Zaćmienie

Pożerałam trzeci tom sagi "Zmierzch", nie ma innego sposobu, aby to opisać... Rzadko zdarza mi się przeczytać tyle stron w ciągu jednego dnia, więc książka musi być naprawdę dobra, a "Zmierzch" przynosi mi osobiste, rekordowe osiągniecia z w tym zakresie! Drużyna Edwarda, czy drużyna Jacoba? Zawsze byłam niezdecydowana, bo jedni i drudzy mają w sobie cos.... magnetycznego :D <br> <br> Historia opowiedziana jest wyłącznie z punktu widzenia Belli w pierwszej osobie, co bardzo potęguje napięcie, gdyż czytelnik jest w dużej mierze nieświadomy znaczenia wielu wydarzeń, podobnie jak sama Bella. Dziewczyna z jednej strony jest bardzo pewna siebie, ale z drugiej strony jest jakoś niezdecydowana, być może czuje się nieswojo w obliczu wojny wampiry kontra wilkołaki? Nie ma tu dobra i zła, choć przyznam, ze czytając codziennie o planowanej na Ukrainę agresji ze strony Rosji, dość mam wojennej narracji, dobrze ze o miłość tu chodzi mimo wszystko, Bella wydaje się tylko pozornie rozdarta, a ja mocno kibicuje jej sercu aby dobrze wybrało :D Nie zawsze mogłam w pełni zrozumieć jej postępowanie, to jej wewnętrzny konflikt był w większości bardzo pięknie i żywo opisany, która z nas nie czuła się podobnie w swoim życiu choćby raz? <br> <br> W porównaniu do poprzednich części, Bella stała się w moich oczach bardziej dojrzała, odważniejsza i silniejsza. Jej niepewność jest nadal obecna miedzy słowami, ale jest zdecydowanie mniej wyraźna niż wcześniej. Co więcej, Bella jest dość uparta i bardzo bezinteresowna, nawet jeśli sama tego tak nie widzi i uważa, że zamiast tego jest samolubna. Jest młoda, poradniki "jak żyć?" dopiero przed nią;-)<br> <br> Jacob jest natarczywy, irytujący i zbyt pewny siebie. On po prostu nie chce przyjąć odmowy i to jest coś, czego ja po prostu nie mogę zaakceptować. Jest impulsywny, manipuluje i wyraźnie nie walczy fair. Z każdą kolejną stroną tej książki coraz mniej go lubiłam....<br> <br> Edward, z drugiej strony, jest zdecydowanie zbyt dobry i zbyt "szlachetny". On po prostu pozwala rzeczom się wydarzyć zgodnie ze swoją koleją w życiu. Z drugiej strony, Edward ma też pewne złe cechy. Jest nadopiekuńczy i ma tak silny instynkt opiekuńczy, że graniczy to z ojcostwem. Bohaterowie drugoplanowi stają się coraz bardziej wyraziści poprzez swoje historie życiowe i w rezultacie wydają się bardziej żywi i wielowarstwowi. Bardzo podobał mi się jej indywidualny, nieco sztywny styl pisania w pierwszym tomie, ale w ten sposób książkę czyta się piękniej i łatwiej. Staje się ona prawdziwym literackim odkurzaczem :D <br> <br> Pisarstwo Stephenie Meyer jest wciągające, porywające, wrażliwe i empatyczne. Bardzo dobrze oddaje emocje swoich bohaterów i sprawia, że czytelnik czuje jej sympatię. Sceneria opisana jest żywo, obrazowo, a przede wszystkim bardzo klimatycznie. Można całkowicie zatopić się w tym świecie.<br> <br> Co mogę powiedzieć poza tym, że uwielbiam tę książkę! Jest to zdecydowanie moja ulubiona część serii jak do tej pory, dlatego zdecydowałam się dać jej pełne 5 gwiazdek, mimo kilku drobnych uwag krytycznych. Wielkie emocje, mnóstwo romansu i dramatu. Historia jest trzymająca w napięciu i wciągająca od początku do końca. Polecam kochani przeczytać całą serię!

