Brudne lata trzydzieste. Opowieść o wielkich burzach pyłowych

Na rozległych przestrzeniach Wielkich Równin przybysze napotkali niekończące się morze traw, sięgające aż po horyzont. Nie było tu drzew ani rzek przecinających prerię, a teren był płaski jak okiem sięgnąć. Dla hodowców bydła te rozległe obszary okazały się idealnymi pastwiskami, choć rdzenni mieszkańcy musieli ustąpić miejsca kowbojom. Wkrótce zjawili się farmerzy, rozpoczynając proces intensywnej uprawy ziemi. Miliony akrów zostały oczyszczone z traw, by mogła rozkwitnąć uprawa pszenicy. Początek XX wieku przyniósł złudne przekonanie o obfitości ziemi niczym ze złota, lecz prosperity nie trwała długo. Nadciągnął Wielki Kryzys, przynosząc bankructwa i dramatyczny spadek cen pszenicy. Wkrótce po tym nadeszły tragiczne lata burz pyłowych, które zmieniły życie mieszkańców w prawdziwy koszmar. Tonami błota i piasku zasypywało pola i osady, niszcząc plony i wdzierając się w płuca ludzi.

Lata trzydzieste XX wieku przyniosły szereg burz piaskowych, które były jednym z najpoważniejszych kataklizmów pogodowych w historii Ameryki, wynikających z nieodpowiedzialnych działań ludzi. Timothy Egan opisuje losy kilkunastu osób, ich rodzin oraz sąsiadów, którzy musieli stawić czoła zarówno sukcesom, jak i desperackiej walce o przetrwanie. To historia o niezwykłej sile charakteru i wytrwałości w obliczu katastrofy, ale także ostrzeżenie, że sprzeciwianie się naturze prowadzi do nieuchronnej porażki.