Beatrycze i Wergili

Henry, autor nietypowej książki o Holokauście, stara się poruszyć trudny temat w sposób, który odbiega od tradycyjnych narracji. Napotykając brak zrozumienia i odbioru przez czytelników, Henry traci wiarę w swoje pisarskie możliwości i postanawia przerwać twórczość literacką. Pomimo tego, wciąż otrzymuje korespondencję od ludzi zainteresowanych jego pracą. W jednym z listów znajduje się intrygujący fragment dramatu, przedstawiający dyskusję dwóch postaci na temat smaku i wyglądu gruszki. Henry postanawia spotkać się z autorem tej niecodziennej próby. Odkrywa, że jest nim taksydermista z jego miasta.

Po zapoznaniu się, dowiaduje się, że przesłany tekst jest częścią alegorycznej sztuki, której bohaterowie to zwierzęta: oślica Beatrycze i małpa Wergili. Henry coraz częściej odwiedza pracownię pełną wypchanych zwierząt, gdzie poznaje kolejne fragmenty dramatu. Z każdą sceną atmosfera staje się coraz bardziej napięta i pełna niepokoju. Postaci, które w obliczu narastającej samotności i rezygnacji, stają przed tajemniczym zagrożeniem, wobec którego są bezradne.

Lekturę książki czyta Krzysztof Globisz, a czas trwania wynosi 6 godzin i 18 minut.