Druga ojczyzna. Polskie dzieci tułacze w Indiach

Anuradha Bhattacharjee w swojej książce "Druga Ojczyzna" przedstawia niezwykłą historię polskich dzieci, które w czasie II wojny światowej znalazły schronienie w Indiach. W 1941 roku, po otrzymaniu zgody od Stalina, osierocone dzieci mogły opuścić Związek Radziecki. Maharadża z Nawanagaru, Jam Saheb Digvijaysinghji, zareagował z wielkim współczuciem na ich nieszczęścia i postanowił otworzyć przed nimi bramy swego stanu. W Balachadi, niedaleko swojej letniej rezydencji, stworzył dla nich bezpieczne schronienie, oferując im nowy dom, i powiedział: "Nie uważajcie się za sieroty. Jesteście teraz Nawanagaryjczykami, ja jestem Bapu, ojciec wszystkich mieszkańców Nawanagaru, w tym również i wasz." Opowieść zawarta w tej książce to nie tylko emocjonująca narracja o przetrwaniu i empatii, ale również bogactwo konkretów zaczerpniętych ze źródeł archiwalnych, opowiadań i listów oraz wspomnień. Bhattacharjee z wprawą kreśli obraz życia tych młodych uchodźców, pokazując, jak maharadża o wielkoduszności zmienił ich losy w tak trudnym czasie. "Druga Ojczyzna" to praca, która przybliża czytelnikom mniej znany, lecz bardzo istotny fragment historii Polski i Indii.