Żydowskie (nie)męskości. O przedwojennej...

Monografia ta jest wszechstronnym przewodnikiem po prewojennej twórczości Adolfa Rudnickiego. Autor spisuje wszystkie opublikowane w tamtym okresie dzieła literackie Rudnickiego, obejmując zarówno jego książki, jak i opowiadania z prasy, oraz fragmenty niewydanego w całości dramatu. Pierwszy rozdział pracy skupia się na przedstawieniu różnorodnych recepcji jego twórczości przez krytyków literackich tamtych czasów. Celem tego rozdziału jest zestawienie opinii uczonych, którzy od samego początku dostrzegali Rudnickiego jako faworyta krytyki, z rzeczywistymi recenzjami z epoki.

Kolejny rozdział monografii bada tematykę żydowskości w przedwojennych dziełach Rudnickiego. Analizuje on ewolucję poglądów autora, począwszy od lat trzydziestych, kiedy to Rudnicki wykazywał postawę asymilatorską, aż po późniejsze lata, w których wyrażał już krytycyzm wobec procesu asymilacji. Najbardziej kluczową część książki stanowi trzeci rozdział, oferujący nowatorską interpretację prozy Rudnickiego z perspektywy badań nad męskością. Autor, korzystając z nowoczesnych metodologii badań nad męskością oraz gender i queer studies, analizuje wielowarstwowość seksualną obecności pisarza w tekstach, przy jednoczesnym uwzględnianiu kontekstów społeczno-kulturowych.

Charakterystyczne dla twórczości Rudnickiego jest niemal całkowite pominięcie postaci kobiecych, co przez lata pozostawało niezauważone i nieopisane. Co więcej, przedstawienia męskości w jego tekstach często odbiegają od klasycznych wzorców, ukazując jej niemęskość i zniewieściałe, a czasem homoseksualne aspekty. Monografia ta stara się zatem odkryć, jak to określił German Ritz, ukryte znaki w twórczości międzywojennej Rudnickiego, które sugerują odczytanie jego prac także w kontekście homoseksualnym, sytuując go wśród takich literatów jak Jarosław Iwaszkiewicz czy Witold Gombrowicz.