Białe kości. Katie Maguire. Tom 1

Kiedy dostrzegłam w zakładce wyprzedaży książkę Mastertona za 5 zł, to od razu stwierdziłam, że to najwyższy czas zapoznać się z jego literaturą. Wiele razy czytałam już porównania Mastertona do Kinga, choć czytałam również negatywne opinie, które skutecznie zniechęcały mnie do niego. Czy więc "Białe kości" to dzieło, czy też gniot?<br> <br> Na farmie w Cork w Irlandii zostają znalezione szkielety jedenastu kobiet. Według lekarza medycyny sądowej, przed zakopaniem szczątków kości zostały dokładnie oddzielone od mięsa... Garda już obawia się seryjnego mordercy, gdy okazuje się, że ciała leżą w ziemi od 1915 roku, a nadinspektor Katie Maguire otrzymuje polecenie, by umorzyć sprawę. Jednak nie może pozbyć się przeczucia, że powinna kontynuować śledztwo i kiedy kilka dni później na tej samej farmie zostają znalezione szczątki nowej ofiary, podążającej tym samym tropem, co w historycznym przypadku, staje się jasne, że cokolwiek wydarzyło się tu w przeszłości, wkrótce się powtórzy.<br> <br> Naprawdę nie jestem specjalnie wrażliwa, jeśli chodzi o przemoc i makabryczne morderstwa w literaturze, ale było tu kilka scen, które sprawiły, że "Białe kości" to pierwsza książka, przy której czułam pewien dyskomfort. Zdecydowanie nie jest to książka dla osób o słabych nerwach. Domyśliłam się tożsamości mordercy na długo przed tym, jak zrobił to któryś z bohaterów, ale mimo to trudno było mi odłożyć książkę. Polubiłam Katie jako główną bohaterkę, ale nie mogłam zrozumieć, dlaczego pozostała przy swoim mężu. Miałam wrażenie, że jego ostateczne odejście było błogosławieństwem dla wszystkich. Podobała mi się dwuznaczność zakończenia - czy czarownica rzeczywiście nadchodzi, czy nie? Zastanawiam się też, czy John Meaghan pojawi się ponownie w życiu Katie. Trzeba docenić, że w "Białych kościach" bardzo dobrze wykorzystano uroki irlandzkiego folkloru, skutecznie włączając go do fabuły. <br> <br> Ogólnie uważam, że wszystko się w tej książce zgadza i z chęcią obejrzałabym również ekranizacje tej historii. Co prawda oglądałabym ją zakrywając oczy dłońmi, by nie dostrzec aż tak wiele brutalności, ale i tak chciałabym to zobaczyć.

Kiedy dostrzegłam w zakładce wyprzedaży książkę Mastertona za 5 zł, to od razu stwierdziłam, że to najwyższy czas zapoznać się z jego literaturą. Wiele razy czytałam już porównania Mastertona do Kinga, choć czytałam również negatywne opinie, które skutecznie zniechęcały mnie do niego. Czy więc "Białe kości" to dzieło, czy też gniot?<br> <br> Na farmie w Cork w Irlandii zostają znalezione szkielety jedenastu kobiet. Według lekarza medycyny sądowej, przed zakopaniem szczątków kości zostały dokładnie oddzielone od mięsa... Garda już obawia się seryjnego mordercy, gdy okazuje się, że ciała leżą w ziemi od 1915 roku, a nadinspektor Katie Maguire otrzymuje polecenie, by umorzyć sprawę. Jednak nie może pozbyć się przeczucia, że powinna kontynuować śledztwo i kiedy kilka dni później na tej samej farmie zostają znalezione szczątki nowej ofiary, podążającej tym samym tropem, co w historycznym przypadku, staje się jasne, że cokolwiek wydarzyło się tu w przeszłości, wkrótce się powtórzy.<br> <br> Naprawdę nie jestem specjalnie wrażliwa, jeśli chodzi o przemoc i makabryczne morderstwa w literaturze, ale było tu kilka scen, które sprawiły, że "Białe kości" to pierwsza książka, przy której czułam pewien dyskomfort. Zdecydowanie nie jest to książka dla osób o słabych nerwach. Domyśliłam się tożsamości mordercy na długo przed tym, jak zrobił to któryś z bohaterów, ale mimo to trudno było mi odłożyć książkę. Polubiłam Katie jako główną bohaterkę, ale nie mogłam zrozumieć, dlaczego pozostała przy swoim mężu. Miałam wrażenie, że jego ostateczne odejście było błogosławieństwem dla wszystkich. Podobała mi się dwuznaczność zakończenia - czy czarownica rzeczywiście nadchodzi, czy nie? Zastanawiam się też, czy John Meaghan pojawi się ponownie w życiu Katie. Trzeba docenić, że w "Białych kościach" bardzo dobrze wykorzystano uroki irlandzkiego folkloru, skutecznie włączając go do fabuły. <br> <br> Ogólnie uważam, że wszystko się w tej książce zgadza i z chęcią obejrzałabym również ekranizacje tej historii. Co prawda oglądałabym ją zakrywając oczy dłońmi, by nie dostrzec aż tak wiele brutalności, ale i tak chciałabym to zobaczyć.

