Zielona mila

<p>„Zielona mila” to powieść wydana w 1996 roku, autorstwa Stephena Kinga i wydana w 6 tomach. Projekt ten narodził się w 1995 roku podczas rozmowy między Ralphem Vicinanzą, przyjacielem i agentem Stephena Kinga, a Malcolmem Edwardsem, angielskim wydawcą, na temat powieści w odcinkach, którą Dickens mógł napisać za życia, oraz na temat imponującej popularności jego powieści. W dyskusji padło nazwisko Stephena Kinga, idealnego kandydata według Malcolma Edwardsa do ożywienia takiego formatu wydawniczego. Stephen King, szybko poinformowany przez swojego przyjaciela Ralpha Vicinanzę, uznał ten pomysł za interesujący, gdyż sam bardzo cenił powieści seryjne oraz sposób, w jaki autor takich historii trzyma czytelnika w niepewności.</p><p>Jeśli chodzi o fabułę, jest to historia Paula Edgecombe'a, staruszka mieszkającego w domu spokojnej starości, który wspomina wydarzenia, które miały miejsce w 1932 roku, u szczytu Wielkiego Kryzysu. Jako strażnik więzienny w miejscu zwanym dziś celą śmierci opisuje swoje spotkanie z Johnem Caffeyem, czarnym wielkoludem oskarżonym o gwałt i zabójstwo dwóch dziwczynek. Obecność Johna Caffeya i to, co zrobi w ich obecności, wstrząśnie przekonaniami Paula i pracujących z nim mężczyzn. Wszyscy z wyjątkiem Percy'ego Wetmore'a, jakich dokonuje Caffey. Śledzimy tych mężczyzn, strażników i więźniów, oczami Paula, który stopniowo zaczyna kwestionować zasadność wykonania egzekucji na tym więźniu.</p><p>Jak zwykle „Zielona mila” to mistrzostwo Stephena Kinga w tworzeniu atmosfery i kreowaniu postaci. Jesteśmy wewnątrz celi śmierci i podobnie jak strażnicy, czytelnik widzi więźniów takich, jakich są obecnie, nie zważając na ich wcześniejsze, makabryczne czyny. Delacroix jest doskonałym i niepokojącym przykładem. Sprawca przerażających czynów jest jednak wrażliwą istotą przywiązaną do zwierzęcia, które zostaje nam przedstawione w celi i trudno będzie mimo wszystko nie poczuć empatii do niego. W tym względzie Paul i jego koledzy zaimponowali mi swoją humanitarną filozofią. Percy i Wharton stanowią oczywiście kontrapunkt, by uniknąć przesady. Natomiast, koniec końców, każda postać wydawała się bardzo wiarygodna.</p><p>Nadal nie potrafię ocenić, czy wolałem powieść, czy film, bo obie wersje bardzo mi się podobały. Jedno jest pewne, czytając „Zieloną milę”, zdałem sobie sprawę, jak dobrze została wykonana adaptacja filmowa Franka Darabonta, która uszanowała istotę powieści. Rzeczywiście, w powieści, jak i w filmie, bohaterowie są ujmujący, ich sytuacje są złożone i dobrze opisane, a atmosfera w zakładzie karnym i problemy społeczne lat 30. nie mogłyby być lepiej przedstawione.</p><p>Na koniec chcę napomknąć o tematach, które porusza tu Stephen King. „Zielona mila” to niewątpliwie manifest przeciwko rasizmowi oraz zbyt szybkich wyroków sądowych, co dotykało (i czasem nadal dotyczy) populacje afroamerykańskie. “Zielona mila” jest to również książka, która protestuje przeciwko karze śmierci. Przyznaję, że nie znam stanowiska Stephena Kinga w sprawie kary śmierci, ale wydaje mi się, że mogę w niej wyczytać sprzeciw wobec niej, a przynajmniej wobec niektórych metod, takich jak krzesło elektryczne. Wreszcie, poprzez swoją mistyczną stronę, King nadaje swojemu dziełu wymiar głęboko religijny, zarówno poprzez dosłowne przywołanie kilkakrotnie modlitw potępionych, ale także bardziej metaforycznie poprzez głównego bohatera, którego wskazówki co do ego symboliki pozostawione są w książce bardzo wyraźnie.</p><p>„Jestem zmęczony, szefie. Zmęczony wędrówką, samotnie jak jaskółka w deszczu. Zmęczony tym, że nigdy nie miałem przyjaciela, żeby powiedział mi skąd, gdzie i dlaczego idziemy. Głównie zmęczony tym, jacy ludzie są dla siebie. Zmęczony jestem bólem na świecie, który czuję i słyszę... Codziennie... Za dużo tego. To tak, jakbym miał w głowie kawałki szkła. Przez cały czas”</p><p>„Zielona mila” jest cudowną książką, którą zgodnie z opisem, trzeba przeczytać w swoim życiu. Polecam wszystkim, nawet tym, którzy nie przepadają za Kingiem. Przyjemność przez duże P!</p>

