Drewno i architektura

Drewniana architektura w Polsce wyróżnia się niezwykłą różnorodnością, co jest zasługą zarówno specyficznego położenia geograficznego, jak i bogatej historii tego regionu. Polska, zlokalizowana na styku Wschodu i Zachodu, była miejscem przenikania się różnych tradycji budowlanych. Tolerancja społeczna, obecna zarówno w czasach panowania Piastów, jak i w wielokulturowym państwie polsko-litewskim, sprzyjała przyjmowaniu ludzi z różnych stron, bez względu na ich pochodzenie czy wyznawaną religię. Przybysze mogli swobodnie praktykować swoją wiarę i zwyczaje, co w efekcie pozwoliło na powstanie różnorodnych świątyń, zgodnych z ich religijnymi tradycjami i przekonaniami. Ta mieszanka narodowości i wyznań przyczyniła się do różnorodności w architekturze – od kościołów katolickich, przez cerkwie, zbory protestanckie, bóżnice i kienesy, aż po meczety. Różnice te wpłynęły na formę i zdobnictwo, czyniąc drewniane budownictwo na terenach dawnej Rzeczypospolitej wyjątkowo zróżnicowanym i bogatym.