"Zaćmienie" to powieść ekscytująca, trzymająca w napięciu i wciągająca od początku do końca. Nie mogłam odłożyć książki i naprawdę ją pochłonęłam. Pomimo 620 stron, nie ma długich i nudnych fragmentów, przeciwnie: akcja stopniowo się rozwija i kiedy już wciągnie, nie starczy Ci sił aby się oderwać. <br> <br> Napięcie jest lepsze w książce niż w filmie, ponieważ w żadnym momencie nie wiesz więcej niż Bella i jej przyjaciele. W filmie zbyt wcześnie dowiadujemy się, kto za czym stoi. Gdybym nie wiedziała co mnie czeka, byłoby to z pewnością zaskakujące objawienie. Zwrot akcji jest ekscytujący, dobrze pomyślany i jeszcze lepiej wykonany. Jest wiele więcej ekscytujących scen, większość z nich jednak dzieje się w naszej głowie, opisana jest obrazowo i plastycznie, wyobraźnia ma tu najwięcej do powiedzenia;-) <br> <br> Ponadto, w tej części jest dużo ciekawych informacji o wampirach i wilkołakach. Dowiadujemy się jak Rosalie, Emmett i Jasper stali się wampirami, co pozwala lepiej zrozumieć ich sposób myślenia i działania. Zawsze fascynują mnie też legendy o plemionach... Sporo z tego dostaje też główną rolę w dalszym przebiegu fabuły, co zostało naprawdę bardzo dobrze zaplanowane i zaaranżowane przez autorkę, jestem zachwycona!<br> <br> Historia miłosna jest bardzo piękna i romantyczna: jest równie ż emocjonalna, intensywna i wzruszająca. Rzadko kiedy czułam się tak bardzo zakochana jak w Belli i Edwardzie. Emocje przechodzą na drugą stronę, a uczucia bohaterów są namacalne. Mogłam współczuć i kochać razem z nimi. Styl pisania Stephenie Meyer z każdą częścią staje się coraz bardziej emocjonalny oraz empatyczny. <br> <br> Ogólnie bardzo lubię trójkąty miłosne, ale z tym mam problemy... Przede wszystkim nie podoba mi się sposób, w jaki Bella obchodzi się z Jacobem. Mimo, że stawał się dla mnie coraz bardziej niesympatyczny, nie zasługuje na to, by ona stale dawała mu złudne nadzieje. Czasami po prostu nie mogę zrozumieć Belli, wydaje się taka pewna siebie, ale potem robi coś takiego jak pocałunek Jacoba, czy raczej pozwala mu się pocałować. Oczywiście, że jest rozdarta, ale to nie usprawiedliwia jej zachowania w moich oczach. Nikt nie zasługuje na bycie zdradzanym, na pewno nie Edward, ale to tylko moje zdanie.<br> <br> Jest wiele dramatycznych, romantycznych i emocjonalnych scen, które trzymały i poruszały mnie. Oprócz tego jest też kilka humorystycznych momentów, wynikających głównie z rozmów Belli i Jacoba. Chociaż historia wykorzystuje wiele banałów i jest dość tandetna pod wieloma względami, po prostu ją pokochałam i polecam ją każdemu z osobna !

Pożerałam trzeci tom sagi "Zmierzch", nie ma innego sposobu, aby to opisać... Rzadko zdarza mi się przeczytać tyle stron w ciągu jednego dnia, więc książka musi być naprawdę dobra, a "Zmierzch" przynosi mi osobiste, rekordowe osiągniecia z w tym zakresie! Drużyna Edwarda, czy drużyna Jacoba? Zawsze byłam niezdecydowana, bo jedni i drudzy mają w sobie cos.... magnetycznego :D <br> <br> Historia opowiedziana jest wyłącznie z punktu widzenia Belli w pierwszej osobie, co bardzo potęguje napięcie, gdyż czytelnik jest w dużej mierze nieświadomy znaczenia wielu wydarzeń, podobnie jak sama Bella. Dziewczyna z jednej strony jest bardzo pewna siebie, ale z drugiej strony jest jakoś niezdecydowana, być może czuje się nieswojo w obliczu wojny wampiry kontra wilkołaki? Nie ma tu dobra i zła, choć przyznam, ze czytając codziennie o planowanej na Ukrainę agresji ze strony Rosji, dość mam wojennej narracji, dobrze ze o miłość tu chodzi mimo wszystko, Bella wydaje się tylko pozornie rozdarta, a ja mocno kibicuje jej sercu aby dobrze wybrało :D Nie zawsze mogłam w pełni zrozumieć jej postępowanie, to jej wewnętrzny konflikt był w większości bardzo pięknie i żywo opisany, która z nas nie czuła się podobnie w swoim życiu choćby raz? <br> <br> W porównaniu do poprzednich części, Bella stała się w moich oczach bardziej dojrzała, odważniejsza i silniejsza. Jej niepewność jest nadal obecna miedzy słowami, ale jest zdecydowanie mniej wyraźna niż wcześniej. Co więcej, Bella jest dość uparta i bardzo bezinteresowna, nawet jeśli sama tego tak nie widzi i uważa, że zamiast tego jest samolubna. Jest młoda, poradniki "jak żyć?" dopiero przed nią;-)<br> <br> Jacob jest natarczywy, irytujący i zbyt pewny siebie. On po prostu nie chce przyjąć odmowy i to jest coś, czego ja po prostu nie mogę zaakceptować. Jest impulsywny, manipuluje i wyraźnie nie walczy fair. Z każdą kolejną stroną tej książki coraz mniej go lubiłam....