Zapach trzciny

Po opuszczeniu obszaru zabudowanego, kierowca delikatnie nacisnął pedał gazu, wtapiając się w ciemność lasu, który - mimo deszczowej aury - wydawał się przytulnym otoczeniem. Nieznacznie opuścił okno, by pozwolić świeżemu powietrzu wypełnić wnętrze samochodu, jednocześnie nie wpuszczając do środka kropli deszczu. Owego wieczoru uderzył go brak zapachu, którego doświadczył w tym miejscu. Żywiczne sosny miały unikalny aromat, różniący się od tego znanego z innych regionów jak Mazowsze, Pomorze czy Śląsk. Był to bukiet żywicy, mokrej ściółki i grzybów, wzbogacony trudnym do uchwycenia komponentem, który przywoływał wspomnienia ognisk, niczym subtelny kardamon w wykwintnych perfumach. To była esencja nostalgii. Podróże do miejsc związanych z dzieciństwem nigdy nie stawały się monotonnością, mimo że jeszcze niedawno odbywał tę trasę kilka razy w roku, a zdarzało się nawet częściej. To nigdy nie była zwykła jazda. Zawsze to była podróż w przeszłość.