Całuję rączki, do nóżek upadam. Moja opowieść o galicyjskich krewnych

"Całuję rączki do nóżek upadam" to fascynująca saga rodzinna, której fundament opiera się na wspomnieniach zasłyszanych podczas niedzielnych obiadów u moich dziadków, rodziny Usiów. W tych historiach ożywa barwny świat galicyjskich krewnych i powinowatych, którzy w różnych okresach mieszkali na Kresach Wschodnich, w takich miejscach jak Muszyna, Biecz, Siepraw, Wieliczka oraz Kraków.

W tej mozaice opowieści bohaterami są nie tylko niezwykli ludzie, ale także pojawiają się elementy nadprzyrodzone: duchy, czarownica, a nawet św. Idzi otoczony mrówkami. Wśród nich nie brak również zwierząt, od zadziornego Lalusia po małe, lecz pełne charakteru wielickie pchły. Choć niektóre anegdoty mogą wydawać się mało prawdopodobne, zapewniam, że każda z nich ma w sobie ziarnko prawdy, pod warunkiem, że ufamy w szczerość naszych bliskich.