Złoty latawiec

Dezső István Izabella Kosztolányi jest jednym z najwybitniejszych przedstawicieli literatury węgierskiej, cenionym zarówno w swoim kraju, jak i poza jego granicami, choć nie zawsze w pełni docenianym. Jego twórczość obejmuje mistrzowską poezję liryczną, znakomitą prozę powieściową oraz wybitne nowele, a także rozległe zbiory publicystyki i prace językoznawcze. Kosztolányi zasłynął również jako tłumacz, przekładając dzieła tak znakomitych autorów jak Szekspir, Carroll czy Wilde. Jego twórczość obejmuje zarówno tłumaczenia poezji Rilkego i Valéry'ego, jak i prozę Balzaka oraz Maupassanta, a także dramaty Calderona i Moliera. Wydał również antologie współczesnych mu poetów zagranicznych. Jego dzieła, zarówno te prozatorskie, jak i poetyckie, przetłumaczone zostały na wiele języków, w tym na polski. W latach dwudziestych XX wieku, w okresie epickim, Kosztolányi napisał cztery wielkie powieści, z których na polski przetłumaczono trzy: "Nero, krwawy poeta" (węg. 1922, pol. 1928), "Ptaszyna" (węg. 1924, pol. 1962) oraz "Grzech słodkiej Anny" (węg. 1926, pol. 1931). Niestety, polskim czytelnikom nie jest znana powieść "Złoty latawiec" (1925), która przez wielu węgierskich krytyków uznawana jest za jego najwybitniejsze dzieło, a której znajomość jest kluczowa dla pełnego zrozumienia jego prozatorskiego dorobku.