30 lat za kratami. Osobista opowieść dyrektorki polskiego więzienia

Przede mną na fotelu siedzi mężczyzna, który nagle wykonuje gwałtowny ruch i ujawnia szpikulec, ostry na końcu i mający około dwudziestu centymetrów długości. Jestem zakłopotana; dzieli nas jedynie wąskie biurko. Czuję falę gorąca i pokój zaczyna się obracać wokół mnie. Strach towarzyszy mi od zawsze, a tylko nierozważny może twierdzić, że się go nie boi.

Pyta mnie, czy jestem zdenerwowana. Przyznaję, że tak. "Czy się boisz?" kontynuuje. Potwierdzam, a on, utrzymując kontakt wzrokowy, przekazuje mi szpikulec, kładąc go na mojej dłoni.

Danuta Augustyniak, pełniąca rolę zastępcy dyrektora Aresztu Śledczego w Warszawie-Białołęce, stawia przed sobą wyzwanie pracy w miejscu, które pulsuje niebezpieczeństwem i napięciem. To środowisko pełne zbrodniarzy staje się sceną jej codziennych zmagań. Udowadnia, że Służba Więzienna nie podlega podziałowi na płcie, łącząc w sobie empatię i zdecydowane działanie, by rozwiązywać problemy osadzonych. Nawet w obliczu największych trudności dąży do traktowania ich z szacunkiem, wierząc, że kara za przeszłość jest już wymierzona.

Jednak zasada równego traktowania zostaje poddana próbie, gdy do aresztu trafia człowiek winny śmiertelnego wypadku, który odebrał jej męża i ojca dwójki dzieci. Książka ta odkrywa tajemnice życia za kratami. Czytelnika zszokują opowieści o samookaleczeniach, agresji, czy zemście więźniów wobec służb. Znajdziesz tu także szczegółowe relacje z dnia codziennego zakładu oraz specyficzny kod komunikacji osadzonych.