Cyrk doktora Dolittle'a

"Cyrk Doktora Dolittle" to czwarta książka z serii o niewielkim doktorze o wielkim sercu, który potrafi rozmawiać ze zwierzętami. Wcześniejsze książki z tej serii to "Doktor Dolittle i jego zwierzęta", "Podróże Doktora Dolittle" oraz "Poczta Doktora Dolittle". Autorem tych książek jest brytyjski pisarz, Hugh Lofting.<br> Pamiętam, że książki z tego cyklu były pierwszymi jakie przeczytałam w swoim życiu. Bardzo lubiłam te historyjki i chłonęłam je masowo, gdy miałam 7-8 lat. Z czasem zapamiętałam jedynie wyimki, drobnostki, choć jest jedna książką, którą zapamiętałam niemal w całości i jest to właśnie "Cyrk Doktora Dolittle".<br> Opowieść otwiera znajoma scena. Doktor i jego towarzysze wracają ze swoich podróży do domu w angielskim Puddleby. Potrzebują jednak pieniędzy na spłatę długów. Doktor Dolittle wpada na pomysł. Dlaczego, by nie wykorzystać atrakcyjności i wyjątkowości dwugłowca i nie zrobić z nim przedstawienia w cyrku?<br> Oczywiście, jak można się domyśleć rzeczy nie idą ściśle według postanowionego planu i ferajna pakuje się w kłopoty, które będą skutkować tym, że zajmą się prowadzeniem cyrku na własnych zasadach. W końcu, po wielu próbach i błędach, do życia powołany zostaje cyrk będący miejscem dobrych działań, gdzie zwierzęta są dobrze traktowane. <br> Tak miło jest czytać książki z tej serii. Ta wydaje się szczególnie wspierająca w obronie zwierząt i ich trudnej sytuacji. Młody miłośnik zwierząt z pewnością zrozumie, że "pracujące" zwierzęta potrzebują odpoczynku, czystego otoczenia i dobrego jedzenia; a przede wszystkim miłego traktowania. To trochę smutne, że do dzisiaj działają cały czas cyrki i na dodatek warunki w niektórych nie zmieniły się po dziś.<br> Dolittle zawsze sprawia mi wiele radości i uśmiechu. To taka bardzo komfortowa lektura, po którą sięgam zawsze, gdy mam gorszy okres. Wracam wtedy myślami do dzieciństwa, kiedy wszystko było łatwe, bezpieczne. Hugh Lofting na zawsze pozostanie w moim sercu jako autor, który rozbudził we mnie pasję czytania. Miło było wrócić po raz któryś do tych książek. Polecam.

W książkach o Doktorze Dolittle, Hugh Lofting zawsze udaje się przemycić wspaniały humor, ciepłą historię i mądre morały o miłości i traktowaniu zwierząt. Autor stworzył serię bez słabych ogniw, a ta książka, "Cyrk Doktora Dolittle", w której okoliczności zmuszają głównego bohatera do przejęcia zarządzania cyrkiem podróżnym, jest moją ulubioną z tej serii.<br> Dolittle musi zebrać trochę pieniędzy, aby wysłać jednego ze swoich zwierzęcych przyjaciół z powrotem do swojego domu w afrykańskiej dżungli. Niechętnie zgadza się uczestniczyć w cyrku. Zazwyczaj łagodny i pełen manier Doktor jest słusznie oburzony, gdy widzi maltretowanie zwierząt cyrkowych przez pracownika Pana Blossoma. Kiedy Blossom kradnie pieniądze zarobione w cyrku i ucieka, dobry lekarz podejmuje wyzwanie prowadzenia cyrku, lecz na własnych, dużo bardziej humanitarnych zasadach. To zatem dobra okazja dla autora, by ukazać kolejne zabawne perypetie bohatera.<br> Poprzez ujawnienie okrucieństwa, jakie zwierzęta cyrkowe znosić, Lofting rzuca światło na problem, który nadal istnieje (choć w mniejszym stopniu) do dzisiaj. W czasie, gdy ta książka została opublikowana, warunki cyrkowe były naprawdę barbarzyńskie, a Lofting zrobił wielką przysługę następnym pokoleniom zwierząt, które mogły zostać "cyrkowymi atrakcjami". Bardzo podziwiam odwagę tego pisarza, zwłaszcza, że w tamtych czasach, będąc tak popularnym łatwo było zaprzepaścić swoją karierę zadzierając nie z tymi ludźmi, co potrzeba. Myślę, że jego książki też dołożyły cegiełkę do tego, jak w ogóle postrzegamy zwierzęta (i nie mówię tutaj wyłącznie o tym tomie - mówię o wszystkich książkach z serii). Opowieści o Doktorze Dolittle są zawsze dla mnie magiczną mieszanką rozrywki, fantazji, moralności, wiedzy naukowej i nienachalnego dydaktyzmu. Ukształtowały mnie, gdy byłem dzieckiem i do dziś czytam je z ogromną przyjemnością. Polecam "Cyrk Doktora Dolittle" wszystkim tym, którzy mają dzieci, ale także i tym, którzy swojego wewnętrznego dziecka nigdy się nie pozbyli. To naprawdę fantastyczna książka.

