Zielona mila

Książka opowiada o czarnoskórym, niezwykle wysokim i wrażliwym więźniu, który trafił do więzienia za rzekome zamordowanie dwóch dziewczynek. W dalszej części książki okazuje się, że ma zdolności lecznicze, ożywia nawet martwą mysz, która została skopana na śmierć przez strażnika Percy'ego Wetmore'a. Udaje mu się nawet wyleczyć zapalenie pęcherza u innej strażniczki, Paule Edgecombe. Pewnej nocy John zostaje porwany z więzienia, aby wyleczyć guza mózgu ciężko chorej żony naczelnika, co mu się udaje. Mimo wszystkich jego cudów, zostaje niewinnie stracony, choć strażnik, który musiał wykonać egzekucję mówi mimowolnie: "Człowiek, który ma ręce Boga, nie może dokonywać takich okrucieństw". Paul miał długie i bolesne życie, bo wciąż czuje się winny za zabicie cudu Bożego, aż do końca życia w wieku 120 lat. Książka bardzo mi się podobała, ponieważ opowiada o celi śmierci, co uważam za bardzo interesujące. Uważam też, że bardzo imponujące jest to, jak John został opisany i że tak wielki człowiek może być tak pokorny.

Moim zdaniem jest to bardzo nietypowa powieść Stephena Kinga. Nie da się jej zakwalifikować do typowych gatunków, takich jak thriller czy horror. Jest to raczej opowieść z dużą dozą realizmu magicznego i symboliki religijnej, będąca apelem przeciwko karze śmierci. Nie wiedziałem, że Stephen King interesował się włączaniem wiary chrześcijańskiej do swoich dzieł. Ale kiedy myślę o "Przebudzeniu" czy "Mieście Salem", to nie jest to odosobniony przypadek. Rzekomo niewinny więzień skazany na śmierć na krzesło elektryczne zostaje tu przedstawiony jako męczennik i święty, który przynosi ludziom zbawienie. John Coffey ma już inicjały jak człowiek, który został zamordowany na Golgocie przez dwóch zbrodniarzy w imieniu ludu. Czy Stephen King chciał napisać współczesny, nowy testament? A może po prostu chciał pokazać, że w więźniach w celach śmierci może być zarówno dobro, jak i zło? A może po prostu chciał zilustrować okrucieństwo zabijania za pomocą elektryczności? A może po prostu chciał opowiedzieć ekscytującą i zabawną historię? Choć King w przedmowie i epilogu daje wgląd w genezę swojej seryjnej powieści, zamysł pozostał dla mnie sprawą otwartą. Ale bez względu na to, jakie były motywy: Jest to po prostu bardzo wzruszająca książka, bez typowych dla niej szokujących momentów i codziennych lęków jej bohaterów. W trakcie czytania, to sprawiło, że moje oczy zaczęły łzawić. Nawet jeśli znacie już film, to jest to książka, którą warto przeczytać.

W końcu skończyłam czytać tę wspaniałą książkę i nie mogłam się od niej oderwać. Styl pisania Stephena Kinga jest po prostu nie do opisania, a ta historia całkowicie mnie porwała od początku do końca, naprawdę imponująca i wyjątkowa. Uwielbiałam bohaterów i sympatyzowałam z nimi wszystkimi. Książka na 5 gwiazdek, bez dwóch zdań. Gorąco polecam! Później obejrzę film, który też podobno jest świetny!