Dziennik cwaniaczka. Totalna demolka. Tom 14

Szkoda, że nie widzicie miny Grega Heffleya, gdy usłyszał, że mama planuje remont. Powiedzieć, że chłopak był tym faktem niepocieszony, to nic nie powiedzieć. Greg przyjmuje życie takim, jakim jest, to świat wydaje się nie rozumieć, że Greg jest inny. Inny, czyli jaki? Wspaniały i wyjątkowy w swoim mniemaniu, tylko jakoś koleżanki i koledzy tego nie zauważają, a nauczyciele wydają się uprzedzeni. W domu głowny bohater tez nie ma lekko. Ze starszym, choć wrednym bratem jeszcze może jakoś wytrzymać. Młodszy Manny też wymaga ogromnej cierpliwości. Na mamę Grega nie ma jednak mocnych – planowany remont wymknął się spod kontroli, wywrócił cala okolicę do góry nogami, a państwo Heffleyowie na końcu opowieści rozważają, czy jest jeszcze dla nich miejsce wśród wrogo nastawionych sąsiadów. O co ta cała draka? ?  

„Dziennik Cwaniaczka”, którego autorem jest amerykański pisarz Jeff Kinney, ma postać komiksowej opowieści przedstawionej z rozmachem na ponad 200 stronach. Głównym bohaterem i narratorem opowieści jest Greg Heffley, którego życie przypomina smak soku z cytryny. Ciągłe trudności i komplikacje ze strony otoczenia, uczyniły z głównego bohatera postać szalenie ironiczną i pełną sarkazmu. A może Greg taki się urodził? Nie sposób tego rozstrzygnąć, choć on sam na łamach jednej z poprzednich części utrzymywał, że pamięta swoje życie płodowe. Nie tylko o tym wspominał, ale również znakomicie narysował. Ilustracje w „Dzienniku Cwaniaczka” to proste rysunki, których przesłanie często stanowi niejako dalszy ciąg historii przedstawionej przez amerykańskiego pisarza w„Dzienniku Cwaniaczka”. Książka fragmentami przypomina nieco pamiętnik, Greg zapisuje myśli jak by w zeszycie, co potęguje wrażenie, że mamy do czynienia z osobistymi zapiskami młodego człowieka. A skoro tak, to jeszcze trudniej się nie uśmiechnąć czytając o przygodach Grega ?  

„Dziennik Cwaniaczka. Totalna demolka” to czternasta część serii Jeffa Kinneya. W naszym kraju ukazują się one nakładem wydawnictwa Nasza Księgarnia. Każda część mieni się w innym kolorze, a obrazek widoczny na ilustracji stanowi sygnał, w jakim kierunku tym razem podaży opowieść o szalonej rodzince państwa Heffleyów! Tym razem widzimy Grega, który ma nad głową kulę do burzenia budynków. Czyżby zapowiedz, że Greg i spółka nie mieli już gdzie mieszkać po szalonym remoncie? ?  

 Uwielbiam panią Heffley! Mama Grega, autora i głównego bohatera „Dziennika Cwaniaczka” to postać, jak ujęłaby to dzisiejsza młodzież: totalnie memowa. Rysunki z panią Heffley przedstawiają dość roztargnioną kobietę z wielkimi okularami na nosie. Co ciekawe, mama Grega to taka typowa mama, która zawsze chce dobrze dla swoich dzieci, a z tym przecież różnie wychodzi. Tym razem kobieta nie zaproponowała wyjazdu na drugi koniec świata – koszmar wakacji w Hiszpanii minął w jednej z poprzednich części i wesoła rodzinka woli zostać w domu. A skoro tak, to mama Grega wymyśla REMONT! Noi się zaczyna... co takiego? Festiwal uśmiechu w oparach absurdu! ? No dobra, ale o co tyle hałasu z tym „Dziennikiem Cwaniaczka”?  

Jeff Kinney przygotował tekst i rysunki związane z projektem „Dziennika Cwaniaczka”, przez 8 lat, zanim przedłożył je do redakcji w wydawnictwie. Sporo czasu, zwłaszcza jeśli wziąć pod uwagę, że amerykański pisarz w dużym stopniu opisał własne przygody. Tak, Jeff Kinney inspirował się historyjkami z własnego życia, mimo to, wydają się one dziwnie znajome na każdej szerokości geograficznej. Jak to możliwe? Bycie nastolatkiem to trudna rzecz: rodzice się czepiają, nauczyciele wymagają, a kumple nie rozumieją. Jeśli masz jednak w sobie dość dystansu do świata, wyjdzie z tego opowieść, od której można boki zrywać ?.  

„Dziennik Cwaniaczka. Totalna demolka” to opowieść o remoncie w domu państwa Heffleyów. Remoncie, który przybrał dość nieoczekiwany obrót. Wiecie, jak jest... przesuniesz pralkę, a tam myszy, wejdziesz do piwnicy,  okaże się, że atakują się osy. Równie niebezpieczna dla życia i zdrowia domowników okaże się obecna na ścianach pleśń. No dobra, może nie każda rodzina ma podobne przeboje jak Heffleyowie, ale umówmy się: dużo w nich nas samych ?.