Lubię Grahama Mastertona, bo jako pisarz kryminałów nie boi się być krwawy i dosadny w swoim sposobie pisania. Wynika to z pewnością z tego, że karierę zaczynał jako twórca horrorów, by następnie odbić w stronę pościgów za zabójcami. "Białe kości" to powieść, która zawiera prawie wszystko, co najlepszego ma do zaoferowania Brytyjczyk.<br> <br> Książka koncentruje się wokół masowego grobu złożonego z kości kilkunastu kobiet, który zostaje znaleziony na polach uprawnych w Irlandii, oraz wokół niestrudzonego pościgu policjantki Katie Maguire za zabójcą. W "Białych kościach" pojawia się ciekawy irlandzki folklor, a w niektórych częściach Irlandii przesądy i folklor nadal są wszechobecne. Fabuła jest interesująca, od samego początku ma dobre tempo, które cię wciąga. Maguire jest pierwszą kobietą nadinspektorem w Irlandii i musi walczyć z seksizmem i uprzedzeniami ze strony kolegów i choć wielu podziwia ją za wytrwałość i etykę pracy, wciąż jest kilku, którzy są gotowi podważyć jej przywóhttps://******.**, z którymi musi się zmierzyć, są makabryczne, czego można się spodziewać po Mastertonie, a do tego dochodzi kilka niespodziewanych zgonów. Książka daje frajdę i będę szukała następnych części serii z udziałem Katie Maguire. Kto jest rytualnym mordercą, naprawdę trudno odgadnąć przez długi czas, dlatego akcja trzyma w napięciu niemal do samego końca. Również aspekt miłosny, którego można by oczekiwać od głównej bohaterki, jest naprawdę subtelny i niezbyt jednoznaczny, dzięki czemu oferuje przyjemną ciepłą nutę w zimnej scenerii opowieści. Każdy, kto lubi thriller z mitologicznym osadzeniem i z małymi wycieczkami do trudniejszych fizycznie scen niech kupi swój egzemplarz!

Lubię Grahama Mastertona, bo jako pisarz kryminałów nie boi się być krwawy i dosadny w swoim sposobie pisania. Wynika to z pewnością z tego, że karierę zaczynał jako twórca horrorów, by następnie odbić w stronę pościgów za zabójcami. "Białe kości" to powieść, która zawiera prawie wszystko, co najlepszego ma do zaoferowania Brytyjczyk.<br> <br> Książka koncentruje się wokół masowego grobu złożonego z kości kilkunastu kobiet, który zostaje znaleziony na polach uprawnych w Irlandii, oraz wokół niestrudzonego pościgu policjantki Katie Maguire za zabójcą. W "Białych kościach" pojawia się ciekawy irlandzki folklor, a w niektórych częściach Irlandii przesądy i folklor nadal są wszechobecne. Fabuła jest interesująca, od samego początku ma dobre tempo, które cię wciąga. Maguire jest pierwszą kobietą nadinspektorem w Irlandii i musi walczyć z seksizmem i uprzedzeniami ze strony kolegów i choć wielu podziwia ją za wytrwałość i etykę pracy, wciąż jest kilku, którzy są gotowi podważyć jej przywóhttps://******.**, z którymi musi się zmierzyć, są makabryczne, czego można się spodziewać po Mastertonie, a do tego dochodzi kilka niespodziewanych zgonów. Książka daje frajdę i będę szukała następnych części serii z udziałem Katie Maguire. Kto jest rytualnym mordercą, naprawdę trudno odgadnąć przez długi czas, dlatego akcja trzyma w napięciu niemal do samego końca. Również aspekt miłosny, którego można by oczekiwać od głównej bohaterki, jest naprawdę subtelny i niezbyt jednoznaczny, dzięki czemu oferuje przyjemną ciepłą nutę w zimnej scenerii opowieści. Każdy, kto lubi thriller z mitologicznym osadzeniem i z małymi wycieczkami do trudniejszych fizycznie scen niech kupi swój egzemplarz!