłacza relacji między Oliverem i Irene. Zamiast tego, oba wątki współgrają razem. Uważam, że tajemnica i jej rozwiązanie było satysfakcjonujące, a przygoda służyła nawiązaniu więzi między naszymi bohaterami.</p><p>„Dziewczyna, która wiedziała za dużo” to mój prawdziwy faworyt spośród współczesnych dzieł Krentz i mam nadzieję, że istnieje więcej książek od tej autorki, które dzieją się w latach trzydziestych. Polecam wszystkim fanom Jayne Ann Krentz, to wspaniała książka.</p>

<p>W powieściach Jayne Ann Krentz (znanej także jako Amanda Quick i Jayne Castle) zawsze znajduje się odrobina (a czasem nawet więcej) kryminału. Im więcej lat mija, tym lepiej autorka rozwija swoje intrygi, ku mojej wielkiej radości. Książka ma wciągającą akcje już od samego początku, gdzie na pierwszych kilku stronach nasza biedna bohaterka jest świadkiem trzech kolejnych morderstw, a wokół niej przeplatają się dwa różne wątki. Drugi doskonały pomysł to wybrany czas i miejsce.... Jeyne Ann Krentz rezygnuje z "regencji" czy "wiktoriańskiej" Anglii, tak często powtarzających się okresów i miejsc, aby przenieść nas w inne ekscytujące miejsca.</p><p>Powieść osadzona w latach 30. XX wieku, a ponadto w Stanach Zjednoczonych, jest niezwykła – ale nie tylko ze względu na scenerię akcji.</p><p>„Dziewczyna, która wiedziała za dużo” Jayne Ann Krentz to powieść z klimatem, która zanurza nas w Kalifornii lat trzydziestych, niedługo po rozpoczęciu Wielkiego Kryzysu, w samym środku złotej ery Hollywood.</p><p>Głównym bohaterom nie brakuje polotu. Irene początkująca dziennikarka trafia na śledztwo w sprawie morderstwa. Jest niesamowitą bohaterką, przechodzi przez wiele trudnych sytuacji, ale pozostaje odważna i śmiała. Oliver natomiast to magik, który po nieudanym występie został luksusowym hotelarzem. Ta dwójka tworzy udany, zgrany zespół.</p><p>Jest tutaj wątek romantyczny, jednak nie jest on najważniejszym punktem opowieści, a co więcej, jest zdegradowany do tła. Przyznam, że nie przeszkadzało mi to, bo podobał mi się klimat noir i śledztwo prowadzone przez Irene. Świat przedstawiony przez autorkę jest dobrze oddany, klimat jest dobrze opisany, a ja momentami miałam wrażenie zanurzenia się w filmie. Z drugiej strony nie przekonało mnie drugie "śledztwo", które wywołało przyjazd Ireny do Kalifornii. Jak dla mnie nie wnosi ono zbyt wiele do opowieści, a ostatecznie służy jedynie jako pretekst do tego, by Irene przyjechała do Kalifornii w dramatycznych okolicznościach.</p><p>Odnajdujemy w „Dziewczynie, która wiedziała za dużo” wiele schematów dotyczących bohaterów typowych dla Jayne Ann Krentz. Mamy tu zimnego, milczącego i lekko manipulującego mężczyznę, który skrywa głębokie rany. Próbuje on uwieść inteligentną, otwartą, zaradną, zbuntowaną bohaterkę, o silnym charakterze, która potrafi pokonać wszelkie przeciwności. Rozwijający się romans jest „uroczy", pełen werwy, zamknięty pomiędzy kłótniami a rozwijającym się wzajemnym zachwytem. Śledztwo Olivera i Irene, pełne akcji i niebezpieczeństwa, zbliża ich do siebie i wywołuje między nimi pełne żaru uczucie. Poznam wszędzie ten „dobrze naoliwiony mechanizm” Jayne Ann Krentz, która doskonale wie, jak opanować rozwój bohatera, od powściągliwego, zazwyczaj antypatycznego osobnika, do wrażliwego, uroczego kochanka. Nie ma tu może dużej intensywności uczuć między bohaterami, ale da się rozpoznać budującą się ciepłą, przyjemną czułość. Wszystko to dzieje się za sprawą bardzo łatwych środków – a przede wszystkim dzięki dobrze rozwiniętym bohaterom.</p><p>„Dziewczyna, która wiedziała za dużo” to dobra klimatyczna powieść. Z niecierpliwością czekam, aż zagłębię się w kolejne książki Jayne Ann Krentz.</p>