Ciało muzyka performans

W dziedzinie humanistyki zagadnienia związane z performowaniem muzyki od zawsze stanowiły integralny element refleksji teoretycznej. Publikacja ta stawia sobie za cel ponowne przemyślenie roli wykonawców muzyki, jednocześnie rzucając światło na konwencje odbioru i podziały gatunkowe, które często pomijają fizyczny wymiar performansu. Istotne jest zbadanie i zrozumienie tych teoretycznych ograniczeń oraz przybliżenie relacji między muzycznością ciała a ucieleśnieniem muzyki. Choć muzyka bywa postrzegana jako abstrakcyjna – zgodnie z poglądami Boecjusza, Leibniza czy współczesnych kognitywistów – jej wykonanie sprawia, że nabiera ona konkretnego kształtu. Materialność pojedynczego wykonania dzieła czyni go istotną częścią doświadczenia estetycznego. Każde wykonanie muzyczne zakłada bowiem obecność fizyczną wykonawcy, która wzbogaca odbiór artystyczny. Eseje w niniejszym tomie, podzielone na dwie komplementarne części, skupiają się z jednej strony na muzyczności ciała wykonawcy, a z drugiej – na cielesności performansu. Przyjęcie takiego punktu widzenia pozwala na rewizję i odświeżenie znanych już historycznych podejść do ciała wykonawcy, oferując nowe spojrzenia. Problem ten prowadzi do wielości metodologicznych perspektyw, które ukazują różnorodność badań. Niektóre z nich traktują ciało głównie jako instrument, podczas gdy inne podkreślają syntezę świadomości i fizyczności; z jednych perspektyw priorytetem jest sam dźwięk, z innych zaś – integracja dźwięku i obrazu. W każdym przypadku jednak sztuka wykonawcza oraz same dzieła inicjują głęboko inspirujące debaty akademickie.