<br> <br> Edward, z drugiej strony, jest zdecydowanie zbyt dobry i zbyt "szlachetny". On po prostu pozwala rzeczom się wydarzyć zgodnie ze swoją koleją w życiu. Z drugiej strony, Edward ma też pewne złe cechy. Jest nadopiekuńczy i ma tak silny instynkt opiekuńczy, że graniczy to z ojcostwem. Bohaterowie drugoplanowi stają się coraz bardziej wyraziści poprzez swoje historie życiowe i w rezultacie wydają się bardziej żywi i wielowarstwowi. Bardzo podobał mi się jej indywidualny, nieco sztywny styl pisania w pierwszym tomie, ale w ten sposób książkę czyta się piękniej i łatwiej. Staje się ona prawdziwym literackim odkurzaczem :D <br> <br> Pisarstwo Stephenie Meyer jest wciągające, porywające, wrażliwe i empatyczne. Bardzo dobrze oddaje emocje swoich bohaterów i sprawia, że czytelnik czuje jej sympatię. Sceneria opisana jest żywo, obrazowo, a przede wszystkim bardzo klimatycznie. Można całkowicie zatopić się w tym świecie.<br> <br> Co mogę powiedzieć poza tym, że uwielbiam tę książkę! Jest to zdecydowanie moja ulubiona część serii jak do tej pory, dlatego zdecydowałam się dać jej pełne 5 gwiazdek, mimo kilku drobnych uwag krytycznych. Wielkie emocje, mnóstwo romansu i dramatu. Historia jest trzymająca w napięciu i wciągająca od początku do końca. Polecam kochani przeczytać całą serię!

"Zaćmienie" to powieść ekscytująca, trzymająca w napięciu i wciągająca od początku do końca. Nie mogłam odłożyć książki i naprawdę ją pochłonęłam. Pomimo 620 stron, nie ma długich i nudnych fragmentów, przeciwnie: akcja stopniowo się rozwija i kiedy już wciągnie, nie starczy Ci sił aby się oderwać. <br> <br> Napięcie jest lepsze w książce niż w filmie, ponieważ w żadnym momencie nie wiesz więcej niż Bella i jej przyjaciele. W filmie zbyt wcześnie dowiadujemy się, kto za czym stoi. Gdybym nie wiedziała co mnie czeka, byłoby to z pewnością zaskakujące objawienie. Zwrot akcji jest ekscytujący, dobrze pomyślany i jeszcze lepiej wykonany. Jest wiele więcej ekscytujących scen, większość z nich jednak dzieje się w naszej głowie, opisana jest obrazowo i plastycznie, wyobraźnia ma tu najwięcej do powiedzenia;-) <br> <br> Ponadto, w tej części jest dużo ciekawych informacji o wampirach i wilkołakach. Dowiadujemy się jak Rosalie, Emmett i Jasper stali się wampirami, co pozwala lepiej zrozumieć ich sposób myślenia i działania. Zawsze fascynują mnie też legendy o plemionach... Sporo z tego dostaje też główną rolę w dalszym przebiegu fabuły, co zostało naprawdę bardzo dobrze zaplanowane i zaaranżowane przez autorkę, jestem zachwycona!<br> <br> Historia miłosna jest bardzo piękna i romantyczna: jest równie ż emocjonalna, intensywna i wzruszająca. Rzadko kiedy czułam się tak bardzo zakochana jak w Belli i Edwardzie. Emocje przechodzą na drugą stronę, a uczucia bohaterów są namacalne. Mogłam współczuć i kochać razem z nimi. Styl pisania Stephenie Meyer z każdą częścią staje się coraz bardziej emocjonalny oraz empatyczny. <br> <br> Ogólnie bardzo lubię trójkąty miłosne, ale z tym mam problemy... Przede wszystkim nie podoba mi się sposób, w jaki Bella obchodzi się z Jacobem. Mimo, że stawał się dla mnie coraz bardziej niesympatyczny, nie zasługuje na to, by ona stale dawała mu złudne nadzieje. Czasami po prostu nie mogę zrozumieć Belli, wydaje się taka pewna siebie, ale potem robi coś takiego jak pocałunek Jacoba, czy raczej pozwala mu się pocałować. Oczywiście, że jest rozdarta, ale to nie usprawiedliwia jej zachowania w moich oczach. Nikt nie zasługuje na bycie zdradzanym, na pewno nie Edward, ale to tylko moje zdanie.<br> <br> Jest wiele dramatycznych, romantycznych i emocjonalnych scen, które trzymały i poruszały mnie. Oprócz tego jest też kilka humorystycznych momentów, wynikających głównie z rozmów Belli i Jacoba. Chociaż historia wykorzystuje wiele banałów i jest dość tandetna pod wieloma względami, po prostu ją pokochałam i polecam ją każdemu z osobna !