Stan książek
Nasze książki są dokładnie sprawdzone i jasno określamy stan każdej z nich.
Nowa
Książka nowa.Używany - jak nowa
Niezauważalne lub prawie niezauważalne ślady używania. Książkę ciężko odróżnić od nowej pozycji.Używany - dobry
Normalne ślady używania wynikające z kartkowania podczas czytania, brak większych uszkodzeń lub zagięć.Używany - widoczne ślady użytkowania
zagięte rogi, przyniszczona okładka, książka posiada wszystkie strony.DODAJ DO LISTY ŻYCZEŃ
Masz tę lub inne książki?
Sprzedaj je u nas
Dzienniki 1952
DODAJ DO LISTY ŻYCZEŃ
Masz tę lub inne książki?
Sprzedaj je u nas
Wydanie „Dzienników” Agnieszki Osieckiej to jedno z najbardziej doniosłych wydarzeń w polskiej literaturze. Ten tom, obejmujący rok 1952, zabiera czytelnika w podróż do czasów młodzieńczych lat Osieckiej, kiedy to piętnastoletnia przyszła poetka zdaje maturę i wkracza na studia dziennikarskie na Uniwersytecie Warszawskim. To moment w życiu, kiedy w jej codzienności zaczynają się pojawiać fundamentalne zmiany – te osobiste, emocjonalne, jak i polityczne, które naznaczą jej dalszą twórczość.
Rok 1952: Krok ku dorosłości
Dzienniki z 1952 roku otwierają niezwykle intymne okno na wczesne lata życia Osieckiej, która zmaga się z dojrzewaniem w czasach dynamicznych przemian społeczno-politycznych. Z jednej strony jest to czas, kiedy młoda Agnieszka odkrywa własną tożsamość, z drugiej – okres pełen rozczarowań, strachu i zwątpienia. Pod wpływem własnych doświadczeń i otaczającej rzeczywistości, piętnastoletnia Osiecka traci wiarę w socjalizm i zaczyna kwestionować własną wyjątkowość. Te przemyślenia i emocje, zapisane w dziennikach, stanowią bezcenny materiał ukazujący jej wewnętrzne zmagania – balansowanie między światem zewnętrznym a światem wewnętrznym, oraz pierwsze próby samookreślenia się jako artystka.
Między dorosłością a dzieciństwem
„Dzienniki 1952” to nie tylko zapis przemian osobistych, ale także głęboka refleksja nad młodością w czasach trudnych politycznie. W tym okresie Osiecka zaczyna rozwijać swoją wyjątkową wrażliwość literacką, stając się coraz bardziej świadoma literackich i estetycznych zasad, którym pozostanie wierna przez całe życie. Młoda Agnieszka sprzeciwia się socrealizmowi i sztucznie narzuconym formom, zarówno w sztuce, jak i w miłości. Uważa, że życie powinno być zmienne, migotliwe, pełne różnorodnych odcieni – nigdy zamknięte w jednej, statycznej formie.
W poszukiwaniu własnego głosu
Początkująca poetka w książce „Dziennikach 1952” ukazuje się jako osoba głęboko introspektywna, która dogłębnie analizuje swoje emocje i reakcje na otaczający ją świat. Refleksje polskiej autorki są pełne rozważań nad szczęściem, które – jak zauważa – w dużej mierze zależy od zewnętrznych okoliczności, na które nie ma wpływu. Jednak mimo to, Osiecka nie poddaje się w obliczu przeciwności losu. Już w tak młodym wieku podejmuje walkę o siebie i swoje marzenia, co czyni te zapiski tak niezwykle inspirującymi i wartościowymi.
Wielki manifest życia
Manifest Agnieszki Osieckiej, zawarty w jej dziennikach, można sprowadzić do prostego hasła: “Umrzeć pijanym życiem”. To właśnie owa filozofia, pełna pasji i pragnienia przeżywania najsubtelniejszych odcieni rzeczywistości, towarzyszy jej przez całe życie i odbija się w jej twórczości. Tytułowe dzienniki ukazują ją jako osobę, która chce oswoić świat poprzez pisanie, wciągnąć go w swoje literackie przetwarzanie rzeczywistości. Jest to proces intensywny, pełen napięcia, w którym Osiecka nieustannie balansuje na cienkiej linii między światem zewnętrznym a własnym wnętrzem.
Wyjątkowa perspektywa młodej Osieckiej
Wydanie „Dzienników 1952” to fascynujący wgląd w początki jednej z najważniejszych postaci polskiej kultury. Dla fanów twórczości Osieckiej jest to nie tylko okazja do lepszego zrozumienia jej poezji i piosenek, ale także możliwość poznania drogi, jaką przeszła, zanim stała się jedną z najbardziej rozpoznawalnych i cenionych autorek swojego pokolenia. To właśnie w tych zapiskach wyraźnie widać, jak rodzi się legenda – młoda dziewczyna, która wkrótce stanie się kwintesencją poezji, stopniowo zaczyna różnić się od swoich rówieśników, wchodzi w konflikt z konformistycznym światem i wyznacza własną, niepowtarzalną ścieżkę.
„Dzienniki 1952” Agnieszki Osieckiej to wyjątkowy zapis dojrzewania niezwykle wrażliwej artystki, która wkracza na literacką scenę z pełną świadomością swojej odrębności i twórczej misji. Zapiski te stanowią nie tylko świadectwo jej osobistego rozwoju, ale także ważny komentarz do ówczesnej rzeczywistości, w której ideologiczne naciski spotykały się z głębokim pragnieniem autentyczności i niezależności. Czytelnicy znajdą w publikacji polskiej autorki nie tylko fascynujący portret młodej Osieckiej, ale również uniwersalne refleksje na temat poszukiwania własnego miejsca w świecie, artystycznej drogi i nieustającej potrzeby kreowania nowych form.
