Gleb Anfiłow - sylwetka autora

Radziecki twórca science fiction, popularyzator nauki i dziennikarz, ukończył Fizykę na Moskiewskim Uniwersytecie Państwowym im. Łomonosowa w 1950 roku. W Aszchabadzie pracował w Komitecie Radiowym. Od lat 50. związał się z miesięcznikiem Znanie - Siła, a między sierpniem 1962 a listopadem 1966 pełnił funkcję sekretarza wykonawczego kolegium redakcyjnego tego pisma.

Literacki dorobek Gleba Anfiłowa może nie jest obszerny, ale z pewnością znaczący. Mimo że jego pisarstwo zdradza wpływy tzw. "bliskiego widzenia"* wszystkich osiem jego opowiadań science fiction z lat 1959-1964 stało się fundamentem rosyjskiej fantastyki naukowej. Prace te, dotyczące głównie hipotez i eksperymentów naukowych, skupiają się na sztucznej inteligencji i przenoszeniu ludzkiej świadomości do komputerów, kształtując tym samym główne nurty science fiction lat 60. Choć wszystkie jego opowiadania ukazały się w Polsce, jedynie trzy znalazły się w antologiach.

Anfiłow jest także autorem kilku książek popularnonaukowych. Najbardziej znane z nich to "Бегство от удивлений: книга для юных любителей физики с философским складом ума" z 1967 roku, czyli "Ucieczka od zdziwienia: książka dla młodych miłośników fizyki o filozoficznej postawie", oraz szczególnie popularna "Физика и музыка" z 1962 roku, która stała się swoistym podręcznikiem, wciąż wydawanym w wielu krajach. W ostatnich latach swojego życia Anfiłow zajmował się teorią gier i jej zastosowaniami w różnych dziedzinach, od egzogamii po fizykę. W Polsce wydano również takie jego prace jak: "Niezwykła kariera półprzewodników" (wydana w oryginale w 1957, a po polsku w 1958) oraz "Sztuczne słońce" (oryginał z 1959, polskie wydanie z 1962).

*Zgodnie z wytycznymi stalinowskiej epoki radziecka fantastyka naukowa koncentrowała się głównie na najbliższej przyszłości, oferując krytykę kapitalizmu. [przyp. mój, MSN]