<p>„Zielona mila” opowiada o spotkaniu, w 1932 roku, Paula Edgecombe'a (narratora), pracującego w Zakładzie Karnym Cold Mountain w bloku E, gdzie zamykani są więźniowie oczekujący na egzekucję, z Johnem Caffeyem (John Coffey w wersji oryginalnej), skazanym na śmierć za gwałt i zabójstwo bliźniaczek Detterick. Znaleziony z ciałami dziewczyn w ramionach, wina czarnego olbrzyma nie budzi wątpliwości. Jednak, gdy Paul Edgecombe obserwuje postawę skazańca, nabiera coraz większych wątpliwości. W miarę jak narrator poznaje mężczyznę, którego przeraża ciemność i który posiada fascynujące moce, przekonuje się o jego niewinności.</p><p>To przepiękna historia, o życiu, o śmierci, ale przede wszystkim krytyka kary śmierci. Mimo, że czytałam to po raz drugi, nie byłam w stanie powstrzymać łez w wielu fragmentach książki. Ci, którzy ją znają będą wiedzieli o co chodzi. Przywiązałam się do tych postaci, z wyjątkiem tego drania Percy'ego. Nawet ta mysz, której obecność jest dość niespodziewana w tym uniwersum, budziła moją sympatię.</p><p>Suspens jest oczywiście kluczowym elementem każdego thrillera i czymś, w czym Stephen King jest szczególnie dobry. Nawet gdy pamiętałam o wyniku, to przez całą książkę wciąż byłam zaskoczona. Co więcej, Stephen King dba o to, by zostawiać podpowiedzi, wskazówki, by czytelnicy mogli sami poskładać kawałki... ale jeśli już to zrobią, Stephen King zawsze wymyśla jakieś rozwiązanie lub dodatkowy element zaskoczenia. Dużo gra na oczekiwaniach, jakie mogą mieć czytelnicy, choćby w przypadku postaci Johna Caffeya, wielkiego jak góra i silnego jak niedźwiedź, spodziewalibyśmy się, że będzie imponujący i groźny.</p><p>„Zielona mila” została właściwie stworzona jako powieść w odcinkach, czerpiąca wzorce przede wszystkim z Charlesa Dickensa. W rzeczywistości została wydana w 6 tomach co miesiąc od marca do sierpnia 1996. Z pewnością wiecie, że powieść została zekranizowana a wraz z wydaniem w 1999 roku filmu (o tym samym tytule), w którym Tom Hanks zagrał Paula Edgecombe'a, a Michael Clarke Duncan - Johna Coffeya.</p><p>Nie będąc fanką powieści Stephena Kinga, w których zjawiska nadprzyrodzone górują nad fabułą, „Zielona mila” miała wszystko, by mnie zadowolić. Podsumowując, zdecydowanie polecam tę powieść wszystkim tym, którym podobała się ekranizacja z 1999 roku, ale także czytelnikom, którzy pragną delikatnego wprowadzenia do literackiej twórczości "mistrza grozy".</p>

Film "Zielona mila" obejrzałem jako około dwunastoletni chłopiec i do dziś pamiętam, jak wylewały się ze mnie łzy w ostatnich fragmentach ekranizacji. Teraz po czasie wróciłem do tego tytułu, lecz tym razem do oryginalnej opowieści napisanej przez wielkiego pisarza naszych czasów, Stephena Kinga. Ponownie, "Zielona mila" zmuszała mnie do płaczu. <br> <br> Narratorem tej opowieści jest Paul Edgecombe, który wspomina swoje dni jako nadzorca bloku E w zakładzie karnym w Cold Mountain, znanego również jako "Zielona Mila", tymczasowego i ostatecznego domu dla skazanych na krzesło elektryczne. W ciągu tych lat Paul spotyka się z przerażającymi więźniami, ale to właśnie w tym strasznym miejscu jest świadkiem cudów, które pozostaną w nim do końca jego dni. <br> <br> "Zielona mila" Stephena Kinga jest taką książką, która po prostu sprawia, że czujecie się roztrzęsieni emocjonalnie. Powieść zmusza wręcz do refleksji, a każda postać jest po prostu pięknie wykreowana. Ta krótka recenzja nie miałaby sensu bez wspomnienia o Johnie Coffey'u, który nie jest po prostu tylko jednym z więźniów. To on posiada ten cudowny, niewiarygodny dar. Dzięki tej postaci ujawniona została głęboka niesprawiedliwość rasowa, której doświadczyło tak wiele osób w czasach największego kryzysu w historii kapitalizmu w latach 1929-1939. Czy potencjalna wina Johna w ogóle ma jakieś znaczenie, biorąc pod uwagę fakt, że jest Afroamerykaninem, żyjącym w świecie i czasach, w których są oni całkowicie potępieni za samą swoją obecność? To są pytania, które zadajecie sobie w trakcie czytania tej książki. <br> <br> Stephen King w tej wspaniałej książce pokazuje nam Amerykę taką, jaka była w latach 30-tych, a szczególnie w roku 1932. Rasistowskie uwagi, nieskrywana nienawiść do każdego Czarnego, czysta nędza, depresja, brak odpowiedniej opieki zdrowotnej, różne oblicza ludzkiej osobowości - które mogą być dość skrajne i oczywiście dobroć człowieka i jego wiara w Boga. Historia po prostu płynęła bez żadnych wad. Przeniosła Cię w czasie i mogłeś po prostu poczuć ból tych, którzy żyli w tamtych czasach wraz z udręką kuratora bloku, gdy pisze to, aby odpokutować swoje grzechy.<br> <br> "Zielona Mila" wprowadziła mnie w rollercoaster emocji, niepodobny do niczego innego, co czytałem od Stephena Kinga. Każda scena jest przedstawiona tak żywo, że czujesz się tak, jakbyś tam był. King zawiera w "Zielonej mili" również pewne biblijne odniesienia i symbolikę, aby dodać kolejny wymiar teologii do tonu narracji. Pierwotnie "Zielona mila" została wydana jako sześć odrębnych książek, co skazywało ludzi na czekanie na dalsze losy. Można byłoby oszaleć w oczekiwaniu. "Zielona mila" pozostawia ślad w Twojej głowie i sercu. Tego oczekuje się od tych najlepszych książek. <br> <br> "Jestem zmęczony, szefie. Zmęczony wędrówką, samotnie jak jaskółka w deszczu. Zmęczony tym, że nigdy nie miałem przyjaciela, żeby powiedział mi skąd, gdzie i dlaczego idziemy. Głównie zmęczony tym, jacy ludzie są dla siebie. Zmęczony jestem bólem na świecie, który czuję i słyszę... Codziennie... Za dużo tego. To tak, jakbym miał w głowie kawałki szkła. Przez cały czas".

