Codzienność. Sierpień-wrzesień 1944

„Tylko prawda jest ciekawa!” — te słowa Józefa Mackiewicza doskonale odzwierciedlają treść książki „Codzienność. Sierpień-wrzesień 1944”. Opowieść przedstawia Powstanie Warszawskie z perspektywy młodej łączniczki, Dzidzi-Klamerki, unikając przy tym ocen i osądów. Teresa Sułowska-Bojarska, autorka posiadająca dar obserwacji i talent literacki, dzieli się swoimi wspomnieniami z przejmującą dokładnością i pewną dozą autoironii.

Mimo że te wspomnienia zostały spisane wiele lat po wojnie, ich dynamiczny i pełen napięcia rytm oddaje doświadczenia sierpnia i września 1944 roku. Był to czas, kiedy młodzi warszawiacy odczuwali intensywność i gwałtowne przemiany życia. Łączniczka z Mokotowskich Termopil poznaje zarówno heroizm, jak i ciemniejsze strony ludzkiej natury. Tomasz Merta trafnie zauważa, że znajdywała przyjaciół tylko po to, by zaraz ich stracić i opłakiwać. Doświadczała maksymalnych granic ludzkiej wytrzymałości, smakując jednocześnie wolność i gorzki powrót do niewoli.

Ta relacja wyróżnia się nie tylko osobistymi przeżyciami Dzidzi-Klamerki, która jako jedyna przeżyła w mokotowskim sztabie WSOP, ale także siłą literackiego wyrazu porównywalną z „Pamiętnikiem” Mirona Białoszewskiego. Obecne wydanie jest wzbogacone o wybór poezji Teresy Sułowskiej-Bojarskiej, co dodatkowo podkreśla wartościowy przekaz jej opowieści.