Cierpiące dusze

15 listopada 1897 roku w kościele Najświętszego Serca Jezusa w Rzymie miał miejsce tajemniczy pożar. Ogień nieoczekiwanie zaczął się rozprzestrzeniać od ołtarza, a przerażeni wierni w płomieniach dostrzegli twarz osoby przeżywającej cierpienie. Po ugaszeniu ognia, na drewnianym panelu przy ołtarzu nadal widniał niewyraźny zarys tej twarzy. Ten niezwykły incydent został uznany za nadprzyrodzone zdarzenie związane z objawieniem się duszy czyśćcowej.

Wydarzenie to zainspirowało powstanie Muzeum Dusz Czyśćcowych w tymże kościele. Muzeum to gromadzi eksponaty i świadectwa, które sugerują możliwość komunikacji dusz czyśćcowych ze światem żywych, proszących o modlitwy, by ulżyć swojemu cierpieniu. Książka ks. Marcella Stanzionego przedstawia zebrane przez muzeum materiały oraz inne relacje ukazujące interakcję rzeczywistości czyśćca ze światem żywych, z perspektywą przynoszenia dobra. Autor odnosi się do katolickiej nauki o czyśćcu, która mimo iż stała się nieco zapomniana, powinna być integralną częścią wiary chrześcijańskiej. W książce znajduje się również zbiór modlitw za dusze czyśćcowe.

Ojciec Victor Jouet, założyciel Muzeum Dusz Czyśćcowych, pisał: "Życie dusz czyśćcowych to także 'życie'. Trzeba uznać to, co wymyka się naszemu rozumowi, i nie odrzucać tego racjonalnie. Bóg, będąc panem zarówno ducha, jak i materii, stworzył obydwa te aspekty. Co więc dziwnego w tym, że może wykorzystywać ducha i materię w sposób dla nas niezrozumiały, z korzyścią dla swoich stworzeń?"