Dwoje jednym ciałem w Chrystusie

Międzynarodowa Organizacja Narodów Zjednoczonych wyszła z inicjatywą, by rok 1994 został poświęcony problematyce rodziny. Kościół katolicki poparł tę inicjatywę i do niej przylgnął. Ojciec Święty Jan Paweł II podczas spotkania z rodzinami w dniu 6 czerwca 1993 r. ogłosił ten rok Rokiem Rodziny dla całego Kościoła i dokonał jego otwarcia podczas Uroczystości Świętej Rodziny, 26 grudnia tego samego roku. W związku z tym podjęto wiele szczególnych inicjatyw i programów, mających na celu uwrażliwienie społeczeństw na tę problematykę oraz przybliżenie jej każdemu człowiekowi. Jest to problematyka bardzo istotna i żywotna dla każdego. Łączy się ona z życiem i przeżyciem człowieka. Doświadczenia życia rodzinnego stanowią przecież podstawowe odniesienie do rozumienia i do przeżywania życia społecznego w ogóle. Jako swego rodzaju wkład w ten program został zaproponowany niniejszy cykl konferencji, w których pragniemy zająć się małżeństwem i rodziną chrześcijańską. Przedmiotem naszych rozważań będzie więc nie jakakolwiek koncepcja małżeństwa i rodziny, lecz wizja chrześcijańska tej podstawowej komórki życia ludzkiego. Zasadniczych przesłanek będziemy więc szukać nie w odniesieniu głównie do ludzkiego rozumu i doświadczenia, chociaż na nich opiera się cała baza osiągnięć w różnych dziedzinach nauki czy prawodawstwa społecznego, dotyczącego mniej czy bardziej bezpośrednio małżeństwa i rodziny. Naszym głównym punktem odniesienia będzie Objawienie, zwłaszcza w swoim szczytowym wyrazie, jakim jest Ewangelia, odczytywana w żywej tradycji Kościoła. Oczywiście w naszych rozważaniach nie będzie brakowało także odniesień do naturalnego rozumienia małżeństwa i rodziny, ponieważ to rozumienie oraz sakramentalna koncepcja małżeństwa i chrześcijańskiej rodziny mają pewne punkty styczne. Co więcej, treści chrześcijańskie mogą stanowić także pewien wkład we wzbogacenie wizji małżeństwa i rodziny nawet u ludzi niewierzących w Chrystusa, a wykazujących dobrą wolę. Chrześcijańskie orędzie nie pozostaje bowiem w sprzeczności z naturalnym rozeznaniem i powołaniem człowieka, czy to jako jednostki, czy jako wspólnoty. Jednakże trzeba podkreślić, że punkt odniesienia i baza chrześcijańskiej wizji jest inna niż tylko naturalna czy nawet ta, z jaką możemy się spotkać w różnego rodzaju religijnościach naturalnych. Sakramentalna koncepcja małżeństwa chrześcijańskiego całkowicie przekracza naturalny tylko wymiar poznania i urzeczywistniania życia małżeńskiego. Jest ona po prostu innej jakości. Niemniej jednak, a może właśnie tym bardziej, właściwa chrześcijańska refleksja stanowi istotny wkład i pomoc w powszechne rozumienie i właściwe urzeczywistnianie tej podstawowej jednostki społecznej, jaką jest rodzina. Współczesnej społeczności ludzkiej jest to bardzo potrzebne. Dzisiejsze społeczeństwa bowiem przeżywają kryzys instytucji w ogóle, a w szczególności tej podstawowej instytucji, jaką jest małżeństwo i rodzina. Gdy będziemy zajmowali się tym, co specyficzne dla chrześcijańskiej wizji małżeństwa i rodziny, nie będziemy tracili z oczu celu, jakim jest danie i przekazanie światu chrześcijańskiego orędzia w tej dziedzinie. Będziemy więc mówili o małżeństwie, a w konsekwencji o rodzinie tej podstawowej jednostce czy komórce życia, szczególnie z punktu widzenia jej chrześcijańskiego charakteru, który wynika z tego, czym jest ów sakrament. Gdy mówimy o małżeństwie chrześcijańskim, nie mamy na myśli tylko aktu zawarcia małżeństwa podczas ceremonii kościelnej, odbytej według przepisów i zwyczajów kościelnych. Zdarza się bowiem, że uczestnicy ślubnych ceremonii kościelnych nie zawsze zdają sobie sprawę z tego, co one oznaczają. Nam chodzi o uświadomienie sobie wymiaru sakramentalnego małżeństwa, a nie redukowanie go do ceremonii. Sakrament otwiera na uczestnictwo w Misterium Chrystusa i budzi pragnienie, by stale urzeczywistniać to Misterium w swoim życiu. Takie życie sakramentalne będzie też zawsze związane z dawaniem świadectwa.