Zgody nie wyrażono

Konflikt, który toczył się między Kościołem rzymskokatolickim a władzami państwowymi w Polsce w latach 1945-1989, pozostaje tematem pełnym kontrowersji i pytań. Książka ta, poświęcona kwestiom budownictwa sakralnego w diecezji łódzkiej w okresie PRL, jest niezwykle istotna. Autor z wielką przenikliwością przedstawia trudności, z jakimi zmagała się Kuria Biskupia w Łodzi przy współpracy z władzami państwowymi dotyczących rozwoju infrastruktury kościelnej. Przez 45 lat kościelni hierarchowie wskazali potrzebę budowy 100 obiektów sakralnych, z których do września 1989 r. zatwierdzono budowę 67 kościołów i kaplic.

Dzieło to ma nowatorski charakter, gdyż wypełnia brakujące luki w badaniach na temat historii diecezji łódzkiej. Autor, korzystając z bogatych zasobów archiwalnych, przeprowadził badania w Archiwum Akt Nowych w Warszawie, Archiwach Państwowych w Łodzi, Piotrkowie Trybunalskim, Sieradzu, Płocku oraz Grodzisku Mazowieckim, a także w Archiwum Instytutu Pamięci Narodowej i Archiwum Archidiecezji Łódzkiej. Książka odkrywa również kulisy inwigilacji katolickich środowisk zaangażowanych w budownictwo sakralne.

Opis ten wzbogacają mapy i liczne fotografie, które uzupełniają narrację opartą na rozległych i precyzyjnych poszukiwaniach źródłowych. Analiza obejmuje dokumenty zarówno centralne, jak i lokalne związane z organami partyjno-państwowymi oraz, o ile to możliwe, z kościelnymi. Projekt ten w istotny sposób przyczynia się do uzupełnienia luk w badaniach dotyczących inwestycji sakralnych w różnych diecezjach w Polsce. Wyniki badań ukazują ogólne tendencje na poziomie krajowym, jak i specyficzne cechy Łodzi i jej regionu.