Wybierz stan zużycia:
WIĘCEJ O SKALI
Wydanie „Dzienników” Agnieszki Osieckiej to jedno z najbardziej doniosłych wydarzeń w polskiej literaturze. Ten tom, obejmujący rok 1952, zabiera czytelnika w podróż do czasów młodzieńczych lat Osieckiej, kiedy to piętnastoletnia przyszła poetka zdaje maturę i wkracza na studia dziennikarskie na Uniwersytecie Warszawskim. To moment w życiu, kiedy w jej codzienności zaczynają się pojawiać fundamentalne zmiany – te osobiste, emocjonalne, jak i polityczne, które naznaczą jej dalszą twórczość.
Rok 1952: Krok ku dorosłości
Dzienniki z 1952 roku otwierają niezwykle intymne okno na wczesne lata życia Osieckiej, która zmaga się z dojrzewaniem w czasach dynamicznych przemian społeczno-politycznych. Z jednej strony jest to czas, kiedy młoda Agnieszka odkrywa własną tożsamość, z drugiej – okres pełen rozczarowań, strachu i zwątpienia. Pod wpływem własnych doświadczeń i otaczającej rzeczywistości, piętnastoletnia Osiecka traci wiarę w socjalizm i zaczyna kwestionować własną wyjątkowość. Te przemyślenia i emocje, zapisane w dziennikach, stanowią bezcenny materiał ukazujący jej wewnętrzne zmagania – balansowanie między światem zewnętrznym a światem wewnętrznym, oraz pierwsze próby samookreślenia się jako artystka.
Między dorosłością a dzieciństwem
„Dzienniki 1952” to nie tylko zapis przemian osobistych, ale także głęboka refleksja nad młodością w czasach trudnych politycznie. W tym okresie Osiecka zaczyna rozwijać swoją wyjątkową wrażliwość literacką, stając się coraz bardziej świadoma literackich i estetycznych zasad, którym pozostanie wierna przez całe życie. Młoda Agnieszka sprzeciwia się socrealizmowi i sztucznie narzuconym formom, zarówno w sztuce, jak i w miłości. Uważa, że życie powinno być zmienne, migotliwe, pełne różnorodnych odcieni – nigdy zamknięte w jednej, statycznej formie.
W poszukiwaniu własnego głosu
Początkująca poetka w książce „Dziennikach 1952” ukazuje się jako osoba głęboko introspektywna, która dogłębnie analizuje swoje emocje i reakcje na otaczający ją świat. Refleksje polskiej autorki są pełne rozważań nad szczęściem, które – jak zauważa – w dużej mierze zależy od zewnętrznych okoliczności, na które nie ma wpływu. Jednak mimo to, Osiecka nie poddaje się w obliczu przeciwności losu. Już w tak młodym wieku podejmuje walkę o siebie i swoje marzenia, co czyni te zapiski tak niezwykle inspirującymi i wartościowymi.
Wielki manifest życia
Manifest Agnieszki Osieckiej, zawarty w jej dziennikach, można sprowadzić do prostego hasła: “Umrzeć pijanym życiem”. To właśnie owa filozofia, pełna pasji i pragnienia przeżywania najsubtelniejszych odcieni rzeczywistości, towarzyszy jej przez całe życie i odbija się w jej twórczości. Tytułowe dzienniki ukazują ją jako osobę, która chce oswoić świat poprzez pisanie, wciągnąć go w swoje literackie przetwarzanie rzeczywistości. Jest to proces intensywny, pełen napięcia, w którym Osiecka nieustannie balansuje na cienkiej linii między światem zewnętrznym a własnym wnętrzem.
Wyjątkowa perspektywa młodej Osieckiej
Wydanie „Dzienników 1952” to fascynujący wgląd w początki jednej z najważniejszych postaci polskiej kultury. Dla fanów twórczości Osieckiej jest to nie tylko okazja do lepszego zrozumienia jej poezji i piosenek, ale także możliwość poznania drogi, jaką przeszła, zanim stała się jedną z najbardziej rozpoznawalnych i cenionych autorek swojego pokolenia. To właśnie w tych zapiskach wyraźnie widać, jak rodzi się legenda – młoda dziewczyna, która wkrótce stanie się kwintesencją poezji, stopniowo zaczyna różnić się od swoich rówieśników, wchodzi w konflikt z konformistycznym światem i wyznacza własną, niepowtarzalną ścieżkę.
„Dzienniki 1952” Agnieszki Osieckiej to wyjątkowy zapis dojrzewania niezwykle wrażliwej artystki, która wkracza na literacką scenę z pełną świadomością swojej odrębności i twórczej misji. Zapiski te stanowią nie tylko świadectwo jej osobistego rozwoju, ale także ważny komentarz do ówczesnej rzeczywistości, w której ideologiczne naciski spotykały się z głębokim pragnieniem autentyczności i niezależności. Czytelnicy znajdą w publikacji polskiej autorki nie tylko fascynujący portret młodej Osieckiej, ale również uniwersalne refleksje na temat poszukiwania własnego miejsca w świecie, artystycznej drogi i nieustającej potrzeby kreowania nowych form.