Adolf Ryszka. Przestrzeń niesie cień

Książka przywodzi na myśl dzieła Adolfa Ryszki, artysty, którego twórczość rozpoczęła się w latach 60. XX wieku, wpisując się w nurt nowej figuracji w rzeźbie. Był to czas, gdy sztuka rozwijała się równolegle z nowymi trendami w filmie, poezji, literaturze i muzyce. Publikacja zawiera bogatą dokumentację fotograficzną wystawy, na której zaprezentowano dzieła wykonane z kamienia, gipsu, ceramiki i brązu, głównie z kolekcji Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku. Dodatkowo, w książce znalazł się wybór poetyckich, surrealnych gwaszy i akwareli z lat 50. Fotografie autorstwa Katarzyny Anny Jarnuszkiewicz tworzą esej wizualny, który prowadzi czytelnika przez zawiłości artystycznego dorobku Ryszki.

Wspomnienia artystów rzeźbiarzy, takich jak Maciej Szańkowski, Stanisław Radwański czy Krzysztof Mazur, a także współkuratora wystawy Jarosława Pajka, wzbogacają książkę o osobiste refleksje. Kuratorka Dorota Grubba-Thiede przygotowała chronologiczne opracowanie, uzupełnione bibliografią, które przedstawia drogę kariery artystycznej Ryszki, jego wkład w edukację oraz udział w międzynarodowych sympozjach dotyczących rzeźby plenerowej. Głębsze analizy poszczególnych aspektów twórczości Ryszki można znaleźć w esejach Magdaleny Howorus-Czajki na temat portretów, Anny Kroplewskiej-Gajewskiej dotyczącego związków z muzyką współczesną, czy Anity Oborskiej-Oracz, która bada egzystencjalny wymiar jego dzieł i ich powiązanie z poezją. Wyjątkowy esej przekrojowy autorstwa Doroty Grubby-Thiede traktuje o różnorodnych kontekstach twórczości artysty.