Diamentowy plac

W 1930 roku, w Barcelonie, młoda, piękna Natlia zostaje zaproszona do tańca przez Quimeta. Ten pewny siebie młodzieniec obiecuje, że w ciągu roku uczyni ją swoją żoną, i dotrzymuje słowa. Nazywa ją czule Colometą, czyli Gołąbką, jednak jego uczucia są egoistyczne i zaborcze. W tym czasie Hiszpania staje w obliczu niepewnej przyszłości spowodowanej wojną. Quimet, impulsywny i nieco dziecinny, próbuje zarabiać na życie na różne sposoby, aż w końcu zajmuje się hodowlą gołębi. Gdy jego przedsięwzięcie ponosi klęskę, wyrusza na front. Natlia z dwójką dzieci podejmuje walkę o przetrwanie, pracując dzień i noc, ale jej nadzieja na lepsze jutro zaczyna gasnąć. Los jednak ma dla niej niespodziankę.

"Diamentowy plac" to powieść, która opisuje bohaterstwo nieoceniane laurem zwycięstwa. To historia wielkich marzeń, które często przeradzają się w rozczarowanie. Merc Rodoreda ukazuje miłość jako ukryty skarb odzyskiwany po latach cierpienia i trudności. W beznamiętnym stylu autorka przedstawia losy zwykłych ludzi postawionych w nadzwyczajnych okolicznościach, skupiając się na codziennej, niełatwej miłości, która jest zarówno wymagająca, jak i powszechna.

Anna Sawicka, przy pomocy nowego przekładu, wydobywa z tej powieści cały jej urok i subtelność. "Diamentowy plac" można czytać zarówno jako jedno z najważniejszych dzieł katalońskiej literatury XX wieku, jak i jako poruszającą historię o dziewczynie dorastającej do roli kobiety, której życie pełne jest bólu, ale i chwil radości. Tłumaczenie Sawickiej zachowuje charakterystyczny ton Rodoredy: delikatny, rzeczowy, bez patosu i podniosłych tonów, przywodzący na myśl rozmowę szeptaną w intymnym gronie.

Dzieło to, przetłumaczone przez Annę Sawicką, oferuje czytelnikowi możliwość zanurzenia się w świecie Merc Rodoredy, uznawanej za jedną z najwybitniejszych przedstawicielek literatury katalońskiej XX wieku. Po wojnie domowej w Hiszpanii Rodoreda wyemigrowała do Francji, a od 1954 roku mieszkała w Szwajcarii. Do swojej ojczyzny wróciła w 1979 roku, a rok później otrzymała prestiżową nagrodę Premi d'Honor de les Lletres Catalanes, przyznaną za całokształt twórczości. Jej dzieła, często porównywane do twórczości Virginii Woolf, koncentrują się na postaciach kobiecych i wyróżniają się poetyckim, symbolicznym stylem, co czyni je inspiracją dla kolejnych pokoleń pisarzy.