Brzemię chwały

C.S. Lewis, znany i ceniony pisarz i teolog, w swojej książce „Brzemię chwały” prowadzi czytelników przez intrygujące labirynty ludzkiej moralności i wielkiej, duchowej tęsknoty. Inspirująca praca brytyjskiego pisarza jest jednocześnie głęboką refleksję nad tym wszystkim, co czyni człowieka prawdziwie szczęśliwymi, a co jest jedynie mglistym i doraźnym spełnieniem. 

Na przestrzeni całej książki, C.S. Lewis przekonuje, że współczesny świat zastąpił pozytywne cnoty takie jak miłość czy empatia, negatywnym określeniem bezinteresowności. To jednak, jak argumentuje brytyjski pisarz, nie prowadzi do prawdziwego szczęścia, ale raczej do chwilowego, pustego spełnienia, które pozostawia po sobie wielką pustkę. W świetle nauk Nowego Testamentu C.S. Lewis przypomina czytelnikom, że samowyrzeczenie i cierpienie mają na celu naśladowanie Chrystusa, a nie są celem samym w sobie.

Autor książki „Brzemię chwały” wierzy, że Chrystus zapewnia, iż nasze pragnienia są z natury zbyt słabe, a nie zbyt silne. Porównuje ludzi do dzieci bawiących się w piaskownicy, które nie zdają sobie sprawy z radości, jaką mogłoby przynieść im spędzenie wakacji nad morzem. W przeciwieństwie do powszechnego przekonania, że pragnienie własnego dobra i nadzieja na osiągnięcie radości to rzeczy złe i egoistyczne, C.S. Lewis przekonuje, że to z nauk Kanta i dawnych stoików, a nie z wiary chrześcijańskiej, wzięło się owe powszechne przekonanie. 

„Brzemię chwały” to manifest przeciwko hedonizmowi. Książka C.S. Lewisa to również wezwanie do przebudzenia i poszukiwania głębszej, trwałej radości. Ta książka stawia pytania o to, co naprawdę jest ważne w życiu i jak możemy odnaleźć prawdziwe szczęście, które obiecał Chrystus, zstępując na ziemię. Czytelnicy zainteresowani duchowym rozwojem znajdą w książce „Brzemię chwały” inspirację do odkrycia pełni życia, które nam ofiarowano, a którego tak często nie potrafimy dostrzec i docenić.