DLA PRZYSZŁOŚCI

Prof. Wieslaw Grudzewski będzie zawsze uważany przez nasze pokolenie za jednego z prekursorów nauk o zarządzaniu w Polsce. Kiedy w latach 50. i 60. pisano w naszym kraju o nauce zarządzania, to najczęściej były to ostrożne rozważania, częściowo zakamuflowane jako filozoficzne rozprawy o skutecznym działaniu. Nazywano tę dziedzinę prakseologią, a jej nestorem był prof. Tadeusz Kotarbiński. To jemu zawdzięczamy uporządkowanie semantyczne pojęć i definicji wykorzystywanych później przez polskich ekspertów od zarządzania. Samo zarządzanie jednak miało niepoprawne skojarzenia polityczne związane z nieakceptowanym systemem kapitalistycznym, dlatego prakseologii i ludziom z nią związanym bliżej (i bezpieczniej) było do filozofii niż do ekonomii i zarządzania. Dopiero prof. Wiesław Grudzewski i jego pokolenie naukowców podjęli w Polsce lat 70. odważną próbę badania, upowszechniania i nauczania czystego menedżeryzmu wypranego z kontekstów politycznych, opartego na solidnym rachunku ekonomicznym i ukierunkowanego na podstawowy cel firmy - zysk. Dodatkowo po wprowadzeniu informacji (oraz systemów informacyjnych) jako istotnego zasobu firmy i metodologii myślenia systemowego jako narzędzia w rozwiązywaniu problemów menedżerskich powstało coś, co dzisiaj nazwałem szkołą zarządzania prof. Grudzewskiego. Głównym elementem tej szkoły jest patrzenie na zarządzanie nie tylko narzędziowo i procesowo, ale przede wszystkim "kontekstowo" jako na dynamiczną wiązkę procesów decyzyjnych dotyczących zasobów i funkcjonujących dla podtrzymania istnienia (sustainability) ciągle zmieniającej się organizacji gospodarczej. Tylko tak szerokie, systemowe podejście do zarządzania i wizja big picture umożliwia dobre zrozumienie zarządzania tradycyjnego, jak również jego ekstrapolacje do zarządzania przedsiębiorstwem przyszłości.