"Cyrk Doktora Dolittle" to czwarta książka z serii o niewielkim doktorze o wielkim sercu, który potrafi rozmawiać ze zwierzętami. Wcześniejsze książki z tej serii to "Doktor Dolittle i jego zwierzęta", "Podróże Doktora Dolittle" oraz "Poczta Doktora Dolittle". Autorem tych książek jest brytyjski pisarz, Hugh Lofting.<br> Pamiętam, że książki z tego cyklu były pierwszymi jakie przeczytałam w swoim życiu. Bardzo lubiłam te historyjki i chłonęłam je masowo, gdy miałam 7-8 lat. Z czasem zapamiętałam jedynie wyimki, drobnostki, choć jest jedna książką, którą zapamiętałam niemal w całości i jest to właśnie "Cyrk Doktora Dolittle".<br> Opowieść otwiera znajoma scena. Doktor i jego towarzysze wracają ze swoich podróży do domu w angielskim Puddleby. Potrzebują jednak pieniędzy na spłatę długów. Doktor Dolittle wpada na pomysł. Dlaczego, by nie wykorzystać atrakcyjności i wyjątkowości dwugłowca i nie zrobić z nim przedstawienia w cyrku?<br> Oczywiście, jak można się domyśleć rzeczy nie idą ściśle według postanowionego planu i ferajna pakuje się w kłopoty, które będą skutkować tym, że zajmą się prowadzeniem cyrku na własnych zasadach. W końcu, po wielu próbach i błędach, do życia powołany zostaje cyrk będący miejscem dobrych działań, gdzie zwierzęta są dobrze traktowane. <br> Tak miło jest czytać książki z tej serii. Ta wydaje się szczególnie wspierająca w obronie zwierząt i ich trudnej sytuacji. Młody miłośnik zwierząt z pewnością zrozumie, że "pracujące" zwierzęta potrzebują odpoczynku, czystego otoczenia i dobrego jedzenia; a przede wszystkim miłego traktowania. To trochę smutne, że do dzisiaj działają cały czas cyrki i na dodatek warunki w niektórych nie zmieniły się po dziś.<br> Dolittle zawsze sprawia mi wiele radości i uśmiechu. To taka bardzo komfortowa lektura, po którą sięgam zawsze, gdy mam gorszy okres. Wracam wtedy myślami do dzieciństwa, kiedy wszystko było łatwe, bezpieczne. Hugh Lofting na zawsze pozostanie w moim sercu jako autor, który rozbudził we mnie pasję czytania. Miło było wrócić po raz któryś do tych książek. Polecam.

W książkach o Doktorze Dolittle, Hugh Lofting zawsze udaje się przemycić wspaniały humor, ciepłą historię i mądre morały o miłości i traktowaniu zwierząt. Autor stworzył serię bez słabych ogniw, a ta książka, "Cyrk Doktora Dolittle", w której okoliczności zmuszają głównego bohatera do przejęcia zarządzania cyrkiem podróżnym, jest moją ulubioną z tej serii.<br> Dolittle musi zebrać trochę pieniędzy, aby wysłać jednego ze swoich zwierzęcych przyjaciół z powrotem do swojego domu w afrykańskiej dżungli. Niechętnie zgadza się uczestniczyć w cyrku. Zazwyczaj łagodny i pełen manier Doktor jest słusznie oburzony, gdy widzi maltretowanie zwierząt cyrkowych przez pracownika Pana Blossoma. Kiedy Blossom kradnie pieniądze zarobione w cyrku i ucieka, dobry lekarz podejmuje wyzwanie prowadzenia cyrku, lecz na własnych, dużo bardziej humanitarnych zasadach. To zatem dobra okazja dla autora, by ukazać kolejne zabawne perypetie bohatera.<br> Poprzez ujawnienie okrucieństwa, jakie zwierzęta cyrkowe znosić, Lofting rzuca światło na problem, który nadal istnieje (choć w mniejszym stopniu) do dzisiaj. W czasie, gdy ta książka została opublikowana, warunki cyrkowe były naprawdę barbarzyńskie, a Lofting zrobił wielką przysługę następnym pokoleniom zwierząt, które mogły zostać "cyrkowymi atrakcjami". Bardzo podziwiam odwagę tego pisarza, zwłaszcza, że w tamtych czasach, będąc tak popularnym łatwo było zaprzepaścić swoją karierę zadzierając nie z tymi ludźmi, co potrzeba. Myślę, że jego książki też dołożyły cegiełkę do tego, jak w ogóle postrzegamy zwierzęta (i nie mówię tutaj wyłącznie o tym tomie - mówię o wszystkich książkach z serii). Opowieści o Doktorze Dolittle są zawsze dla mnie magiczną mieszanką rozrywki, fantazji, moralności, wiedzy naukowej i nienachalnego dydaktyzmu. Ukształtowały mnie, gdy byłem dzieckiem i do dziś czytam je z ogromną przyjemnością. Polecam "Cyrk Doktora Dolittle" wszystkim tym, którzy mają dzieci, ale także i tym, którzy swojego wewnętrznego dziecka nigdy się nie pozbyli. To naprawdę fantastyczna książka.