Azyl

Jeżeli zastanawiasz się jak radzili sobie Żydzi w Warszawie podczas II Wojny Światowej, to książka Diane Ackerman z pewnością będzie idealną propozycją dla ciebie.

Akcja powieści toczy się w zbombardowanym i zrujnowanym wręcz warszawskim ZOO. Jan Żabiński oraz Antonina Żabińska podczas okupacji niemieckiej ocalili przed śmiercią ponad kilkadziesiąt osób. Udzielali im schronienia w domu, w piwnicy oraz pustych klatkach, w których wcześniej mieszkały zwierzęta.

Autorka powieści posługuje się bardzo barwnym stylem narracji, w przystępny sposób ukazuje czasem wręcz bulwersujące i przerażające fakty. Książka wprowadza Czytelnika w świat pełen niebezpieczeństw, gdzie fascynująca kobieta, Antonina Żabińska, prowadziła arkę mającą na celu ratowanie ludzi oraz zwierząt przed zagładą. To poświęcenie często przebiegało wraz z ryzykowaniem własnego życia.

Książka opisuje losy prawdziwych osób, przybliża Czytelnikowi realne zdarzenia jakie miały miejsce w Warszawie podczas okupacji. Powieść pod pewnym względem jest autobiografią Antoniny Żabińskiej. Dzieje się tak za sprawą masy splecionych cytatów z jej pamiętnika.

Diane Ackerman podeszła do tematu niezwykle pieczołowicie i profesjonalnie. Przedstawiła wiele informacji, wiele ciekawych tematów, przybliżyła wiele wartościowych dokumentów, korzystała również z innych źródeł historycznych takich jak fotografie ocalałych z wojny.

Strony powieści przepełnione są masą opisów Wojennej Warszawy, zamieszkujących je ludzi, a także ich zwyczajów. Książka to powieść o codziennym strachu i niepewności jutra, o wiecznym balansowaniu między życiem, a śmiercią. To także opowieść o sile charakteru, o pogodzie ducha, którą charakteryzowali się ludzie niepewni do końca, czy dożyją dnia jutrzejszego.

Antonina Żabińska była postacią niezwykłą. Swoją wiedzę o ludziach czerpała z licznych obserwacji dzikich zwierząt. Często porównywała te zachowania i zwyczaje. Zwracała szczególną uwagę na różne sytuacje, na motyw ufności oraz strachu.

Książka ma niebywałe walory historyczne. Wojenne Warszawa pokazywana jest czytelnikowi przez pryzmat ZOO. Opustoszałe klatki dla zwierząt stały się kryjówką dla ludzi.

Autorka książki wciela się w reportera. Sprawnie łączy poszczególne fakty i nadaje im poetyckiej głębi, posługuje się wyjątkową narracją. Przekazuje Czytelnikowi ogromne emocje, przybliża współczesnej społeczności obraz tamtych czasów, obraz tamtej Warszawy, zrujnowanej i zhańbionej.

Styl pisarski, którym posługuje się Diane Ackerman łączy w sobie zarówno motywy poetyckie, jak i historyczne oraz popularnonaukowe. Autorka tworzy dzieła literatury pięknej, a także literatury faktu. Stworzyła również kilka książek dla dzieci. Na co dzień pracowała jako wykładowca na kilku uczelniach, między innymi na Columbia University i Cornell University.

Eseje jej autorstwa pojawiały się regularnie na łamach czasopism literackich. Ackerman wczesne dzieciństwo spędziła w Waukegan, w stanie Illinois. Następnie przeprowadziła się do Allentown, Pensylwania. Tam na Uniwersytecie otrzymała tytuł bakałarza, po czym uzyskała magisterium i doktorat na Cornell University. Przez wiele lat była wykładowcą na uczelniach wyższych. Obecnie jest mężatką, jej małżonkiem jest pisarz Paulo West. Wielokrotnie była wyróżniana nagrodami literackimi. Obecnie mieszka w Nowym Jorku.

Zachęcamy do lektury wszystkich książek pisarki, między innymi: "Historia naturalna zmysłów", "Historia naturalna miłości", a także "Alchemia umysłu".