Dzienniki 1950-1962

Kompleksowy zestaw dzienników Sylvii Plath obejmuje ostatnie dwanaście lat jej życia, oferując głęboki wgląd w wewnętrzny świat tej wybitnej poetki. Sylvia Plath rozpoczęła prowadzenie dziennika w wieku dziewięciu lat, po tym jak otrzymała go od matki, i kontynuowała tę praktykę aż do tragicznej śmierci samobójczej w lutym 1963 roku. Jej zapiski stanowią unikalny autoportret, ukazując wszystkie jej codzienne troski, lęki oraz namiętności. Ta wewnętrzna perspektywa pozwala lepiej zrozumieć jej twórczość, w tym wiersze z tomików „Kolos” i „Ariel”, które przyczyniły się do uznania jej za jedną z najwybitniejszych poetek XX wieku.

W aktualnym wydaniu znajdują się dwadzieścia trzy zeszyty z lat 1950-1962, przechowywane w archiwum Smith College, jak również dwa zeszyty ujawnione przez Hughesa przed jego śmiercią w 1998 roku. Zapiski te obejmują lata studiów w Smith College, przerwane załamaniem nerwowym i próbą samobójczą w 1953 roku, oraz leczeniem szpitalnym, a także okres nauki w Cambridge. Znajdujemy tutaj również kulisy jej małżeństwa z Tedem Hughesem, rozwój kariery akademickiej, a następnie jej porzucenie na rzecz pisarstwa. Podczas pobytu w Bostonie, Plath związała się ze środowiskiem literackim wokół Roberta Lowella, a ostatnie dwa lata swego życia spędziła w Anglii. Ten zbiór zawiera również archiwalne fotografie i rysunki wykonane przez samą autorkę.

Dzienniki te pozwalają czytelnikom usłyszeć prawdziwy głos Plath, przyjrzeć się jej związkowi małżeńskiemu i prześledzić rozwój jej poruszających wierszy. Andrew Motion zwraca uwagę na to, jak Plath z niezwykłą precyzją opisuje realia swojego świata: Nową Anglię lat 50., studiowanie w Cambridge, jeszcze nieturystyczny Benidorm podczas podróży poślubnej z Hughesem, oraz narodziny syna Nicholasa w Devon w 1962 roku. Dzięki tak sugestywnym opisom, podróżując przez jej słowa, zapomina się o teraźniejszości, aż do momentu, gdy książka zostaje zamknięta. Dzienniki są świadectwem ludzkiej walki z samym sobą, czyniąc z nich fascynujące i jedyne w swoim rodzaju dzieło. John Carey z „Sunday Times” podkreśla, że to znakomite świadectwo, ukazujące drogę, jaką młoda poetka przeszła, by stać się Sylvią Plath. Anne Stevenson również docenia warsztat pisarki, który wyłania się z tych zapisków.