Jeśli szukasz książki, po której przeczytaniu naprawdę będziesz mógł_a powiedzieć, że zmieniła sposób patrzenia na życie i schematy Twojego myślenia, to myślę, że "Zielona mila" jest właśnie takim okazem. Mówię to zupełnie szczerze. Sama przez wiele czasu szukałam takiej książki, która będzie potrafiła coś we mnie odmienić. To wspaniała, ikoniczna wręcz książka, której przesłanie czyni ją wspaniałą, ale przesłanie to szczyt. Bohaterowie, emocje i wiele innych, ujmująco chwytając za serce, sprawiają, że "Zielona mila" to arcydzieło. Książka, przepełniona emocjami, co rusz sprawia, że odczuwasz przygnębiający smutek, podchodzący pod ból istnienia. <br> <br> "Zielona mila" jest prawdopodobnie bardziej znana za sprawą filmowej adaptacji. Prawdopodobnie to jeden z takich filmów, który większość z was miała okazję choć raz obejrzeć. Bohaterami są oczywiście więźniowe przebywający w swoich celach śmierci, ludzie (wciąż ludzie), którzy dokonali okropnych rzecz, tj. morderstwa i gwałty ze szczególnym okrucieństwem. Jednym z nich jest Eduard Delacroux, który po krótkim opisie wydaje się postacią, której zwyczajnie nie da się polubić. Jednakże sposób, w jaki King o nim pisze, sprawia, że potrafiłam zapomnieć o jego czynach, spojrzeć na niego inaczej. Jest też Will Wharton, absolutne przeciwieństwo. Pedofil i morderca, która nie wzbudził u mnie ani grama zrozumienia. Całkowity degenerat. Podobnie jak postać Percy'ego Whetmore'a. <br> <br> Zgłębianie się w historię tej książki w recenzji nie ma najmniejszego sensu. John Coffey, jako postać w książce, ale również w filmie, bezapelacyjnie powala na kolana. Fabuła, ze swoimi kontrastującymi bohaterami, współczuciem, potępieniem, przyprawia o niesamowite emocje. "Zielona mila" w genialny sposób opisuje śmierć, egzekucje, moralność stojąca za czynem kary śmierci. King dodał również element fantastyczny, skądinąd religijny (John Coffey - Jezus Chrystus), a to Cię powala. Już samo wyobrażenie śmierci niewinnego człowieka jest przerażające i odciskające piętno w twojej głowie, ale adnotacje nadprzyrodzonych elementów zapierają dech w piersiach. <br> <br> "Zielona mila" to książka z kategorii "musisz przeczytać". Uważam, że mogłaby być lekturą szkolną, już nawet w gimnazjum. Dziękuję za te doznanie Stephenowi Kingowi. Dziękuje również reżyserowi filmu Frankowi Darabontowi i całej obsadzie, w szczególności Hanksowi i Duncanowi.

W końcu skończyłam czytać tę wspaniałą książkę i nie mogłam się od niej oderwać. Styl pisania Stephena Kinga jest po prostu nie do opisania, a ta historia całkowicie mnie porwała od początku do końca, naprawdę imponująca i wyjątkowa.<br> Uwielbiałam bohaterów i sympatyzowałam z nimi wszystkimi. Książka na 5 gwiazdek, bez dwóch zdań. Gorąco polecam! Później obejrzę film, który też podobno jest świetny!